Το αίτημα της αλλαγή

 και ο πολιτικός πανικός...
Αυτό που διαπιστώνει ο ψύχραιμος παρατηρητής είναι ότι σήμερα παραγνωρίζεται ο οικοδομητικός ρόλος της πολιτικής γενικότερα. Είναι γεγονός ότι χρειάζεται η σύνθεση μιας νέας συνείδησης, αλλά δυστυχώς αυτό το έχουν αντιληφθεί οι διάφοροι καιροσκόποι, τυχοδιώκτες και αλλουβρέχηδες και θέλουν να καθοδηγήσουν τον κόσμο σε επικίνδυνες ατραπούς. Μπορεί να πήραμε στραβό δρόμο, μπορεί να τον βαδίζουμε αυτό τον δρόμο μ' ένα μαντίλι στα μάτια, μπορεί να βαδίζουμε στα τυφλά και οι παρωπίδες να μην μας βοήθησαν σε τίποτε, μπορεί να σκοντάφτουμε συνεχώς και ν' ακούμε από το πλάι να μας έρχονται ήχοι ελκυστικοί και περίεργοι κι εμείς να στρέφουμε προς τα εκεί την προσοχή μας και να έχουμε αφαιρεθεί.

Μπορεί να γίναμε έρμαια των περιστάσεων και θύματα των μικρών μας ελπίδων και να προχωρήσαμε ικανοποιημένοι με τα πρόχειρα και ανίδεοι των κινδύνων, να προχωρήσαμε σε δρόμους λοξούς που δεν φέρνουν σε καμιά διέξοδο και δεν οδηγούν σε καμιά λύτρωση και λύση. Ας έχουμε την ειλικρίνεια να το ομολογήσουμε. Η πολιτικολογία και η παραπολιτική της περιόδου που διανύουμε και ιδιαίτερα μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, στάθηκε κατώτερη των μεγάλων προσδοκιών της τραυματισμένης χώρας μας και οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τα δημόσια πράγματα και τον δημόσιο λόγο είναι ανίκανοι να συλλάβουν το νόημα του μεγάλου χρέους.

Εκείνο που χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε είναι η άρνησή μας να καταληφθούμε από πανικό. Να μην βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα και να μην υποκύπτουμε στους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Το αίτημα της εποχής μας είναι βαρύ σε περιεχόμενο. Είναι αίτημα αλλαγής. Αλλαγής των ίδιων των ανθρώπων, της νοοτροπίας τους, του τρόπου της ζωής τους, της κοσμοθεωρίας τους. Ας το χωνέψουμε ότι οι σκληροί και ταραγμένοι καιροί που περνάμε επιβάλλουν αναθεώρηση των πάντων. Η αγωνία της αβεβαιότητας και η επίγνωση του περιττού, ας προσανατολίσει τη σκέψη μας σε μια νέα θεώρηση της ζωής και των εκδηλώσεών της από μια εντελώς νέα σκοπιά.

Ο δρόμος είναι τραχύς και καθόλου εύκολος, τέτοιος δηλαδή όπως τον παρουσιάζουν κάποιοι Ελλαδοσώστες, οι οποίοι με το μανδύα του καινούργιου, κουβαλάνε την σαβούρα μιας εποχής που φεύγει.
 Νίκος Λαγκαδινός