Χαλαρώστε

Ως γνωστόν, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και πιο συγκεκριμένα η κοινοβουλευτική του ομάδα. Ο Λαφαζάνης, μέχρι στιγμής, σιωπά. Ο Λαπαβίτσας δεν άντεξε. Παρενέβη. Όταν θ’ αρχίσουν οι ψηφοφορίες στη Βουλή, φοβάμαι ότι θα είναι αρκετοί αυτοί που θα θέλουν να παρέμβουν, να διαφοροποιηθούν, να δείξουν τη γνησιότητά τους, την πίστη τους στο όραμα, να δείξουν ότι σέβονται την ψήφο εκείνων που τους εμπιστεύτηκαν. Το γεγονός ότι κάποιοι τους ψήφισαν δίχως καν να τους γνωρίζουν, μάλλον δεν θα τους περάσει ποτέ από το μυαλό.
Αυτό το σύμφωνο συμβίωσης ή άλλως «Κώδικας Δεοντολογίας» που υποτίθεται ότι υπέγραψαν όλοι οι βουλευτές που εκλέγονται με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ και με τον οποίο «δεσμεύονται πολιτικά και ηθικά ότι η έδρα που καταλαμβάνουν ανήκει στο κόμμα και όχι στους ίδιους» δε σημαίνει και πολλά. Αν κάποιος αθετήσει την υπογραφή του, τι θα γίνει; Θα πάνε στα δικαστήρια για διαζύγιο; Δε γίνονται αυτά.
Γίνονται όμως άλλα. Όπως για παράδειγμα ότι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βγήκαν αρκετά νωρίς να δηλώσουν τη διαφωνία τους σε πιθανή – έχει σημασία το «πιθανή» – πρόταση υποψηφιότητας του Αβραμόπουλου για τη θέση προέδρου της Δημοκρατίας. Το «πιθανή» έχει
μεγάλη σημασία καθώς δείχνει ότι κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ διακατέχονται από την αυστηρή προληπτική γραμμή του «μην τυχόν».
Τώρα, βέβαια, πώς να εξηγήσεις στην πλειοψηφία των ανθρώπων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ότι ο ένας από τους δύο αυτούς βουλευτές ανήκει στη Διεθνιστική Εργατική Αριστερά και η δεύτερη στην Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας. Θα σου πει αυτή η πλειοψηφία «στην μπούτζαμ’ που ανήκουν, δεν ξέρω τι λες, εγώ ΣΥΡΙΖΑ ψήφισα». Και θα έχει δίκιο να το πει.
Ήταν τόσο απελπισμένος ο ψηφοφόρος που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ εκείνη την Κυριακή ώστε είναι τουλάχιστον μαλακιώδης η απαίτηση που ίσως έχουν κάποιοι από αυτόν, να γνώριζε τις αποχρώσεις της ΚΟΕ ή της ΔΑΕ εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Και μεταξύ μας, καλό είναι να μην τις μάθει. Ας μείνουν εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή την περίοδο ειδικά, οι ηγεμονισμοί και οι προσπάθειες ανάδειξης της γνώμης της κάθε επικρατούσας πλειοψηφίας εντός της ευρύτερη εσωκομματικής μειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ, ας μείνουν στα γραφεία και στις συζητήσεις στελεχών.
Εν ολίγοις, τη συγκεκριμένη στιγμή ως πολίτες δεν προλαβαίνουμε ν’ ασχοληθούμε με τις επιπτώσεις που θα είχε μία πολύπλευρη συνθετική παρέμβαση αγροτοφοιτητικών κινημάτων στο όραμα της Διεθνούς Κοινότητας των Λαών που θα οδηγήσει στο δρόμο της Κομμουνιστικής Αριστεράς, γαμώ την πουτάνα μου!
Θα ήταν απολύτως χρήσιμο για την αντιμετώπιση της πραγματικότητας και την υγεία του νευρικού μας συστήματος, να προσπαθήσει η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάζει μία ενιαία εικόνα. Μέχρι να ξεμπερδέψουμε ή να καταστραφούμε. Μετά μπορούν να παίξουν όσο θέλουν με τις 50 αποχρώσεις του ιδεολογικού τους στίγματος. Προσέξτε, δεν διαφωνώ, ούτε είμαι αντίθετος με την πολυφωνία εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ΕΝΤΟΣ! Το έχω ξαναδηλώσει, δεν είμαι μέλος ή οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε δεν έχω κανένα δικαίωμα παρέμβασης στη λειτουργία του. Ας βγάλουν τα μάτια τους εντός του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έξω θα παρουσιάζονται ενωμένοι.
Σε αντίθετη περίπτωση, ας πάει και ο Λαπαβίτσας να συναντήσει τον Σόιμπλε για να του πει τη δική του άποψη, μετά ας πάει και ο Λαφαζάνης, μετά ας πάει κι ο Μητρόπουλος να εκπροσωπήσει το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ να δέσουμε από μια πέτρα στο λαιμό μας, να φουντάρουμε για να μη βασανιζόμαστε και για καιρό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την υποχρέωση να φροντίσει γα τη βελτίωση της ζωής όλων των Ελλήνων και έχει να απολογηθεί στους ψηφοφόρους του. Στους υπόλοιπους δεν έχει να εξηγήσει κάτι, διότι ούτως ή άλλως δεν σταμάτησαν να τον βρίζουν, να τον αμφισβητούν και να εύχονται την αποτυχία του. Αν κάποτε τους πείσει να σταματήσουν να το κάνουν, θα είναι με την αποτελεσματική πολιτική του. Με εξηγήσεις δε θα το καταφέρει ποτέ.
Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζω να έχει καταλάβει κάτι σημαντικό. Και αυτό είναι το ποιοι τον ψήφισαν φέρνοντάς τον στην πρώτη θέση και δίνοντάς του το δικαίωμα να γίνει κυβέρνηση. Αυτοί, λοιπόν, δεν αντέχουν να κοροϊδευτούν, έχουν ανάγκη βασικών και άμεσων λύσεων, αλλά κυρίως έχουν το νιονιό να αντιληφθούν την τεράστια διαφορά μεταξύ ελιγμού και κωλοτούμπας.
Όσοι με ευκολία κάνουν λόγο για κωλοτούμπες, το πιθανότερο είναι ότι τις εύχονται και τις ελπίζουν είτε για να δικαιωθεί η δική τους αποτυχία, είτε για να τις χρησιμοποιήσουν ώστε να αλλάξουν εσωκομματικές ισορροπίες προς όφελός τους. Και πιστεύω ακράδαντα ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ της Κυριακής των εκλογών, γνώριζε πολύ καλά τί ψήφιζε. Ήταν μία πολύ συνειδητή ψήφος. Καλό είναι να γίνει και σεβαστή και να μην της χρεωθούν σκληροπυρηνικά οράματα που ποτέ δεν είχε και ούτε θα ανεχτεί.