Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από την μυωπική και αδιέξοδη αντιευρωπαϊκή ρητορική στην οποία εδώ και αρκετά χρόνια επιδίδεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο διχασμός που έχει επιβληθεί στη συνείδηση των πολιτών, ευτυχώς όχι όλων, ότι οι Ευρωπαίοι είναι εκβιαστές, αιμοβόροι, τοκογλύφοι, μας μισούν, μας υποβλέπουν και θέλουν τάχα να μας καθυποτάξουν για να μας εκμεταλλεύονται, είναι χωρίς αμφιβολία το πιο κακόγουστο αστείο στην σύγχρονη πραγματικότητα.
Η Ευρώπη μπορεί να έχει αδυναμίες, ολιγωρίες, προβλήματα, αστοχίες και στερεότυπα, βρίσκεται όμως σε μια συνεχή και δυναμική πορεία ενοποίησης και ανάδειξης της ταυτότητας της, με πρωτοφανή σύσφιξη των σχέσεων των λαών που την απαρτίζουν, που λίγοι κοινωνικοί σχηματισμοί παγκοσμίως έχουν πετύχει. Η ένταξη της Ελλάδος στο ευρώ και στην ευρωζώνη μπορεί να μην έγινε με τους όρους που θα θέλαμε, είναι όμως μεγάλη κατάκτηση, οικονομική, πάνω από όλα όμως πολιτική.
Η σταθερότητα που απολαμβάνει η πατρίδα μας για τόσα χρόνια χωρίς ιδιαίτερους κραδασμούς, οφείλεται εν πολλοίς και στην ευρωπαϊκή μας ένταξη και μάλιστα στο σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης. Και για να σοβαρολογούμε. Αν δεν ήμασταν στην Ευρώπη και μας έβρισκε η κρίση που έφερε η Δεξιά του Καραμανλή με την καταστροφική πολιτική της περιόδου 2004-2009, θα είχαμε ατάκτως χρεοκοπήσει και ενδεχομένως να είχαμε θρηνήσει κι άλλες χαμένες πατρίδες.
Γιαυτό, ότι κι αν λένε στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τα μνημόνια, όλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, προκειμένου να συνεχίζουν την πλεκτάνη ότι κακώς μπήκαμε στο μνημόνιο. Τα λένε όμως χωρίς να έχουν εξηγούν καθαρά, πως ακριβώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς την δεδομένη στιγμή το 2010 με έλλειμμα 36 δις. και χωρίς βεβαίως να το αποδεικνύουν στην πράξη τώρα που κυβερνούν.
Όταν όμως οι ίδιοι, χωρίς να έχουν ελλείμματα στην πλάτη, συνεχίζουν να συζητούν και να επιδιώκουν χρηματοδότηση, με τους ίδιους που συζήτησε ο Παπανδρέου, για τον οποίον δολίως και σκοπίμως έστησαν ολόκληρη εξεταστική, προσκυνημένοι στο πάθος τους να αποδείξουν ότι δεν υπήρχε λόγος ένταξης της χώρας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, αποδεικνύουν απλώς την μικροκομματική σκοπιμότητα και τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό τους. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η επονομαζόμενη ως «άλλη πλευρά» των δανειστών, δεν είναι εχθρός, η αντίπαλος όπως ισχυρίζεται η «πρώτη φορά αριστερά».
Είναι η μόνη δυνατή λύση, να μας δοθεί ο χρόνος να βρούμε το δρόμο μας με σοβαρές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στο παραγωγικό μοντέλο. Χωρίς το βοήθεια της, the game is over. Οι Πέρσες, οι Κινέζοι, οι Ρώσοι, οι Άραβες, οι τράπεζες της ανατολής και οι Σώρρας με τα καταπιστεύματα, αποδείχτηκαν απλώς παραμύθια της Χαλιμάς.
Σταύρος Στραβόλαιμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου