Η ανευθυνότητα του κυρίου Σαμαρά

Δεν είναι η πρώτη φορά. Το έχει ξανακάνει.

Το 2010 όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου πάλευε να γλυτώσει τη χώρα απο την άτακτη χρεωκοπία αρνήθηκε να ψηφίσει το πρώτο μνημόνιο - "δεν θα συνδράμω στο λάθος" έλεγε εκ του ασφαλούς.
Αντ'αυτού πήγαινε στο Ζάππειο για να υποσχεθεί αυτά που ήθελε να ακούσει ο κόσμος. Προσαρμογή χωρίς επώδυνα μέτρα. Λες και υπάρχουν μάγοι με τα Δώρα.
Και έτσι βοήθησε όσο κανένας αλλος να γεννηθεί ο αριστερός και δεξιός λαϊκισμός που σήμερα τρώει τη χώρα...

Το 2012 αρνήθηκε να δώσει στην κυβέρνηση Παπαδήμου τον χρόνο που χρειαζόταν και προκάλεσε εκλογές - βιαζόταν να γίνει Πρωθυπουργός. Και οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα της καταστροφής και της εξόδου απο το Ευρώ πριν κάνει (ευτυχώς) τη μεγάλη κωλοτούμπα.

Και σήμερα ανεβάζει το έργο "να φύγουμε απο τα μνημόνια" με απόλυτη περιφρόνηση στους κινδύνους που μια παρόμοια κίνηση έχει για την ακόμα εύθραυστη Ελληνική οικονομία.

Με την κυνική λογική ότι αν δεν του βγει, αν δεν βρει τους 180 και χάσει τις εκλογές, ο Τσίπρας θα κληρονομήσει μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Γιατί είναι άλλο για μια νέα κυβέρνηση να διαπραγματεύεται όταν η χώρα είναι μέσα σε πρόγραμμα με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση και άλλο όταν είσαι στο έλεος των αγορών. Στη δεύτερη περίπτωση μετράει μέρες ήδη απο την ορκομωσία της.

Μόνο που η βόμβα πάει να σκάσει στα ίδια του τα χέρια. Οι εταίροι μας και οι αγορές φοβούνται οτι χωρίς κάποιου είδους επιτήρηση μεταρρυθμίσεις δεν πρόκειται να κάνουμε ποτέ και θα ξαναβρούμε γρήγορα τις παλιές κακές συνήθειες. ("Να ξαναβρούμε την κανονικότητα" που λέει κι ο άλλος). Γιατι ναι μεν δεν θέλουν τον Τσίπρα αλλά ούτε εμπιστεύονται τον Σαμαρά.

Θεία Δίκη; Ναι, αλλά η χώρα τι φταίει;
Ζητείται επειγόντως κάποιος για να μας βγάλει όχι απο το μνημόνιο αλλά από το καταστροφικό δίλημμα μεταξύ Σαμαρά και Τσίπρα...