«Δεν ξέρεις ποια είμαι εγώ»! 

«Ξέρεις ποια είμαι εγώ;»

Ο μικρομεγαλισμός του Νεοέλληνα συμπυκνωμένος σε δύο μικρές φράσεις. Όλα τα σύνδρομά μας αποδίδονται με λιγότερο από 10 λέξεις. «Σεμνότητα και ταπεινότητα»; Τι λέτε, γατάκια; Σε ποιους μιλάτε; Σε κανένα χαζό Αμερικανάκι; Σε κανένα Κουτόφραγκο; Ελληνάρες, ωρέ! Από μυαλό; Ξυράφι. Στα ερωτικά; «Μαμιάδες», είναι γνωστό. Και μην πέσεις πάνω μας, κακομοίρη, τη στιγμή, που θα είμαστε θυμωμένοι; Εμείς μπορούμε να κουνήσουμε και τη γη ακόμα απ’ τα νεύρα μας. Και να χαιρετάς πρώτος, να μας μιλάς πρώτος, να υποκλίνεσαι. Γατάκι!
Η νοοτροπία μας η καθημερινή και συλλογική (πλην εξαιρέσεων, φυσικά, γιατί δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι, ούτε και ο χειρότερος λαός στην υφήλιο, παρά τις «παραξενιές» και τις «ιδιοτροπίες» μας) αντανακλάται και στο επίπεδο της πολιτικής ζωής. Σαν να είμαστε μπροστά στον καθρέφτη: εκλέγουμε όσους μας μοιάζουν, στηρίζουμε όσους αναπαράγουν τις «ιδιοτροπίες» μας, για τις οποίες κάθε άλλο παρά άσχημα αισθανόμαστε, και δίνουμε τον
αγώνα του πληκτρολογίου για όποιον είναι «δικός μας». Γι’ αυτό και δεν πρέπει να ξαφνιαζόμαστε όταν μαθαίνουμε για περιστατικά απίστευτα στα οποία πολιτικοί φέρονται να είναι εμπλεκόμενοι. Η ζωή μας αντανακλάται στην Ζωή μας, την πρόεδρο του ελληνικού κοινοβουλίου.
Αυτή η συμπεριφορά, η σχεδόν «ταλιμπανίστικη», δεν πρέπει να γίνεται ανεκτή ποτέ, σε κανένα κοινωνικό, εκπαιδευτικό, πολιτικό, διαπροσωπικό ή άλλο περικείμενο, όποιος και αν είναι αυτός, που μας κουνάει το δάκτυλο. Είναι συμπεριφορά νοσηρής εγωπάθειας, που κάποιοι κρύβουν επιμελώς κάτω από ψεύτικα προσωπεία ευγένειας και επίπλαστης νηφαλιότητας. Ούτε ο δάσκαλος, ούτε ο ηθοποιός, ούτε ο προβεβλημένος καλλιτέχνης, ούτε καν ο ανθρωπάκος στη γραμμή του κυλικείου, που προσπαθεί να σου πάρει τη σειρά, δεν πρέπει να γίνεται ανεκτός όταν εκδηλώνει τέτοια χυδαία συμπεριφορά. Πολλώ δε μάλλον όταν τέτοια χυδαιότητα αναπαράγεται από τους πολιτικούς, που πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα στους πολίτες, πλάθοντας τα συλλογικά ήθη προς το καλύτερο, όχι προς το χυδαιότερο.
Για όσους δε φέρουν κομματικές παρωπίδες, θα πρέπει να έχει ήδη αρχίσει η κατάρρευση, η αποδόμηση των μύθων, που χρόνια τώρα στην Ελλάδα συντηρεί η Αριστερά. Στην Κύπρο η κατάρρευση αυτή είχε τραγικές συνέπειες για τον λαό: οι μαυροφορεμένες μάνες, κόρες και σύζυγοι των ηρώων της έκρηξης στη ναυτική βάση στο Μαρί ξέρουν καλά τι πάει να πει Αριστερά της «πολιτικής ικανότητας». Και όλοι οι συμπολίτες μας, που καταφεύγουν στα κοινωνικά παντοπωλεία γιατί δεν έχουν ό,τι πρέπει για το τραπέζι τους αυτές τις Άγιες Μέρες, ξέρουν καλά τι πάει να πει Αριστερά της «δίκαιης κοινωνίας». Τώρα ήρθε και η σειρά των Ελλαδιτών να μάθουν τι σημαίνει «Αριστερά του ήθους». Του άσπιλου, του άμωμου, του άμεμπτου, του αψεγάδιαστου πολιτικού ήθους. Σε αντίθεση, βέβαια, με την αμαρτωλή, την ανάλγητη, την αήθη Δεξιά.
Κλείνουμε το κοινό μας κείμενο με κάποιες παρατηρήσεις:
1. Βασιμότητα καταγγελιών: πολλοί κάνουν λόγο για στημένες καταγγελίες κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Δεν έχει λόγο να εκτεθεί δημοσίως και επωνύμως ένας πολίτης και μάλιστα ένας δημόσιος υπάλληλος, κάνοντας μια ψευδή καταγγελία κατά ενός προβεβλημένου στελέχους της κυβερνώσας παράταξης με διασυνδέσεις και επιρροή, που θα μπορούσε να προξενήσει ανήκεστη βλάβη στην καριέρα και την υπόληψη του καταγγέλλοντος. Όσοι αντιδρούν πρέπει να μας πουν αν θα αντέδρασαν το ίδιο και απέναντι στις καταγγελίες Χαϊκάλη για χρηματισμό βουλευτών. Και αν, επίσης, αντέδρασαν με την ίδια δυσπιστία απέναντι στις καταγγελίες ενός πολιτικού γυρολόγου για τον πρωθυπουργό της χώρας τους . Όσοι σε αυτήν την περίπτωση προσπαθούν να ενοχοποιήσουν, να στοχοποιήσουν και να προπηλακίσουν πολίτες, πάσχουν μάλλον από οξεία κομματίαση.
2. Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αντιδράσεις: θέλουμε να υπογραμμίσουμε τη συμβολή των μέσω κοινωνικής δικτύωσης στη διάδοση της πληροφορίας για το περιστατικό με την Ζωή Κωνσταντοπούλου. Όσο τα συμβατικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης αποκρύπτουν πληροφορίες χρήσιμες για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, τόσο οι πολίτες και κυρίως τα νεά παιδιά θα ψάχνουν τρόπους ελεύθερης, εναλλακτικής ενημέρωσης. Και θα ασκούν κριτική σκληρή, αλλά κόσμια. Πιστεύουμε ότι η νεά γενιά, ως προς κατά κεφαλή δυναμική της, θα αποδειχτεί ασυγκρίτως καλύτερη από την προηγούμενη.
Χριστίνα Π. & Ανδρέας Σ.
Eκκλησία του Δήμου (fb)