Ο Παπαχελάς αναρωτιέται:

Γιατί ο Παπανδρέου δεν πήρε την πάσα 

από τον Καραμανλή, όταν επί των 

ημερών του χάθηκε η μπάλα..

Ανήμερα του Πάσχα. Ο καθένας στο τραπέζι του έχει οβελία, που είτε τον έχει ψήσει στη σούβλα, είτε τον έχει ψήσει στο φούρνο. Ο Παπαχελάς στο δικό του τραπέζι έχει μενού "αμνού-Παπανδρέου", τον οποίο σουβλίζει με το άρθρο που φέρει τον τίτλο "Γιατί χάθηκε η πάσα;" Ουδεμιά αναφορά στο πώς "χάθηκε η μπάλα" επί Καραμανλή, με αποτέλεσμα ανήμερα της μεγάλης γιορτής να φουρνιζόμαστε εμείς οι υπόλοιποι.

Παρακάτω αναδημοσιεύουμε ατόφιο το άρθρο του Παπαχελά, το οποίο βρίσκεται ακριβώς στη γραμμή ενός άρθρου που είχε γράψει στις 4 Ιανουαρίου 2014 με τίτλο "ερωτήματα προς τρεις πρωθυπουργούς". Ως epikairo είχαμε απαντήσει με δύο άρθρα, το "Για τον Παπαχελά, 13 χρόνια Σημίτη-Καραμανλή=2 χρόνια Παπανδρέου" και το "Δε ντρέπεστε κύριε Παπαχελά;".

Στην Καθημερινή της Κυριακής, πάλι μέσω μιας εορταστικής ραστώνης, ο Παπαχελάς επικεντρώνει πλέον τα ερώτηματά του μονάχα στον Παπανδρέου, συντασσόμενος πλήρως με το αφήγημα του Βήματος, με το οποίο παρουσιάζει πολλές ομοιότητες. Ο Παπαχελάς ίσως είναι ο πρωτοπόρος της λιβελογραφίας κατά του Παπανδρέου, η οποία είμαστε σίγουροι ότι θα ανθίσει το επόμενο διάστημα. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο πρέπει να βρισκόμαστε διαρκώς σε εγρήγορση, αν και άγιες ημέρες, που όμως επιλέγονται για να περάσουν ανίερες ζυμώσεις.

Επανερχόμαστε λοιπόν στο τωρινό άρθρο του Παπαχελά, όπου σε κάθε ερώτημα που ο ίδιος θέτει, θα του έχουμε και μια απάντηση, έτσι για να τσουγκρίσουμε τα αβγά μας βρε αδελφέ..

"Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα που μπήκε η χώρα στο Μνημόνιο. Ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου παρέλαβε μια εκρηκτική κατάσταση, καθώς οι περιώνυμες αγορές είχαν προεξοφλήσει πως η Ελλάδα θα «έσκαγε» την άνοιξη του 2010 γιατί δεν θα μπορούσε να καλύψει τις δανειακές της ανάγκες. Πέρα από δαιμονολογίες και τα συναφή παρελκόμενα, υπάρχουν ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα στα οποία ο κ. Παπανδρέου δεν έχει ακόμη απαντήσει. Αφήνω κατά μέρος ένα ερώτημα που έχει να κάνει με την ακραία αντιπολιτευτική στάση του κ. Παπανδρέου στα πάντα, από τη συζήτηση για το χρέος στην οποία τον κάλεσε ο κ. Καραμανλής έως την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ και το Ελληνικό. Η έλλειψη συναίνεσης έκανε και τότε, όπως και μετά, ζημιά στον τόπο.

Απάντηση: Αντιπολιτευτική στάση ακραία είχαν οι ίδιοι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι οποίοι ζητούσαν ήδη με αλλεπάλληλες επιστολές τους να πάρουν από τον Καραμανλή μέτρα, τα οποία όμως ο ίδιος ποτέ δεν πήρε. Επίσης ποια αναδιαπραγμάτευση για το χρέος; Ο Καραμανλής και ο Αλογοσκούφης δεν μιλούσαν για θωρακισμένη οικονομία;
Ακατανόητο, όμως, παραμένει το γιατί ο κ. Παπανδρέου δεν εκμεταλλεύθηκε τη θεαματική «πάσα» που του έδωσε ο κ. Καραμανλής από το βήμα της ΔΕΘ. Το έλεγε καθαρά ο πρώην πρωθυπουργός και σε κάθε τόνο ότι χρειάζονταν άμεσα δημοσιονομικά μέτρα. Μπορεί κάποιος να ισχυρισθεί ότι ήταν υποκριτικό από μέρους του ή πως φυγομάχησε, γιατί έπρεπε εκείνος να έχει πάρει τα μέτρα από την εποχή Αλογοσκούφη. Γεγονός είναι πως την ίδια γραμμή συνέχισε αρχικώς και ο διάδοχός του στη Ν.Δ. Αντ. Σαμαράς, ο οποίος προέτρεπε τον Γ. Παπανδρέου να πάρει μέτρα προσαρμογής.

