Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ,

 Ο ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΣ ΚΑΙ 

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

Παρακολουθώ [κι ας είναι ο νους μου σε άλλα πιο ενδιαφέροντα] την πολιτική επικαιρότητα. Και τα διεθνή... Δεν θέλω πια ν' ασχολούμαι με τα πολιτικά, αλλά βλέπετε με τρώει η μύτη μου. Δεν αντέχω ν' ακούω ανοησίες. Επειδή λοιπόν πλημμύρισε η αγορά με πολλούς επίδοξους σωτήρες, αναρωτιέμαι πόσοι απ' όλους αυτούς έχουν τα θετικά της πολιτικής τέχνης και πόσοι τα ευτελή γνωρίσματά της... Δυστυχώς ελάχιστοι -μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού- έχουν τα θετικά. Τέχνη είναι και η πολιτική, και όργανο και όπλο της είναι ο λόγος - γραπτός ή προφορικός. Και φυσικά η πράξη είναι η βεβαίωση του λόγου.

Διαβάζοντας τα ονόματα των υποψηφίων που κατεβάζουν στα ευρωψηφοδέλτιά τους τα κόμματα, εν πολλοίς έχω απογοητευτεί, όπως έχω απογοητευτεί και από κάποιους που κάνουν τους ηγέτες!!!! Ηθοποιοί, ποδοσφαιριστές, μάγειροι, γενικώς οικονομολόγοι κ.ά. Αφού, λοιπόν, η πολιτική είναι τέχνη, πρέπει να έχει και μια τεχνική, που είναι οπωσδήποτε η επιστήμη της κι αυτή η επιστήμη είναι άθροισμα επιμέρους επιστημών [δηλ. γνώσεων]. Και ως επιμέρους επιστήμες θα μπορούσε κανείς ν' αναφέρει την πολιτική ιστορία, το δημόσιο δίκαιο, τη φιλοσοφία του δικαίου, την οικονομική επιστήμη, την κοινωνιολογία, τη λαϊκή ψυχολογία. Η δέσμη των γνώσεων αυτών συγκροτεί την πολιτική προσωπικότητα και παράλληλα γίνεται το όργανο με το οποίο ο πολιτικός μπορεί ν' ασκήσει την οδηγητική επιρροή του.

Αυτού του είδους η τεχνική της πολιτικής είναι απαραίτητη για τον αληθινό πολιτικό και άχρηστη αποσκευή για τον πολιτικάντη. Θα χαμογελάτε τώρα διότι αν αυτό θεωρείται κανόνας, αυτός ο κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του - βλέπε τον "ηγέτη" του ΠΟΤΑΜΙΟΥ...

 Νίκος Λαγκαδινός