Ο Αλέξης και η Ζωή συνομιλούν μόνο με την Ιστορία

Η Ζωή όφειλε να παρακολουθήσει το υπόλοιπο της διαδικασίας από το μπαλκόνι του Βασιλιά, τρία μέτρα πάνω από το έδρανο του Προέδρου και το οποίο δεν έχει ανοίξει δεκαετίες

Ευτυχώς που δεν τους πλάκωσε στα χαστούκια η Ζωή, να χρειαστούν 166, που θα της πουν και για το άρθρο 66 οι αμαθείς.
Απλά το κορίτσι ήθελε να τιμήσει τον αρχηγό της αξιωματικής Αντιπολίτευσης, τη διαδικασία και κυρίως τους φωτογράφους.
Δηλαδή ως φόντο ο Μητρόπουλος είναι καλύτερος;
Μας απογοήτευσε η Ζωή, όλους εμάς τους ειλικρινείς θαυμαστές της. Έπρεπε να παρακολουθήσει το υπόλοιπο της διαδικασίας από το μπαλκόνι του Βασιλιά, τρία μέτρα πάνω από το έδρανο του Προέδρου και το οποίο δεν έχει ανοίξει δεκαετίες…

Η εικόνα πάλι να ξεφυλλίζει το βιβλιαράκι του Κανονισμού, σαν μαθήτρια που δεν απάντησε σωστά στην ερώτηση κρίσεως του δασκάλου, φανερώνει το μέγεθος της σύγχυσης.
Η τόσο αγριεμένη Ζωή επιστράτευσε το πιο γλυκανάλατο ύφος στην πρόταση του Πρωθυπουργού για διακοπή. Μετά τον ενημέρωσε ότι θα τον ακούσει από τα έδρανα, δίνοντας του την πάσα για να συνομιλήσει και αυτός με την Ιστορία.
Δεν απάντησε σε καμία από τις βαριές κατηγορίες ο Πρωθυπουργός. Αρχηγό του λόμπι της δραχμής τον είπαν, καταστροφέα της χώρας τον είπαν, αυτός το βιολί του.

Προστάτης των φτωχών και των αδυνάτων, των συνταξιούχων και των μεροκαματιάρηδων, αυτός και οι βουλευτές του με τις υψηλές καταθέσεις, τα δυνατά χαρτοφυλάκια και τα πολλά ακίνητα θα δημιουργήσουν συνθήκες ομοψυχίας.
Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα θυμίζει εκείνη την αλησμόνητη του ΓΑΠ στην ψήφο εμπιστοσύνης, που μετά οδήγησε στην παράδοση εξουσίας στον Παπαδήμο.

Δεν κάνει ρήξη με την Ευρώπη ο Αλέξης. Με τις πρακτικές που προσβάλλουν την Ευρώπη κάνει πόλεμο.
Δίνει τον αγώνα για τον ελληνικό λαό, για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς. Επίσης για το λαό της Ζάμπια και το λαό της Μυκόνου που με δραχμή θα δώσει τα ρέστα του φέτος το καλοκαίρι.

Ο Πρωθυπουργός αγωνίζεται για την Ευρώπη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής.
Δίνει τη μάχη της Δημοκρατίας. Της εξαθλιωμένης.
Δίνει τη μάχη της Ελπίδας. Που πεθαίνει τελευταία. Αλλά πεθαίνει.
Της αξιοπρέπειας. Που δεν έχει τιμή, ούτε κάρτα αναλήψεων από τα ΑΤΜ.
Δίνει τη μάχη για τους Θεσμούς, να μην ξαναγίνουν τρόικα.

Για την Ελλάδα που στενάζει στις ουρές για λίγα ευρώ, τρόφιμα και καύσιμα, ας ασχοληθεί κάποιος άλλος.
Ο Αλέξης, όπως και η Ζωή συνομιλούν μόνο με την Ιστορία.
Αυτή τους κάλεσε, σε αυτή θα λογοδοτήσουν. Αλλά είναι αμφότεροι βέβαιοι ότι θα αποθεωθούν.
Αδέλφια, δεν υπάρχει σωτηρία με δαύτους…

Μ.Ο.