Άλλο η κυβερνητική συνεργασία, άλλο ο Σαμαράς

Πριν λίγες μέρες είχαμε γράψει:

«Άλλο η κυβερνητική συνεργασία,άλλο οι ακόμα Πρωθυπουργεύοντες Μπαλτάκοι.
Άλλο η κυβερνητική συνεργασία, άλλο το «4-2-1″ και μετά «2-1″.
Άλλο η κυβερνητική συνεργασία, άλλο η «προγραμματική συμφωνία» να έχει καταντήσει το συντομότερο ανέκδοτο.
Άλλο η κυβερνητική συνεργασία,άλλο τα λουκέτα στην ΕΡΤ αφού για έναν χρόνο έχεις διορίσει ό,τι κινείται σε αυτή και μετά την κλείνεις για να φτιάξεις πιο ελεγχόμενο μαγαζί.
Άλλο η κυβερνητική συνεργασία,άλλο καμία ποτέ σοβαρή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου της «κυβερνητικής συνεργασίας».
Άλλο η κυβερνητική συνεργασία,άλλο ο Παπαθανασίου στα ΕΛΠΕ.
Άλλο η κυβερνητική συνεργασία,άλλο τα δωράκια σε εκλεκτούς, πολλούς εκλεκτούς.
Άλλο η κυβερνητική συνεργασία,άλλο η πλήρης έλλειψη σοβαρότητας με το αντιρατσιστικό και το σύμφωνο συμβίωσης.

Υπάρχουν και άλλα.

Άλλο η κυβερνητική συνεργασία,άλλο η παράδοση άνευ όρων στην πιο οπισθοδρομική συντήρηση.

Το πρώτο θα είναι ανάγκη για πολλά χρόνια μπροστά. Το δεύτερο αμαυρώνει το πρώτο και εκθέτει όσους δεν το καταλαβαίνουν.»

Να προσθέσουμε στα παραπάνω το εξής:

Άλλο κυβερνητική συνεργασία, άλλο κυβέρνηση με Σαμαρά πρωθυπουργό.

Αν τα κόμματα της συγκυβέρνησης εννοούν την αποφυγή πρόωρων εκλογών, τότε κανένας και τίποτα δεν μετράει περισσότερο από την ανάγκη ευρύτερων πολιτικών συναινέσεων.

Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει νέα κυβέρνηση, με άλλο πρωθυπουργό, από την ίδια Βουλή.

Εδώ οι ίδιοι, όταν τέθηκε πριν από τρία χρόνια το ζήτημα ευρύτερων συναινέσεων, δεν είχαν πρόβλημα να απαιτήσουν την απομάκρυνση εκλεγμένου με 44% πρωθυπουργού, στο Σαμαρά θα υπάρξει πρόβλημα;

Είναι μάλλον ώρα να διαβούν την πόρτα που οι ίδιοι άνοιξαν.