Το τελευταίο ...βέλος.!

ΕΠΕΙΔΗ είμαστε φανατικοί αναγνώστες των παροικιακών Μ.Μ.Ε., έντυπων και ηλεκτρονικών, και επειδή έχουμε τη λόξα να σχολιάζουμε μερικές απόψεις των μέσων αυτών, βλέποντάς τες από άλλη σκοπιά, μπερδευόμαστε και σε υποθέσεις που ίσως δεν υπάρχει σοβαρός, ή καν, λόγος. Όπως έγινε π. χ. με τα άρθρα υπό τον τίτλο «Ειρήνη υμιν». Τα οποία πιθανότατα δεν απευθύνονταν σε μας, αλλά μάλλον μπερδευτήκαμε λιγάκι, ή ίσως και να μας μπέρδεψαν, εσκεμμένα.! Τέλος πάντων αφού ασχοληθήκαμε με τα δυο πρώτα ας συνεχίσουμε, λέγοντας τη γνώμη μας και στο τρίτο.



ΕΧΟΥΜΕ και λέμε λοιπόν: Ψάχνουμε όλο αυτό τον καιρό (πάνω από χρόνο!) να βρούμε, κάπου γραμμένη ή δημοσιευμένη, την αντίδραση της «άλλης πλευράς», αλλά μάταια... Εξ ου και κάποιες φορές μπερδευτήκαμε νομίζοντας ότι, αναφερόμενοι στην «άλλη πλευρά», εννοούσαν την αφεντιά μας...Και αυτό διότι πολλές φορές μας ...φωτογράφιζαν ως υποκινούμενους, πληροφορημένους ή και καθοδηγούμενους, από κάποια «άλλη πλευρά»...


Πάντως, επειδή ούτως ή άλως, δεν θεωρούμε ότι είμαστε σε «πόλεμο» με κάποιον ή κάποιους, αλλά απλά κριτικάρουμε κείμενά τους γενικά, τους πληροφορούμε ότι δεν είμαστε τόσο πολύ βλάκες ώστε να σχολιάζουμε ...ανύπαρκτα κείμενα ή σχόλια.!!! Μήπως θα το κάναμε αν δεν τα βρίσκαμε (τα σχόλιά τους) μπροστά μας; Ε, δεν φτάσαμε ακόμα στο σημείο να ασχολούμαστε και να σχολιάζουμε, σκέψεις οι οποίες δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας... Καθ’ ότι ΔΕΝ μπορούμε - ακόμα - να διαβάζουμε σκέψεις οι οποίες βρίσκονται εντός...(κεφαλής).

ΓΙΑ να μπούμε και στα ...χωράφια μας τώρα, τα οποία είναι ο σχολιασμός κειμένων, διαβάζουμε τα εξής;

• «Δεν έχουμε δει ακόμα θετική ανταπόκριση παρά επιθετικότητα, αλλά δεν πειράζει, μπορεί κάποιος ή κάποια να χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να δει ότι η ειρήνευση είναι καλύτερη από την ανταγωνιστικότητα.»

(σ. π. Δεν πειράζει αγαπητέ. Ο δικός σας χρόνος, για να δείτε τι είναι καλύτερο, έφτασε σχεδόν τους 12 μήνες...και κατόπιν της πειθούς που χρησιμοποίησε ο «καλός επώνυμος φίλος» σας... Δώστε λοιπόν και στους ... «αντιπάλους σας» κάτι ανάλογο, μιας και μπορεί να είναι λιγότερο έξυπνοι, από σας, ώστε να δουν το συμφέρον τους περί ειρήνης, και να αποφασίσουν... Κρίμα για μας που δεν μπορούμε να δούμε την αντίδραση της ... «άλλης πλευράς»! Εκτιμούμε όμως την δική σας τήρηση της αυτοδέσμευσής σας...)

Λίγο παρακάτω, διαβάζουμε:

• «Κι αυτό γιατί πιστεύουμε ότι η παροικία, αλλά και η Ελλάδα, έχει πολύ σημαντικότερα θέματα να επιλύσει από προσωπικές αντιδικίες που μπορούν –ίσως—να επιλυθούν χωρίς δημοσιότητα.»

(σ. π. ΔΕΝ αντιλαμβανόμαστε παντελώς, την ανάμιξη της παροικίας, αλλά και, πολύ περισσότερο, της Ελλάδας, στη διένεξή σας αυτή... Πιστεύετε ότι μπορεί να ασχοληθεί με τον «πόλεμο» αυτό, ο υπουργός Άμυνας, ο κ. Βενιζέλος, παραμελώντας κάποιες σοβαρότερες ενασχολήσεις του με τα αμυντικά ζητήματα της χώρας; Χρειάστηκε ένας ολόκληρος χρόνος για να διαπιστώσετε ότι ίσως τέτοιας εμβέλειας «αντιδικίες» θα μπορούσαν να επιλυθούν χωρίς δημοσιότητα; Τα αντανακλαστικά σας φαίνεται να λειτουργούν αστραπιαία, κύριε. Υποθέτουμε ότι, μπορεί και να φθείρεστε χωρίς λόγο στη χώρα και τον χώρο που προσφέρετε τις υπηρεσίες σας...)

Τέλος, διαβάζουμε και το ...ζουμί:

• «Από τη σκοπιά μας επαναλαμβάνουμε το «Ειρήνη Υμίν», όχι από φόβο ήττας, αλλά από φιλοσοφική διάθεση γιατί φρονούμε ότι με ειρήνη, συζήτηση, συμβιβασμούς και αλληλο-υποχωρήσεις πρέπει να επιλύονται οι διαφωνίες, όπου μεγάλο ρόλο θα διαδραματίζουν οι πρωταγωνιστές και όχι οι ανεύθυνοι προσκείμενοι.»

(σ. π. Επιτέλους μπήκατε και στο ζουμί της υπόθεσης. Αντιληφθήκατε μετά από έναν χρόνο ότι μεγάλο ρόλο στις ...διαφωνίες διαδραματίζουν οι πρωταγωνιστές και όχι οι ανεύθυνοι προσκείμενοι ή παρακείμενοι... Μόνο που όλο αυτό το χρόνο, πρωταγωνιστές, δημόσια τουλάχιστον, είσαστε εσείς με τον ...άλλο σας εαυτό.! ΔΕΝ είδαμε απολύτως πουθενά, ουδεμία, έστω μεμονωμένη, δημόσια έντυπη, ή ηλεκτρονική, διαφωνία του αντιπάλου σας, με τα γραφόμενά σας... Εκτός κι΄αν ήταν πάντα προφορική ή τηλεφωνική. Το σπουδαιότερο στην παραπάνω πρότασή σας, είναι η επισήμανση της ...φιλοσοφικής διάθεσης και «όχι από φόβο ήττας» όπως πολύ σωστά αναφέρετε... Για ποιο φόβο και ποια ήττα, ποιου «πολέμου»; Του χωρίς αντίπαλο; Αυτό έλειψε δα, να φοβούμαστε και από τους ακήρυχτους πολέμους...)

Υ. Γ. Ελπίζουμε να είναι το τελευταίο μας ...βέλος στον ...«πόλεμό σας» αυτό...