Αφελείς ή ένοχοι;

Την κρίση αυτή εκλήθη να διαχειρισθεί ο ανεπαρκέστερος πρωθυπουργός των τελευταίων 40 ετών. Απεδείχθη άβουλος, άπειρος και ανίκανος να σηκώσει το βάρος που έπεσε στους ώμους του.
Την κρίση αυτή εκλήθη να διαχειρισθεί η ανεπαρκέστερη κυβέρνηση των τελευταίων 40 ετών. Περιλαμβάνει στους κόλπους της ορισμένα πρόσωπα τα οποία συχνά κινούνται μεταξύ ναρκισσιστικής αερολογίας και γελοίου. Και δυστυχώς παρόμοια πρόσωπα έχουν επιφορτισθεί με την ευθύνη να διαπραγματευθούν το μέλλον της χώρας.
Την κρίση αυτή εκλήθη να διαχειρισθεί η
ανεπαρκέστερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία των τελευταίων 40 ετών. Η αριστεροδεξιά κοινοβουλευτική πλειοψηφία έχει διακριθεί όχι για τον πολιτικό της λόγο αλλά για τους κεκράκτες, που κάνουν συνεχώς εμφανή την παρουσία τους στο Κοινοβούλιο με κραυγές και ύβρεις. Και πρόεδρός της Βουλής έχει τοποθετηθεί πρόσωπο φανατικό και αντιπαθές, που επίσης είναι με διαφορά η χειρότερη πρόεδρος των τελευταίων 40 ετών.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν είναι περίεργο που φθάσαμε εδώ που σήμερα βρισκόμαστε. Με κλειστές τράπεζες, κλειστές τις πόρτες της Ευρώπης και αντιμέτωποι με ένα δημοψήφισμα, που κινείται στα όρια μεταξύ συνταγματικής εκτροπής και κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος.
Την προσεχή Κυριακή, αν πάλι κάτι δεν αλλάξει, θα πρέπει να ψηφίσουμε πάνω σε μία πρόταση που δεν υπάρχει στη πραγματικότητα, αφού έχει ήδη τροποποιηθεί ή και αποσυρθεί. Θα πρέπει να ψηφίσουμε με χρονικό διάστημα μόλις πέντε ημερών για να ενημερωθούμε σχετικά με το τι ακριβώς ψηφίζουμε. Και με ένα σαφώς ψευδεπίγραφο δίλημμα αφού το αποκρυπτόμενο από την κυβέρνηση πραγματικό ερώτημα είναι ευρώ ή δραχμή, ευρωπαϊκή πορεία ή τριτοκοσμικές περιπλανήσεις.
Αυτά σε θεσμικό επίπεδο. Σε πολιτικό επίπεδο ψηφίζουμε ανάμεσα σε έναν ετερόκλητο συνασπισμό δυνάμεων, που αποτελείται από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Χρυσή Αυγή και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, από τη μία πλευρά, και τη Νέα Δημοκρατία, το Ποτάμι, το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη. Είναι απορίας άξιο πως κατάντησε το τμήμα της Αριστεράς που αντιπροσωπεύει ο ΣΥΡΙΖΑ να συμπλέει με ακροδεξιές δυνάμεις του πολιτικού φάσματος, ακόμη και με κόμμα που βρίσκεται σήμερα στο εδώλιο του δικαστηρίου, κατηγορούμενο για νεοναζιστικές θεωρίες και πράξεις. Είναι δε ευχής έργο ότι τα άλλα κόμματα ορθώνουν κοινό τείχος άμυνας στην επικίνδυνα αλλοπρόσαλλη αυτή συμμαχία του «Όχι».
Σήμερα είναι πλέον φανερό ότι τα πράγματα έχουν αγγίξει ακραία όρια. Ότι δεν πάει άλλο. Ότι το σύστημα που ασκεί την εξουσία αποδεικνύεται ακραία επικίνδυνο. Ότι η χώρα μας οδηγείται στην καταστροφή.
Και το μεγάλο ερώτημα είναι αν μας οδηγεί η σημερινή κυβέρνηση στην καταστροφή από άγνοια, από αφέλεια, από αμάθεια ή ακόμη και από βλακεία ή από δόλο.
Από αλαζονική αμάθεια δεν γνώριζαν ότι ο τρόπος που διαπραγματεύονταν στην Ευρώπη οδηγούσε μαθηματικά σε αδιέξοδο; Από άγνοια δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τα πραγματικά μεγέθη του προβλήματος και τις αληθώς υπάρχουσες δυνατότητες αντιμετώπισής του; Από βλακεία δεν ρώτησαν ή δεν άκουσαν όσους από καιρό έκρουαν το κώδωνα του κινδύνου; Από ασύγνωστη αφέλεια δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι δεν μπορείς να επαιτείς και ταυτοχρόνως να καθυβρίζεις εκείνους από τους οποίους ζητάς;
Ή μήπως όσα συμβαίνουν σήμερα ήταν ένα σχέδιο, με στόχο να βγάλουν την Ελλάδα από τη διεθνοπολιτική τροχιά της και να την οδηγήσουν έξω από την πολιτικοοικονομική Ευρώπη, σε κόσμους ανύπαρκτους στη σημερινή πραγματικότητα που όμως έχουν την αφετηρία τους στις νεανικές φαντασιώσεις ηγετικών στελεχών τους; Μήπως προς την κατεύθυνση αυτή ωθούσαν εξ αρχής προγραμματισμένα και βάσει σχεδίου τις καταστάσεις, για να φθάσουν σε δεύτερο χρόνο στη ρήξη, εξαπατώντας Έλληνες ψηφοφόρους και ξένους συνομιλητές;
Στην πρώτη και επιεικέστερη για τους ίδιους εκδοχή οι άνθρωποι είναι απλώς αφελείς. Στη δεύτερη όμως είναι βαρύτατα ένοχοι. Αργά ή γρήγορα η αλήθεια θα αποκαλυφθεί. Και τότε θα έχει έλθει η ώρα να δοθούν οι εξηγήσεις.
Πάνος Λουκάκος-thetoc.gr