Το αλαλούμ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ

Καλή η κάρτα πολίτη και η στήριξη των οικονομικά ανίσχυρων Ελλήνων ακόμη κι αν δεν αφορά 300.000 πολίτες - όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ - αλλά 150.000 .Είναι ένα αναγκαίο μέτρο κοινωνικής αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας που θάπρεπε να είχε γίνει εδώ και χρόνια.
Ωστόσο, πέρα από τους οικονομικά ανίσχυρους , το κύριο μέλημα του κ.Τσίπρα θάπρεπε να είναι η ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας: η υποστήριξη των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να επιζήσουν σ΄αυτούς του δύσκολους καιρούς, η προσέλκυση ξένων επενδύσεων, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Δυστυχώς η κυβέρνηση μπαίνει στην έβδομη βδομάδα της και εκτός από επικοινωνία, επικοινωνία, επικοινωνία δεν έχει κάνει τίποτα για την πραγματική οικονομία.
Οι τράπεζες τραυματισμένες από την απόσυρση 20 δισεκατομμυρίων ευρώ ουσιαστικά δεν δίνουν δάνειο σε κανέναν, ενώ οι εφορίες αρνούνται πλέον να εκταμιεύσουν ακόμη και τον ΦΠΑ του 2013 λέγοντας προφορικά στους επιχειρηματίες ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει...σάλιο.
Και πως να υπάρξουν χρήματα ,αφού η χώρα -με απόφαση της κυβέρνησης- δεν χρηματοδοτείται έως τα τέλη Απριλίου από την ΕΕ και οι οικονομικές υπηρεσίες της ξύνουν καθημερινά " τον πάτο του βαρελιού" σε δημόσιους οργανισμούς, ΔΕΚΟ και τώρα σε ασφαλιστικά ταμεία για να πληρώσουν τις υποχρεώσεις στους δανειστές.

Μ'αυτά και μ'αυτά ,όμως η πραγματική οικονομία - η μόνη ελπίδα της χώρας για να βγει κάποτε η χώρα στην ανάπτυξη - βυθίζεται αβοήθητη με μηδενικούς τζίρους, ελάχιστη κατανάλωση και χωρίς ορατή προοπτική. Ποιος να ξοδέψει χρήματα όταν δεν ξέρει τι μέλλει γενέσθαι στη χώρα;

Έτσι ενώ στο δεύτερο εξάμηνο του 2014 είχε αρχίσει σιγά -σιγά να κινείται η ρόδα της ανάπτυξης, και να δημιουργούνται κάποιες προσδοκίες για έξοδο από το τούνελ , οι πρόωρες εκλογές και η αλλαγή φρουράς στο Μαξίμου προκάλεσαν οικονομικό τέλμα. Το οποίο συνεχίζεται μετά την σύγκρουση της κυβέρνησης με την Γερμανία που επιτείνει το κλίμα ανησυχίας και ανασφάλειας στην κοινωνία.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Πρωθυπουργός αδυνατεί να καθοδηγήσει τους υπουργούς του με βάση κάποιο συμφωνημένο σχέδιο διακυβέρνησης.
Έτσι ο καθένας τραβάει την δική του γραμμή εξαγγέλλοντας μέτρα τα οποία εκείνος θεωρεί σωστά:π.χ. ο κ. Κατρούγκαλος μονιμοποιεί 40.000 υπαλλήλους στο δημόσιο, η κυρία Βαλαβάνη αποφασίζει ότι τα έσοδα του ΤΑΙΠΕΔ -που έως τώρα πήγαιναν για να μειώσουν το χρέος της χώρας - πλέον θα χρησιμοποιούνται για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών, ο κ. Καμένος κάνει εξωτερική πολιτική απειλώντας ότι η Ελλάδα μπορεί να στείλει στην Ευρώπη ακόμη και τζιχαντιστές και ο κ. Φλαμπουράρης υποστηρίζει ότι η Ελλάδα θα πληρώσει με ...αέρα κοπανιστό τους δανειστές της.

Μέσα σ' αυτό το απίστευτο πολιτικό συνονθύλευμα όπου η Αριστερά δεν γνωρίζει τι ποιεί η ...Αριστερά ,η Αθήνα ξαναβάζει στο τραπέζι της γερμανικές αποζημιώσεις και απειλεί με δήμευση του Ινστιτούτου Γκαίτε.

Αποκορύφωμα της πολιτικής σύγχυσης: ο κ. Τσίπρας αποφασίζει να ζητήσει τετ α τετ με την κυρία Μέρκελ για να συζητήσει την εξεύρεση πολιτικής λύσης στο οικονομικό πρόβλημα της χώρας.
Ποιος, αλήθεια, μπορεί να πάρει στα σοβαρά την Ελλάδα;
Ν.Παπαδόπουλος.