ΕΝΑ από τα πολλά, ακόμα, μαργαριτάρια του προχθεσινού «Τηλεσκόπιου», είναι και το ακόλουθο:
«Το είπαμε, το φωνάξαμε, το επαναλαμβάνουμε, το ξαναλέμε. Ξεχάστε την τραγωδία που μας βρήκε. Αν κάποιος πρέπει να διαμαρτυρηθεί περισσότερο από όλους, πιστεύουμε ότι είναι η αφεντιά μας, γιατί υλικά και ψυχικά είχαμε τις περισσότερες απώλειες. Κλονίστηκε η πίστη μας γιατί χάσαμε το όνειρό μας.»…
(σ. π. Αντιλαμβάνεστε αγαπητοί αναγνώστες, τι λέει ο άνθρωπος; Το επαναλαμβάνουν και το ξαναλένε (!) ότι πρέπει να ξεχάσουμε (ή να ξεχάσουν;) την τραγωδία που μας (ή τους;) βρήκε! Λες και εξυπηρετεί κάποιον το …ξέχασμα.! Ή μήπως …εξυπηρετεί;
Γιατί ρε λεβέντη μας πρέπει να διαμαρτυρηθεί η …αφεντιά σας; Μήπως διότι δεν αντιληφθήκατε έγκαιρα τα της κακής διαχείρισης; Αντιλαμβανόμαστε την μηνιαία, υλική, απώλεια της τότε εποχής, αλλά ψυχικά δεν νομίζουμε ότι χάσατε κάτι, αφού είχατε καθημερινή σχεδόν ψυχ-ιατρική επικοινωνία με τον πιο κατάλληλο άνθρωπο… Σταματήστε λοιπόν τις μυξοκλαψουριές , ως μωρή παρθένα. Δεχτήκατε το μερίδιο της ευθύνης σας για την κατάντια της Κοινότητας, ώστε να μη δικαιούσθε δια να ομιλείτε για απώλειες. Ούτε αυτό δεν καταλάβατε ακόμα; Επί τέλους, θα μας τρελάνετε κ. εραστή της αλήθειας και της διαφάνειας; )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου