Κύριοι “Βαρουφάκηδες”...

 ...σταματήστε να τζογάρετε με την χώρα!

Τρέχα γύρευε, τώρα, τι να΄χαν στο μυαλό τους οι επικοινωνιακοί εγκέφαλοι της κυβέρνησης το βράδυ της Πέμπτης, όταν εξέπεμπαν με... συγκρατημένο ενθουσιασμό τα “καλά νέα”, ότι από τις επαφές Τσίπρα στο εξωτερικό προκύπτει πως οι δανειστές μας βλέπουν θετικά ως “λύση”-ενδιάμεση και προσωρινή, έστω- να παράσχουν κάποια ρευστότητα στην Ελλάδα, μέχρι την οριστική κατάληξη της διαπραγμάτευσης, περίπου σε ένα δίμηνο...

Η βραδινή αύρα, παρέσυρε μακρυά την επικοινωνιακή αισιοδοξία τους, κι' έτσι με το που ξημέρωσε η Παρασκευή, τα μηνύματα από το Eurogroup στην Ρίγα , ήταν άραχλα και απογοητευτικά: “βρισκόμαστε ακόμη μακρυά από σύγκλιση με την Ελλάδα”. Όσο για τον υπουργό Γιάνη, στο παλμαρέ των χαρακτηρισμών που έχει εξασφαλίσει μέσα σε 100 μέρες “πρώτη φορά Αριστερά”, προστέθηκαν οι “ερασιτέχνης, τζογαδόρος, ροκανιστής του χρόνου”! Ο ίδιος, βέβαια, επέμεινε ότι είναι αισιόδοξος πως στο τέλος θα υπάρξει συμφωνία. Έτσι κι' αλλιώς, για χθες, είχε προεξοφληθεί ότι τίποτε το θεαματικό και ελπιδοφόρο δεν επρόκειτο να βγει- από όλους τους εμπλεκόμενους, πλην της κυβέρνησης! Πού, ομολογουμένως, ξέρει να παίζει άριστα το παιγνίδι των πρόσκαιρων εντυπώσεων. Για να κερδίζει χρόνο, που όμως αποδεικνύει ότι δεν ξέρει τι να τον κάνει...

Το μαρτύριο της σταγόνας (σε ρευστό και προοπτικές...), όλα δείχνουν πως θα συνεχισθεί δραματικά μέχρι να εξαντληθεί το τετράμηνο που εξ αρχής φαίνεται να είχαν υπολογίσει οι εταίροι δανειστές μας ως τελευταία προθεσμία, όταν είδαν κι' απόειδαν ότι οι “ενδιάμεσες” μηνιαίας διάρκειας “συμφωνίες” για τις οποίες δεσμευόμασταν (2ο Φεβρουαρίου, 20 Μαρτίου, 20 Απριλίου-η τελευταία μονομερώς από το γκουβέρνο...) πέραν του επικοινωνισμού και της κοντόφθαλμης αγοράς χρόνου (στην διάρκεια του οποίου η πραγματική οικονομία αποσαθρωνόταν!) δεν οδηγούσαν πουθενά. Κι' από την άποψη αυτή, και οι έξω δίκιο έχουν να λένε “ακόμη τίποτε...”, και ο Βαρουφάκης δίκιο έχει ότι “στο τέλος...” ελπίζει πως ΘΑ υπάρξει. Συμφωνία. Έτσι κι' αλλιώς “στο τέλος”, όλοι θα δικαιωθούμε γιατί... θα έχουμε πεθάνει!

Όμως αυτό το “παιγνίδι” του σκωτσέζικου ντους, την μια να τους “σκίζουμε” και να υποχωρούν, την άλλη να μας εκβιάζουν και να μας εξωθούν στην ρήξη, το διαρκώς τιθέμενο δίλημμα “ευρώ ή δραχμή” με τους μισούς υπουργούς υπέρ του πρώτου και τους άλλους μισούς να εύχονται το δεύτερο, δεν μπορεί να συνεχισθεί- ούτε καν για το επίμαχο ακόμη δίμηνο. Η αγορά έχει στραγγίξει, υγιείς επιχειρήσεις οδηγούνται σε ασφυξία και κλείσιμο, ο κόσμος με την αβεβαιότητα αν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις (δεν υπάρχουν άλλα “διαθέσιμα” να μαζευτούν!) περιορίζει ακόμη περισσότερο τις δαπάνες του -ακόμη και τις ανελαστικές- φοβούμενος τα χειρότερα και φυλάγοντας όσα περισσότερα μετρητά αντέχει...

Ας τολμήσει ο κ. Τσίπρας να επιλέξει τι πορεία θ' ακολουθήσει. Και θέλει τόλμη και ως προς τους ψηφοφόρους του (που δεν τον ψήφισαν για την χρεοκοπία...) αλλά κυρίως ως προς τους “συντρόφους” του, τους οποίους αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να κουλαντρίσει σ' ένα ενδεχόμενο ρεαλιστικό προσανατολισμό του! Αυτή η αβεβαιότητα, εκτός από καταστροφική για την οικονομία, είναι και δηλητηριώδης για την.... ψυχική υγεία όλων μας! Η εθνική κατάθλιψη, τείνει να λάβει διαστάσεις πανδημίας! Δεν πάει άλλο, ας αποφασίσει να διαβεί τον (όποιο...) Ρουβίκωνα. Κι' ο Θεός βοηθός...

Α, και μια μικρή “λεπτομέρεια”, που δεν ξέρουμε αν συνυπολογίζουν οι “πρώτη φορά Αριστερά” κυβερνώντες μας: με ευρώ ή με δραχμή, η έξοδος (ακόμη και η διαχείριση...) της χώρας από την αθλιότητα και η απαρχή μια επίπονης πορείας ανασύνταξης και παραγωγικότητας, προϋποθέτει οργανωμένο και πειθαρχημένο κράτος! Δηλαδή το.... αυτονόητο “εθνικό ζητούμενο” για τον τόπο τις πολλές τελευταίες δεκαετίες! Έτσι λοιπόν, εκτός από την δημοσιονομική συμφωνία με τούς “άλλους”, απελπιστικά επείγουσα και εκ των ων ουκ άνευ παράλληλη ανάγκη,όχι καν προόδου αλλά επιβίωσης, είναι η προσπάθεια ν' αποκτήσουμε διοίκηση, παιδεία, πολιτική ασφάλειας και τάξεως που δεν θ' αποτελεί καθημερινά... αντικείμενο διαπραγμάτευσης, αποτελεσματική Δικαιοσύνη,θεσμούς που θα λειτουργούν χωρίς εκλεκτικές εξαιρέσεις- να συμφωνήσουμε επιτέλους βρε αδερφέ... τι θα κάνουμε με τα σκουπίδια μας, που μισό αιώνα τώρα δεν μπορούμε να τα διαχειρισθούμε!

Και προς αυτήν την “πεζή”κατεύθυνση, οι “τωρινοί” συνεχίζουν δυστυχώς την τακτική των “προηγούμενων”: την... αγνοούν, σπρώχνοντάς την κάτω από το χαλί. Που, όμως, έχει γίνει ήδη βουνό....
Θάνος Οικονομόπουλος