17 Ιουν 2011

ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΙΤΉΣΕΩΝ ΓΕΝΙΚΩΣ

ΤΩΡΑ που η Ελλάδα «βουλιάζει», βρήκαν την κατάλληλη στιγμή να παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλο οι βουλευτές του Πασοκ.

Όπως, ακριβώς, ΠΑΡΑΙΤΉΘΗΚΑΝ κι’ έφυγαν σαν τα ποντίκια, οι μισοί και πλέον σύμβουλοι, της Κοινότητας, μόλις (λίγο καθυστερημένα) κατάλαβαν ότι το καράβι βουλιάζει! ΜΕ μια μικρή διαφορά. ΕΔΩ, στην Κοινότητα, έφυγαν πρώτοι και καλλίτεροι οι ηγέτες της! ΑΦΟΥ πρώτα τα «σκάτωσαν» κυριολεκτικώς! ΑΦΟΥ δεν άφησαν τίποτα όρθιο! ΑΚΟΜΑ και το «Πολυμενάκειο» είχαν εγκαταλείψει στο έλεος της βροχής, των ποντικιών (αυτά δεν έφυγαν διότι το κέντρο δεν είναι καράβι) και του Θεού! ΟΥΔΕΜΙΑ απολύτως επισκευή. Ακόμα και της σκεπής του! Σε λίγο θ’ άρχιζαν να πέφτουν οι τοίχοι του, αν ο παπατριαντάφυλλος, η φιλόπτωχος και ο γενικός πρόξενος, δεν έβαζαν το στοματάκι τους, ώστε να πείσουν το εκκλησίασμα να βάλει το χεράκι στην τσέπη και να δώσει τον οβολό του!


ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ τα υπάρχοντα κτήρια για να φτιάξουν το «Μενεγάκειο» το οποίο όχι μόνο δεν έφτιαξαν αλλά το ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ στη μέση και ετοιμόρροπο! Ο τοίχος του πίσω μέρους μπάζει νερά μετατρέποντας το υπόγειο σε λίμνη. Το ελαττωματικό δοκάρι χρειάζεται στηρίγματα για να κρατηθεί στη θέση του και όλα τα λοιπά κατορθώματά τους. ΤΩΡΑ προσπαθούν με χέρια και με δόντια να φρενάρουν τις Περαιτέρω έρευνες για την διαχείριση του έργου και των οικονομικών της Κοινότητας γενικότερα! Εκλιπαρούν ακόμα και τον θείο - Σωτήρη να βάλει το χεράκι του!


ΕΚΕΙΝΟ που δεν καταλαβαίνω είναι: Γιατί δεν έρχονται όλοι τους σε μια Γενική Συνέλευση να κάνουν το αυτονόητο. Ότι ακριβώς έκανε έστω και με μεγάλη καθυστέρηση ο εκδότης του «Ελληνικού Τύπου» κ. Κώστας Κρανιάς. Αυτό που έκανε ο Γιάννης Κακαγιάννης. Αυτό που προσπάθησε να κάνει ο γενικός γραμματέας, έστω και (όπως αυτός ξέρει) λίγο παρτσακλά! Τι παραπάνω μπορεί να περιμένει κάποιος από έναν Κακαρέλη;


ΕΚΕΙΝΟ που έχει σημασία είναι το ότι οι προσπάθειες της ιδέας για την Forensic Auditor, συνεχίζονται, η επιτροπή μεγαλώνει και τα φτερά της ελπίδας μεγαλώνουν!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αλήθεια, πόσο διαχρονικός μπορεί να είναι ο Σουρής ή πόσο δυνατό είναι το DNA του Έλληνα που δεν το έχει αλλάξει καθόλου ο χρόνος?



ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΕΙΣ, ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟ 100 ετών ΠΟΙΗΜΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΤΙΧΟ ΩΣ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ.




Γεώργιος Σουρής (1853-1919)



Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;



Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;



Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;



Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.



Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.



Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.



Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.



Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.



Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,

τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

peridromos είπε...

Έτσι είναι αγαπητέ μου.! Τα γράμματα δεμ πάνε χαμένα.!!