Δεν ήθελα από την ψήφο του γιου μου και του κουμπάρου μου να συνέχιζα να ήμουν πρόεδρος".
ΜΕΡΟΣ Γ'
- ΕΡ. Νιώθετε σήμερα πως ο ξαφνικός χωρισμός των 42 υποψηφίων σε δύο ομάδες ήταν ένα προεκλογικό παιχνίδι στο οποίο δεν έπρεπε να έχετε εμπλακεί;
ΑΠ. Τώρα φαίνεται πως και προεκλογικά με χρησιμοποίησαν κάποιοι. Γιατί το λέω αυτό; Πριν τις εκλογές άτομα του σημερινού προεδρείου με πλησίασαν και θέλανε να με κατεβάσουνε για πρόεδρο, γιατί πίστευαν πως είχα το κύρος και την επιφάνεια και την δυνατότητα να εκλεγώ, αλλά να τους εκλέξω και αυτούς. Έτσι και έγινε . Όταν όμως εκλεχτήκαμε, σίγουροι πλέον σήκωσαν κεφάλι και όπως έγραψες εσύ πολύ εύστοχα «οι μαθητές απέβαλαν τον δάσκαλο». Που ακούστηκε αυτό. Δεν θα μπορούσα εγώ να «αποβάλω» τους μαθητές;
Και βέβαια θα μπορούσα, αλλά πίστευα πως θα έκανα κακό στην Κοινότητα. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτοί πίστευαν ότι εγώ ήμουν το αγκάθι. «Άφησέ τους να τα βρούνε μόνοι τους», σκέφθηκα και αποχώρησα. Κανένα πρόβλημα δεν λύνεται με την αποχώρηση Γκέκα. Τουναντίον, προβλέπω ότι θα αυξηθούν, θα διογκωθούν και θα χρονίσουν.
Όπως ήταν φυσιολογικό εγώ περίμενα να έχω προβλήματα από τους προεκλογικούς μου αντιπάλους, της ομάδας της Ελένης Ζουμπανιώτη. Και όμως οι άνθρωποι αυτοί αντιλήφθηκαν ότι είμαι δημοκράτης, ότι θέλω τη διαφάνεια, είδανε στο μικρό χρονικό διάστημα που ήμουν πρόεδρος ότι μοιράστηκα μαζί τους τις πληροφορίες και με υποστηρίξανε, ενώ οι δικοί μου άνθρωποι που θα έπρεπε να με υποστηρίξουν δεν το έπραξαν.
Από την άλλη δεν ξέρω αν έχει πέσει στην αντίληψή σου, υπάρχει μια κίνηση επαναφοράς μου, την οποία την καλοδέχομαι ενθαρρύνω και θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες και την εκτίμησή μου προς τα άτομα που επιδιώκουν την επιστροφή μου. «Εμείς εσένα ψηφίσαμε, δεν έπρεπε να φύγεις, σε θέλουμε πίσω και ας τους άλλους να γαυγίζουν» μου λένε.
- ΕΡ. Αν η ψηφοφορία ήταν υπέρ σας θα αλλάζατε γνώμη και θα παραμένατε;
Πριν σου απαντήσω θα ήθελα να αναφερθώ λίγο στη διαδικασία.
Το καταστατικό προβλέπει, σωστά και σοφά, αν αυτός που καταθέτει την παραίτηση έχει υποπέσει σε σοβαρά παραπτώματα όπως ατασθαλίες, καταχρήσεις κλπ, αυτομάτως πρέπει να γίνεται δεκτή η παραίτησή του.
Σε άλλες περιπτώσεις, όπως την δική μου, το καταστατικό ορίζει να τίθεται σε ψηφοφορία. Αν η πλειοψηφία του Δ.Σ. δεν κάνει αποδεκτή την παραίτηση του συμβούλου, γιατί πιστεύει πως πρέπει να μείνει, γιατί είναι χρήσιμός, κλπ τότε ο σύμβουλος, ο οποίος πριν κατέθεσε εγγράφως την παραίτησή του, έχει ένα πενταήμερο να το ξανασκεφτεί και αν αλλάξει γνώμη επιστρέφει στο συμβούλιο, αν όχι μετά από πέντε ημέρες και τυπικά βρίσκεται εκτός.
Μετά λύπης μου έμαθα, ότι ο γραμματέας και ένα δυο σύμβουλοι επεδίωξαν να μη τεθεί σε ψηφοφορία η παραίτησή μου, αλλά απλά να ανακοινωθεί και να γίνει αποδεκτή. Δηλαδή θα αντιμετωπιζόταν η δική μου περίπτωση όπως ακριβώς ενός συμβούλου που είχε υποπέσει σε πολύ σοβαρό παράπτωμα. Με επιμονή όμως του Κώστα Πάππα και άλλων ατόμων της αντιπολίτευσης εφαρμόστηκε το καταστατικό και αυτό είναι προς τιμή τους.
