Με ενοχλεί το παρελθόν αλλά όχι μόνον συγκεκριμένων πολιτικών

Επειδή διαβάζω πολλά περί του κυρίου Βορίδη (τον οποίο δεν ψηφίζω), ο οποίος θα εκπροσωπήσει την κυβέρνηση τις δύο πρώτες ημέρες της συζήτησης για τη ψήφο εμπιστοσύνης θα ήθελα να υπενθυμίσω:
α. οτι είναι υπουργός εκλεγμένης κυβέρνησης.
β. επίσης ως υπουργός, του έχει δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης κι απο ΠΑΣΟΚ στην κυβερνηση Παπαδήμου...
γ. επίσης ΠΑΣΟΚ & ΔΗΜΑΡ εχουν δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά
προσωπικά με ενοχλεί το παρελθόν του κου Βορίδη όσο με ενοχλεί το παρελθόν πολιτικών που σήμερα παρουσιάζονται ως συστημικοί ή μεταρρυθμιστές ενώ στο παρελθόν είχαν ηγετικές θέσεις σε κόμματα της κομμουνιστικής αριστεράς.
Και στις δύο περιπτώσεις, θεωρώ ότι
αυτά αποτελούν δείγματα πολιτικής ωρίμανσης και επικράτησης της μετριοπάθειας και της δημοκρατίας.
Αλλά βλέποντας το θέμα απο μία ρεαλιστική σκοπιά, η Βουλή θα πρέπει να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην παρούσα κυβέρνηση και δεν εχω πρόβλημα για το ποιος εκπροσωπεί τα κόμματα στη συζήτηση.
θα πρέπει όμως να αναγνωρίζω ότι ο κος Βορίδης είναι ένας απο τους καλύτερους πολιτικούς στην τέχνη του debate. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία εκδήλωση στη Στεγη Γραμματων και Τεχνών για το καυτό θέμα της Μετανάστευσης.
Από τη μία πλευρά ήταν δύο ομιλήτές υπέρ της αποδοχής της μεταναστευτικής ροής (η κα Λυμπεράκη & ο κος Μπερνάρ Κουσνέρ - ο πρωην υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας και ιδρυτής των γιατρών χωρίς σύνορα).
Από την άλλη πλευρά, αυτή των πολέμιων ήταν ο κος Βορίδης κι ένας Άγγλος πολιτικός. Όλοι οι ομιλητές μίλησαν στα Αγγλικά.
Πριν την εκδήλωση ζήτησαν απο τους παρευρισκόμενους να ψηφίσουμε για το θέμα. Το αποτέλεσμα ήταν 55% υπερ της Μετανάστευσης. Μετά το τέλος του debate ξαναζήτησαν απο τους παρευρισκόμενους να ψηφίσουμε, και το αποτέλεσμα ήταν 35% υπέρ της Μετανάστευσης.
Προσωπικά πιστεύω ότι τα επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν απο τους Λυμπεράκη, Κουσνέρ ήταν αδύναμα κι μείωσαν τη συσπείρωση των υπερασπιστών στο ακροατήριο. Αντιθέτως, τα επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν κυρίως απο τον κο Βορίδη ήταν ουσιαστικά και κυρίως δεν πόλωναν το ακροατήριο.
Vassilis Karayannis-παρατηρητήριο