«Έχει πολύ κάπνα και δεν σας άκουγα»...

Μία παλιά ιστορία διηγείται στον προσωπικό του «τοίχο» στο facebook ο Αλέκος Στάμου, από αυτές που προσωπικά μου αρέσουν, σας την παραθέτω:


'Ηταν το 74-75 και στο "Μονσενιερ" κέντρο διασκέδασης της εποχής στην Πλατεία Αμερικής συνεδριάζουν τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ για να εκλέξουν την πρώτη προσωρινή Κεντρική Επιτροπή.
Καταλαβαίνετε το κλίμα της εποχής, τροτσκιστές, δημοκρατικές άμυνες, ομάδες και ομαδούλες. Ένα δημιουργικό χάος πολιτικών στόχων και επιδιώξεων και μεθοδεύσεων. Προεδρεύει της διαδικασίας ο Γιάννης Αλευράς, ο μετέπειτα πρόεδρος της Βουλής, έμπειρος συνδικαλιστής, για χρόνια πρόεδρος της ΟΤΟΕ, μανούλα στα διαδικαστικά τερτίπια και τρικλοποδιές. Η αίθουσα πνιγμένη στους καπνούς των τσιγάρων.
Ο Αλευράς με εντολές άνωθεν ασφαλώς επιχειρεί να περάσει διαδικαστικές προτάσεις που θα "ομογενοποιήσουν" την εξέλιξη. Η αίθουσα ξεσηκώνεται, δεκάδες σύνεδροι στο πίσω μέρος φωνάζουν, διαμαρτύρονται, κραυγάζουν.

Μέσα στο χαμό ο Αλευράς απτόητος βάζει τα θέματα για ψήφιση, κάνει "καταμέτρηση" και ανακοινώνει και το αποτέλεσμα των ψηφοφοριών μόνος του. Μετά απο αυτά μια ομάδα διαμαρτυρομένων πλησιάζει τον Αλευρά με διαθέσεις άγριες. Τον ρωτάνε γιατί προχώρησε στις ψηφοφορίες την ώρα που αυτοί έβαζαν ενστάσεις για την διαδικασία. Ο Αλευράς ψύχραιμος τους δίνει την ανεπανάληπτη απάντηση: "ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΠΝΑ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΚΟΥΓΑ, δεν κατάλαβα τι φωνάζατε".

Το περίεργο είναι ότι περισσότεροι βρήκαν την απάντηση αν όχι ικανοποιητική τουλάχιστον λογική. Η διαδικασία κύλησε κανονικά, το ΠΑΣΟΚ εξελίχθηκε και έγινε το μεγαλύτερο σοσιαλιστικό κόμμα της Ευρώπης. Το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου συγκρότησαν λίγα χρόνια αργότερα την κυβέρνηση που άλλαξε μια για πάντα προς το καλύτερο την ελληνική κοινωνία, τη μοίρα του λαού μας. Παρά τα όποια πισωγυρίσματα και τα λάθη. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Για να σημειώσω ότι αν δεν υπήρχε αυτή η "κάπνα" και ο Αλευράς "άκουγε" ίσως το ΠΑΣΟΚ να είχε την εξέλιξη και την τύχη του ΚΚΕ εσ. και της ΕΑΡ.

Εpikairo: Διαφορετικές εποχές, διαφορετικές νοοτροπίες. Παρά το γεγονός ότι σε πολλούς νεότερους από μας σίγουρα ξενίζουν τέτοιου είδους πολιτικές τακτικές, υπάρχει ένα ηθικό δίδαγμα από την ιστορία αυτή, η στοίχιση πίσω από κάποιους βασικούς πολιτικούς άξονες για την επίτευξη του στόχου. Πράγματι, δεν ήταν η ορθότερη των διαδικασιών η λογική να περάσει ο κάθε Αλευράς τη γραμμή. Τότε, όμως, ήταν ο μόνος δρόμος για να αποκτήσει ένα ετερόκλητο πλήθος ομοιογένεια, να δημιουργηθεί ένα πολιτικό πλαίσιο συμπαγές και να αποκτήσει προοπτική ο σοσιαλδημοκρατικός χώρος. Διότι μόνο μία οργανωμένη δομή με συγκεκριμένα κριτήρια θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μία εξίσου οργανωμένη δομή στημένη πάνω στις κρατικές δομές.

Σήμερα, η δημοκρατία έχει κάνει πολλά βήματα μπροστά. Θεωρώ ότι το διαδίκτυο βοήθησε τα μέγιστα στην περισσότερη και ενεργό συμμετοχή του κόσμου, αυτοοργάνωσε τραπέζια διαλόγου, έδωσε φωνή στους πολίτες. Άλλωστε, αυτό κάνουμε και μεις, σήμερα, από τούτο το blog. Οι αντιλήψεις και νοοτροπίες τύπου Αλευρά αποτελούν παρελθόν. Όμως, η στοίχιση πίσω από μία πολιτική άποψη και η υποστήριξή της, χωρίς συντονισμό, από τους ίδιους τους πολίτες, αντιλαμβανόμενοι την μεγάλη ατομική ευθύνη της διατήρησης μίας ομοιογένειας ως προς την άποψη και τα πρόσωπα που την εκφράζουν αλλά και της δυνατότητας προοπτικής, αποτελεί ένα στοίχημα για τον καθένα ξεχωριστά.

Σήμερα, δεν χρειαζόμαστε Αλευράδες για να αποκτήσουμε οντότητα, χρειαστήκαμε όμως Αλευράδες για να φτάσουμε ως εδώ (ας μην το ξεχνάμε αυτό). Και αν τότε, το μάθημα ήταν ένα συγκεντρωτικό μοντέλο οργάνωσης για την επίτευξη του στόχου, σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις να κάνουμε το ανάποδο, να ξεκινήσουμε με γνώση από τη βάση και να κάνουμε την άποψή μας αισθητή σε κάθε τραπέζι διαλόγου εντός της κοινωνίας. Αν και όποτε η άποψή μας αυτή καταλάβει μέρος της κουβέντας στη δημόσια σφαίρα (συμβαίνει τους τελευταίους 10 μήνες με μαθηματική πρόοδο), τότε θα χρειαστεί ένας μεγαλύτερος κεντρικός συντονισμός, ο οποίος θα αντλήσει ιδέες-σκέψεις-προτάσεις από τα κάτω, θα τις συνδιαμορφώσει και θα δώσει το κεντρικό σύνθημα, απαραίτητο για να βγάλει η άποψή μας πόδια και να περπατήσει.

Είναι εύκολο, σήμερα, να ασκήσει κανείς κριτική στον Αλευρά, επί της διαδικασίας και να θέσει ζητήματα δημοκρατίας. Είναι δύσκολο, σήμερα, κανείς να καταλάβει τις πολιτικές ανάγκες εκείνης της εποχής και το εφικτό ως προς την επικράτηση της άποψης που θα έφερνε τη δημοκρατία στο τραπέζι, όπως και αποδείχθηκε. Εν κατακλείδι, είναι χρήσιμο να ακούει ή να διαβάζει κανείς αυτές τις παλιές ιστορίες, και να προπαθεί να τις ερμηνεύσει με βάση τις ανάγκες του σήμερα. Προσωπικά, το κάνω κάθε φορά με μεγάλη χαρά και κυρίως σεβασμό.

 http://www.epikairo.gr/