Ο Κώστας Πάππας προεκλογικά ήταν πολύ ενάντιος προς εμένα και τις εξαγγελίες μου. Εκτιμώ πολύ την αλλαγή του Κώστα. Πρέπει να έχεις σθένος να αλλάξεις γνώμη για κάποιον ή για κάποια πράγματα. Αυτός που αλλάζει γνώμη δείχνει πως έχει ανοιχτούς ορίζοντες και δεν φοράει παρωπίδες.
Τώρα για να έλθω σε αυτό που με ρώτησες. Δεν έχω καμία αμφιβολία πως αν είχα παραβρεθεί στην αίθουσα το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας θα ήταν διαφορετικό. Αλλά προτίμησα να μην είμαι, ώστε να μην επηρεάσω και να μην εκβιάσω καταστάσεις. Αλλά και χωρίς να ήμουν στην αίθουσα πάλι θα μπορούσα, αν ήθελα, η ψηφοφορία να είναι υπέρ μου. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν με 12 ψήφους έγινε δεκτή η παραίτηση μου έναντι 9 για να μη γίνει.
Στους 12 είναι μέσα και ο γιός μου και ο κουμπάρος μου που αν τους είχα πει να ψηφίσουν αλλιώς από ό,τι ψήφισαν, θα το είχαν κάνει. Και τότε η ψηφοφορία θα ήταν 11-10 υπέρ μου χωρίς καν να υπολογίζω τις ψήφους του Δαλακούρα και Φωτιάδη που την ώρα της ψηφοφορίας βρέθηκαν εκτός αίθουσας και από ότι λένε θα ψήφιζαν υπέρ μου. Με τίποτε όμως δεν ήθελα με την ψήφο του γιου μου και του κουμπάρου μου να συνέχιζα να ήμουν πρόεδρος. Αν ένα σημαντικό ποσοστό των μελών του Δ.Σ. επέμενε να παραμείνω, τότε σε αυτό το πενθήμερο ίσως το ξανασκεφτόμουνα. Εγώ όπως ξανάπα δεν είχα αυτοσκοπό το προεδριλίκι. Εγώ ήθελα να προσπαθήσω με την βοήθεια των άλλων συμβούλων να ξαναβάλουμε την Κοινότητα στις ράγες γιατί έχει εκτροχιαστεί.
- ΕΡ. Θέλετε να μας αποκαλύψετε έστω και τώρα γιατί κρατάγατε τοσο καιρό την χηρεύουσα θέση του παραιτηθέντος κ. Γιώργου Καραϊσκάκη κενή;
ΑΠ: Μπορώ να στο πω τώρα με κάθε ειλικρίνεια. Διότι είχα στο μυαλό μου, αν το HHF από το οποίο είχα ζητήσει ήδη τα χρήματα, θελήσει να είναι επιτηρητής (trustee), να είχα μια θέση κενή, ώστε να μη δημιουργήσω καινούργια θέση, κάτι που θα ήταν αντικαταστατικό.
Πίστευα πως είχαν δίκιο οι άνθρωποι όταν μου έλεγαν, «θα θέλουμε να ξέρουμε τι θα κάνετε αν είναι να σας δώσουμε τα χρήματα». Έλεγα, αν μου έβαζαν ως όρο να έχουν κάποιο δικό τους άτομο στο συμβούλιο, ας έχω την θέση έτοιμη.
Όταν είδα όμως πως αυτός ο όρος δεν μου είχε τεθεί και εν τω μεταξύ ακολουθούν και δύο τρεις παραιτήσεις ακόμη, τότε δεν υπήρχε λόγος να μη τοποθετήσω τον κ. Μπαμπάτσικο δημοκρατικά και αξιοκρατικά ως επιλαχόντα στη χηρεύουσα θέση.
Υπάρχουν μερικά πράγματα για τα οποία δεσμεύεσαι και δεν μπορείς να ενημερώσεις αμέσως τους άλλους για το πώς σκέφτεσαι και που αποσκοπείς. Μια προσωρινή όμως και μικρής διάρκειας μυστικότητα δεν μπορεί να θεωρηθεί αδιαφάνεια.
- ΕΡ. Τι βλέπετε να γίνεται με τον «Παρθενώνα του Τορόντο»;
ΑΠ. Πάντα προεκλογικά έλεγα, ότι το κέντρο θα το συνεχίσουμε. Έχω έρθει τώρα στο σημείο να πιστεύω πως ίσως το κέντρο έχει negative market value. Μετά την ανάληψη καθηκόντων μου συναντήθηκα με εκπροσώπους της τράπεζας για να δω αν μπορώ να βελτιωθούν οι όροι δανεισμού μας. Εκείνοι ζήτησαν να κάνουν μια μελέτη για να δουν από πού θα προέλθουν τα έσοδα και πόσα θα είναι τα έξοδα κατά την λειτουργία του κτιρίου. Επειδή αναγκάστηκα να κάνω και εγώ αυτή τη μελέτη πριν την κάνει η τράπεζα για να είμαι προετοιμασμένος, είδα ότι για να λειτουργήσει το κτίριο χρειάζονται $6.000.000.
