Καμένο χαρτί

Το ανέκδοτο είναι γνωστό. Κάποιος, ονόματι Γεώργιος Βλάκας, αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του. Εκανε τις απαραίτητες ενέργειες και γνωστοποίησε το γεγονός στον καλύτερο φίλο του, ο οποίος, κρίνοντας σωστή την κίνησή του, ρώτησε τι όνομα είχε διαλέξει. Η απάντηση ήταν «Πέτρος Βλάκας». Δεν νομίζω να υπάρχει χαρακτηριστικότερος τρόπος περιγραφής του τι δεν πρέπει να κάνει από δω και πέρα η κυβέρνηση στο θέμα της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και δανειστές μας.
Δεν έχει καμιά σημασία τι πιστεύει κανείς για τον Γιάνη Βαρουφάκη και τη μέχρι τώρα θητεία του στο υπουργείο. Εκείνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Κι αυτό ως προς τη διαπραγμάτευση είναι αρνητικό. Καλώς ή κακώς ο εκλεκτός του πρωθυπουργού αποδείχθηκε ανίκανος να
διατηρήσει έστω και στοιχειωδώς υποφερτές σχέσεις με τους ομολόγους του των άλλων κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Κι επειδή δεν μπορεί να φταίνε οι υπόλοιποι 18 για το τραγικό επίπεδο των προσωπικών σχέσεών τους μαζί του, είναι αυτονόητο ότι εκείνος που ευθύνεται είναι ο «δικός μας».
Γι' αυτό και η αντικατάστασή του ήταν επιβεβλημένη. Η χώρα χρειαζόταν έναν αξιόπιστο διαπραγματευτή, που να αντιλαμβάνεται ότι η δουλειά του είναι να εξασφαλίσει την καλύτερη δυνατή συμφωνία για τη χώρα και όχι να αποδείξει ότι είναι ο «καλύτερος», ο «εξυπνότερος», ο «σοφότερος» της παρέας. Η αξιοπρέπεια δεν προστατεύεται με βλακώδεις συνωμοσιολογίες, αλλά ούτε και με εξευτελιστικές κολακείες, που αποτελούν τομείς στους οποίους διακρίθηκε ιδιαίτερα ο Βαρουφάκης.
Δεν ξέρω αν ο Τσακαλώτος θα αποδειχθεί καλύτερος. Απλώς θέλω να ελπίζω ότι δεν θα είναι το ίδιο αλαζόνας και εριστικός και ότι γενικά ως κυβέρνηση θα γυρίσουμε σελίδα και θα αφήσουμε κατά μέρος τις ανόητες αιτιάσεις πως μας ξεγέλασαν και άλλες τέτοιες φαιδρότητες, που, αν μη τι άλλο, ενεργούν και ως χαριστική βολή για το κύρος και τη σοβαρότητα μιας κυβέρνησης που διατείνεται πως κάνει ό,τι μπορεί για να προστατεύσει τα συμφέροντα της χώρας.
Ο Βαρουφάκης είναι καμένο χαρτί για την Ευρώπη. Κι αυτό τίποτα και κανένας δεν μπορεί να το αλλάξει. Αλλωστε εκείνο που προέχει δεν είναι η διάσωση του γοήτρου του. Είναι ο περιορισμός της ζημιάς που έχει προκαλέσει.
Ερ. Μπαρτζινόπουλος-Έθνος