Στον απόηχο της συνάντησης Παπανδρέου -Τσίπρα

Ακόμα και να τον κοιτάξει δεν ...καταδέχεται, ή μήπως ντρέπεται για όσα έλεγε και όσα κάνει;

Πολλοί σχολίασαν ποικιλοτρόπως την συνάντηση του Προέδρου μας με τον Πρωθυπουργό.

Έπρεπε να συναντηθεί ο Γιώργος Παπανδρέου με τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ; Έπρεπε να συναντηθεί με τον Τσίπρα, που επί 5 χρόνια το κόμμα του είχε ηγηθεί της εκστρατείας κατασυκοφάντησης του ιδίου και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που πότισε, σε μια πολύ δύσκολη εποχή για τη χώρα, την ελληνική κοινωνία με λαϊκισμό και ανεχόταν, αν δεν ενίσχυε, τη βία και το διχασμό;
Και ιδιαίτερα τώρα, που μέρα με τη μέρα, καταρρέει η επιχειρηματολογία του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ και ενισχύονται μια μετά την άλλη οι ενέργειες του Παπανδρέου και της τότε κυβέρνησης του;

Οφείλουμε κρατηθούμε ψύχραιμοι, μακριά από θυμούς, πάθος και εντάσεις.

Είμαστε υποχρεωμένοι να σταθούμε με συνέπεια στη γραμμή που ξεκινήσαμε το 2004 και κορυφώθηκε τη διετία 2009-2011.
Το 2009 ο Παπανδρέου μπορούσε να συστήσει εξεταστική επιτροπή για την κυβέρνηση Καραμανλή και να πάει τη χώρα σε εκλογές, αφού τα στοιχεία του ελλείμματος ήταν -αποδεδειγμένα πλέον- πλαστά (σημειώνουμε ότι ακόμη και εκείνοι οι λίγοι που επιμένουν ότι φουσκώθηκαν τα στοιχεία, δεν αμφισβητούν ότι το έλλειμμα ήταν διψήφιο, ενώ η Κυβέρνηση Καραμανλή μιλούσε μόλις για 6%).
Θα είχε τότε, ίσως, "γλιτώσει το ΠΑΣΟΚ" και προπάντων ο ίδιος. Θα είχε όμως, καταλήξει η χώρα σε άτακτη χρεωκοπία, δεδομένου ότι τότε δεν αναζητούσαμε 1 ή 2 δισ όπως ζητάμε σήμερα.
Ο Παπανδρέου και η κυβέρνηση του αποφάσισε να μην ρισκάρει. Αυτό είχε μεν ως αποτέλεσμα να χάσουμε έδαφος ως πολιτικός χώρος, αλλά σήμερα η χώρα συνεχίζει τη ,,διαπραγμάτευση,, επειδή ακριβώς υπήρξε η πρώτη συμφωνία.
Ο Παπανδρέου και η κυβέρνησή του μιλούσε για εθνική ενότητα απέναντι στην κρίση.
Αυτός ήταν ο λόγος που ο Παπανδρέου κάλεσε αυτούς που τον εξύβριζαν να σχηματίσουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας.
Και όταν είπε το 2011 ότι δεν θα σταθεί εμπόδιο σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας,, απλά αποδείκνυε ότι δεν τον ένοιαζε το προσωπικό του συμφέρον μπροστά στην ανάγκη της εθνικής συστράτευσης. Και ας λειτούργησαν οπουρτουνιστικά οι υπόλοιποι. Τον Σαμαρά τον ενδιέφερε πότε θα πέσει η κυβέρνηση για να γίνει Πρωθυπουργός. Και ο Τσίπρας απλά περίμενε με την σειρά του την φθορά του Σαμαρά για να γίνει στη συνέχεια, ο ίδιος Πρωθυπουργός.
Και πάλι, ο Παπανδρέου μπορούσε να προχωρήσει με το δημοψήφισμα, να τον ρίξει η Κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ - όπως τον απειλούσε - και να πάει σε εκλογές ως Πρωθυπουργός που έχασε τη πλειοψηφία από αποστάτες. Πάλι όμως, επέλεξε το συμφέρον της χώρας.
Σήμερα θέλουμε για το καλό της πατρίδας, η Κυβέρνηση να πετύχει στη διαπραγμάτευση. Όχι βέβαια, γιατί στηρίζουμε το ΣΥΡΙΖΑ και τον συνέταιρό του, τον Καμμένο, ούτε επειδή ξεχάσαμε την 5ετία που πέρασε, ούτε για το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ψηφίσει ούτε μια μεταρρύθμιση , ούτε επειδή σήμερα καταρρέουν ένα μετά το άλλο τα λαϊκίστικα επιχειρήματα (από τα χρήματα που θα εισρεύσουν από Ρωσία μέχρι την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ κλπ).
Θέλουμε να πετύχει για το καλό της χώρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα ο Τσίπρας δεν υποστηρίζει σήμερα πολύ διαφορετικά πράγματα από όσα έλεγε ο Παπανδρέου το 2009. Ότι αυτή δεν είναι η Ευρώπη που θέλουμε, ότι οι συντηρητικές δυνάμεις ελέγχουν την ΕΕ, ότι οι αγορές παίζουν παιχνίδια. Βέβαια, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παίζει επικοινωνιακά παιχνίδια και κινδυνεύει να χάσει τα πάντα. Αλλά πολιτικά ο στόχος για έναν δρόμο που θα απαλλάξει τους χαμηλοσυνταξιούχους, ανέργους από επιπρόσθετα μέτρα εκφράζει την ελληνική κοινωνία.
Ο Παπανδρέου και όσοι στηρίξαμε την προσπάθειά του ποτέ δεν χαρήκαμε με τα δημοσιονομικά μέτρα του μνημονίου. Ποτέ δεν πανηγυρίζαμε για τις οριζόντιες περικοπές. Απλά, είχαμε συνειδητοποιήσει ότι το 2010, δεν είχαμε άλλη επιλογή, δεν είχαμε χρόνο (αυτό που μετά 5 χρόνια λέει σήμερα και ο ΣΥΡΙΖΑ).
Άρα, η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καλό είναι να πετύχει τους στόχους και ας έχει συνασπιστεί με μια καλυπτόμενη ακροδεξιά και ας συνεργάζεται στην ουσία με την καραμανλική ΝΔ.
Αυτά είναι πολιτικά παιχνίδια και τακτικισμοί. Η ουσία που ενδιαφέρει τον Παπανδρέου και όλους εμάς είναι πάνω από όλα η χώρα .
Η πρωτοβουλία του Παπανδρέου να συναντηθεί με τον Πρωθυπουργό δείχνει τη συνεπή στάση του Γιώργου Παπανδρέου και είναι μια εθνική και πατριωτική στάση.
Ο Παπανδρέου ενημέρωσε, κατάθεσε απόψεις, παρουσίασε την εμπειρία του προς τον Πρωθυπουργό. Δεν έμεινε,όπως οι άλλοι αρχηγοί, απλά σε κριτική ή καταγγελία των ενεργειών της κυβέρνησης.

Τώρα, αν η κυβέρνηση εστερνιστεί τις απόψεις του Παπανδρέου είναι άλλο θέμα. Όμως,ο Γιώργος Παπανδρέου έχει πράξει το καθήκον του.
Από εδώ και πέρα, η ευθύνη ανήκει στο ΣΥΡΙΖΑ και στον Τσίπρα.