Τα 5.000.000 για να ολοκληρωθεί (η πρώτη φάση) και $1.000.000 για να μπουν χαλιά, γραφεία κλπ. Αυτό σημαίνει ότι το κτίριο πηγαίνει πάνω από το market value. Άρχισα λοιπόν να αναθεωρώ την ιδέα, αν είναι εφικτό πλέον το νέο πολιτιστικό κέντρο. Όμως μπορεί να κάνω λάθος και η μελέτη της τράπεζας να δείξει άλλα. Με την ευκαιρία αυτή θα γίνει και ένα business plan. Δηλαδή ένα επιχειρηματικός υπολογισμός από που θα έρθουν τα χρήματα και τι θα απαιτήσει το κέντρο μηνιαίως για να λειτουργήσει. Με μεγάλη μου έκπληξη και απογοήτευση διαπίστωσα ότι η προηγούμενη διοίκηση δεν είχε συντάξει business plan για το κέντρο. Απλώς είχαν συντάξει μια σελίδα χωρίς λεπτομέρειες, με ξεκάρφωτα νούμερα. Και λέω, αν είναι δυνατόν, όταν το είδα. Γι’ αυτό ο ενθουσιασμός μου για τον «Παρθενώνα» έχει αρχίσει να ελαττώνεται και δεν τον βλέπω να γίνεται.
Ποια είναι η λύση για το κέντρο; Εκτός από την λύση που είχα προτείνει παλιά να το αναλάβουν ελληνική και κυπριακή Kυβέρνηση, Κοινότητα, ΣΑΕ κ.λ.π. και να γίνει το «Κέντρο του Ελληνισμού», με συστέγαση προξενείων και άλλων φορέων, μια άλλη ιδέα είναι να το δώσουμε πάλι στην επαρχιακή Kυβέρνηση, η οποία έτσι θα μας ξεπληρώσει το χρέος. Δίπλα, βλέπετε υπάρχει το skating board, έχουν κοινωνικές υπηρεσίες και πιστεύω πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και αυτό από την Kυβέρνηση για πολύ καλούς σκοπούς.
Έτσι η Κοινότητα θα είναι ελεύθερη πλέον από κάθε δανεισμό και απαλλαγμένη από αυτό το βραχνά. Το «πολιτιστικό κέντρο» να παραμείνει όραμα, αλλά όχι με παρόμοιες συνθήκες σαν τις σημερινές. Να γίνει τελείως ορθολογικά, σε κάποια άλλη στιγμή και όταν η Κοινότητα αναρρώσει οικονομικά πλήρως.
Εγώ διδάσκω οικονομικά, διδάσκω διοίκηση επιχειρήσεων και αυτά που λέω στους μαθητές μου είναι: όταν κάποιος είναι μιας ορισμένης ηλικίας, 65αρης για παράδειγμα, δεν πάει να βάλει mortgage για να αγοράσει μεγάλο σπίτι και ακριβό. Πότε και πως θα το ξεπληρώσει; Ή όταν είναι άρρωστος κοιτάζει να γίνει καλά και δεν κοιτά να κάνει επενδύσεις.
Με την ευκαιρία θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, να αποφύγουν να βάλουν μπροστά το πρόγραμμα το οποίο έχουν έτοιμο μέλη του προεδρείου, για επιπλέον δανειοδότηση του οργανισμού για να τελειώσουν το κέντρο.Ένας επιπλέον δανεισμός, την στιγμή που δυσκολευόμαστε να πληρώσουμε τις $83.000 για τόκους το μήνα και μπαίνουμε μέσα κάθε μήνα δεκάδες χιλιάδες δολάρια, δεν ακούγεται τελείως παράλογο;
Τα ρίσκα της Κοινότητας αυτή τη στιγμή είναι δύο. Όλοι μιλάμε συνέχεια για το ένα και ξεχνάμε το άλλο.Όλοι αυτό που συζητάμε και δείχνει να μας απασχολεί είναι το οικονομικό ρίσκο. Δε μιλάμε για το μεγάλο πρόβλημα. Η Κοινότητα και ο Ελληνισμός γενικότερα βρίσκονται σε μια μεταβατική περίοδο. Οι μετανάστες οι παλιοί βγαίνουν σε σύνταξη και έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους. Η δομή και το καταστατικό της Κοινότητας είναι ακόμη στα μέτρα των μεταναστών και όχι της νέας γενιάς, που για την ώρα φαίνεται, αν όχι χαμένη, να μας κοιτά αδιάφορη. Πως θα μπορέσουμε να αναλάβουμε νέο χρέος όταν δεν υπάρχουν τα άτομα να υποστηρίξουν και να φέρουν τα χρήματα;
Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Όταν η οικογένεια έχει προβλήματα, είναι ωραίο και χρήσιμο να επικρατεί ομοψυχία και να δουλεύεται το πρόβλημα συνολικά και με διαφάνεια και όχι παρασκηνικά και από ορισμένους.
I.K.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου