ΤΟ ΤΙΚ ΣΤΟ ΔΕΞΙ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ...

Φελνίκος

Ο Πάνος Σκουρλέτης δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο στον ΣΥΡΙΖΑ. Για πολλά χρόνια, πριν αναλάβει το υπουργείο Εργασίας, υπήρξε εκπρόσωπος Τύπου της Κουμουνδούρου και ένας από τους πλέον στενούς συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα. Όταν λοιπόν βγαίνει για δεύτερη ή τρίτη φορά, σε ένα δεκαήμερο, και τάσσεται υπέρ της προσφυγή στις κάλπες ή σε δημοψήφισμα τότε θα πρέπει να συμπεράνουμε βασίμως ότι τα λεγόμενά του εκφράζουν αυθεντικά, αν όχι τη βούληση, τουλάχιστον τον προβληματισμό του πρωθυπουργού για τις πολιτικές εξελίξεις.

Δεν ξέρω αν ο Π. Σκουρλέτης παίζει το ρόλο του "λαγού" ή οι δηλώσεις του γίνονται για να σταλεί στους εταίρους-δανειστές το μήνυμα "μην μας παραζορίζετε..." και υπό αυτήν την έννοια εντάσσονται στον πόλεμο τακτικής των διαπραγματεύσεων. Μικρή σημασία έχει αφού και στη μία και στην άλλη περίπτωση το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: αύξηση της πολιτικής αβεβαιότητας.

Εξάλλου το ίδιο υποστήριξε, σε συνέντευξή του, και ο έτερος Καππαδόκης, ο Αλέκος Φλαμπουράρης. Μόνον που αυτός δεν θέλει εκλογές, αλλά δημοψήφισμα σε περίπτωση αδιεξόδου των διαπραγματεύσεων. Στη διενέργεια δημοψηφίσματος παραπέμπει και η πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού περί ανάγκης συνεχούς νομιμοποίησης της κυβέρνησης. Ανεξαρτήτως του τι έχει στο μυαλό του ο πρωθυπουργός το σίγουρο είναι ότι καθημερινά αυξάνονται οι πιθανότητες να υπάρξουν ραγδαίες εξελίξεις εάν οι διαπραγματεύσεις για τη χρηματοδότηση της χώρας ναυαγήσουν είτε, και το βασικότερο, εάν επέλθει συμφωνία η οποία όμως θα χρειασθεί ευρύτερη πολιτική στήριξη για να γίνει αποδεκτή.

Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να ερμηνεύσουμε και την πρόσφατη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Γ. Παπανδρέου. Παρότι το "Κίνημα" του Γ. Παπανδρέου δεν εκπροσωπείται στη Βουλή εν τούτοις σε περίπτωση που η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές ή γίνει δημοψήφισμα ο Αλ. Τσίπρας θα ήθελε να έχει καλές σχέσεις με ένα παπανδρεϊκό κόμμα. Γνωρίζει ότι το μεγαλύτερο κομμάτι των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, ιδρυτής του οποίου είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου. Επίσης γνωρίζει ότι αυτό το κομμάτι των ψηφοφόρων του έχει έντονα αντιδεξιά αισθήματα και αρκετοί από αυτούς δυσαρεστήθηκαν με την απόφαση να εξαιρεθεί

Κατά κάποιο τρόπο ο Αλ. Τσίπρας προσπάθησε να εξισορροπήσει τις εντυπώσεις. Κυρίως όμως θέλει να δείξει ότι δεν στερείται πολιτικών συμμαχιών. Έχοντας απέναντί του Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΚΚΕ, με τα πρώτα τρία κόμματα μάλιστα να προσπαθούν να συμπήξουν "Ευρωπαϊκό Μέτωπο" ο μόνος σύμμαχος που έχει απομείνει στον Τσίπρα είναι ο Πάνος Καμμένος. Μια συμμαχία ούτως ή άλλως προβληματική αφού είναι πολλοί εντός του ΣΥΡΙΖΑ που διαφώνησαν και συνεχίζουν να διαφωνούν με την, αναγκαστική έστω, συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ.

Επίσης ο Αλ. Τσίπρας βλέπει με ανησυχία την προσπάθεια ανασυγκρότησης της λεγόμενης Κεντροαριστεράς, η οποία, σε περίπτωση που η κυβέρνηση έλθει σε ρήξη με τους εταίρους και τεθεί εν κινδύνω η συμμετοχή της χώρας στη ζώνη του ευρώ, μπορεί να γίνει χώρος υποδοχής των δυσαρεστημένων κεντροαριστερών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που πριν από μερικές εβδομάδες είχε συναντηθεί και με τον Πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη.

Ο Αλ. Τσίπρας, για να μην βρεθεί απομονωμένος από την Κεντροαριστερά προσπαθεί να οικοδομήσει συμμαχία με "Κίνημα" και ΔΗΜΑΡ. Μπορεί και τα δύο αυτά κόμματα να βρίσκονται σήμερα εκτός Βουλής όμως τα στελέχη τους και οι δεξαμενές άντλησης ψηφοφόρων τους παραμένουν σημαντικές για το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της διεργασίες επανενοποίησης της κεντροαριστερής παράταξης.

Ο Τσίπρας θέλει λοιπόν να προσεταιριστεί πολιτικά αυτό το κομμάτι επειδή πιστεύει πως στρατηγικά θα τον βοηθήσει να μετεξελίξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο Κίνημα Αλλαγής, όπως ήταν για δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ, αλλά και επειδή προσωπικά ο ίδιος θέλει να ηγηθεί του συνόλου αυτού του χώρου, όπως έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Σε περίπτωση ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων θα μπορούσαν Κίνημα, ΔΗΜΑΡ, στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά και κάποια του Ποταμιού να αναπληρώσουν τυχόν αποκολλήσεις αριστερίστικων τμημάτων του ΣΥΡΙΖΑ και να συγκροτήσουν ένα ευρωπαϊκό αριστερό μέτωπο ενάντια στο δεξιό ευρωπαϊκό μέτωπο που λέγεται ότι επιδιώκει να οικοδομήσει ο Σαμαράς με τους Βενιζέλο και Θεοδωράκη.

Φυσικά, το θέμα δεν είναι τι θέλει ο Τσίπρας, αλλά και τι θέλουν και οι άλλοι. Και κυρίως υπό ποιούς όρους και σε ποιά συγκυρία θα μπορούσαν να υπάρξουν, και να ευδοκιμήσουν, προσπάθειες στρατηγικού αναπροσανατολισμού της κυβέρνησης. Είναι διαφορετικά αν γίνουν μετά από μια διαπραγματευτική αποτυχία της κυβέρνησης, με την οικονομία εξουθενωμένη και την κοινωνία σε απόγνωση και διαφορετικά αν η συμμαχία είναι απαραίτητη για να υπάρξει ξεμπλοκάρισμα των διαπραγματεύσεων και εισαγωγή της χώρας σ' έναν νέο κύκλο οικονομικής και πολιτικής εξέλιξης και μια "ενάρετη" ή τέλος πάντων ολιγότερον προβληματική σχέση με τους εταίρους-δανειστές της χώρας.

Ο Αλ. Τσίπρας στη σημερινή συνάντησή του με την Άνγκελα Μέρκελ μάλλον θα κλείσει το δεξί μάτι στη δεύτερη εξέλιξη. Το θέμα είναι αν η Γερμανίδα καγκελάριος θα το εκλάβει θετικά ή θα θεωρήσει πως το κλείσιμο του ματιού είναι κάποιο τικ του Έλληνα πρωθυπουργού...