Απάντηση: Ποια πάσα; Όταν έλεγε ο ΥΠΟΙΚ Παπαθανασίου ότι το έλλειμμα είναι στο 6%; Επιπλέον ποια αλήθεια είπε ο Καραμανλής; Ότι θα παγώσει τους μισθούς; Ποια συναίνεση να δώσει ο Παπανδρέου; Όταν ο Καραμανλής δεν είχε συμμαζέψει τις δαπάνες παρά την διπλή επιτήρηση; Ποιος μοίρασε τα τριχίλιαρα στους πυρόπληκτους της Ηλείας; Και για να μην ξεχνώμαστε, ποια ήταν η αιτία προκήρυξης εκλογών από τον Καραμανλή τον Σεπτέμβριο του 2007; Μήπως δεν ήταν η αδυναμία εκτέλεσης του προϋπολογισμού;
Την «πάσα» την είχε, όπως είχε και την πληροφόρηση για το μέγεθος του ελλείμματος και του εκρηκτικού ζητήματος χρέους. Ακουσε, όμως, την κομματική αυλή, που έλεγε πως «αν πάρεις μέτρα τώρα, θα χάσεις κάθε φερεγγυότητα». Ολοι ξέρουμε πως η Ιστορία θα ήταν πολύ πιο επιεικής μαζί του αν είχε πει «λάθος, αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορώ να τηρήσω τις υποσχέσεις μου, πρέπει να κάνουμε περικοπές, άμεσα». Ακολούθησε μια αμήχανη περίοδος χαοτικού μάνατζμεντ, όπου διάφοροι απίθανοι τύποι έψαχναν, χωρίς αντίκρυσμα, δανεικά στην Κίνα, τη Ρωσία και την Αραβία.

Απάντηση: Είπαμε και προηγουμένως ότι ο Παπαθανασίου έστειλε πλαστά στοιχεία για το έλλειμμα, ενώ και ο Προβόπουλος είχε προβεί σε μια ακαθόριστη εκτίμηση. Πώς θα φαινόταν στον κύριο Παπαχελά να έβγαινε ο Παπανδρέου να αμφισβητήσει δημόσια τα στοιχεία του Παπαθανασίου; Δεν θα έλεγε ότι εκθέτει την χώρα στο εξωτερικό, δεν θα υποστήριζε ότι πλήττει την αξιοπιστία της ελληνικής δημοκρατίας η αμφισβήτηση των πραγματικών στοιχείων. Και όσο αφορά το "χαοτικό μάνατζμεντ", βγήκε καμιά Ευρώπη να δώσει μια ξεκάθαρη λύση στο ελληνικό πρόβλημα και ο Παπανδρέου είπε όχι; Πώς θα αντιδρούσε ο κύριος Παπαχελάς αν στη θέση του Παπανδρέου είχαμε τον Καραμανλή, καθήμενος ωσάν τον Βούδα να περιμένει λύση, δίχως να κουνήσει το μικρό του δαχτυλάκι δηλαδή; Αν όντως ο Παπανδρέου αναζήτησε λύση στην Κίνα και την Αραβία, τότε πώς κολλάει η ζύμωση ότι ο Παπανδρέου οδήγησε ηθελημένα την χώρα στο ΔΝΤ και τον Μηχανισμό Στήριξης;

Μέσα στο ΠΑΣΟΚ, το βαθύ του κράτος τα έδωσε όλα για να μη γίνουν ακόμη και οι στοιχειώδεις περικοπές. Στο μείγμα προσετέθη και η χωρίς κανένα όριο ανοικτή διαβούλευση με όποιον είχε άποψη για την αντιμετώπιση του προβλήματος εντός και εκτός Ελλάδος. Οι κεντροαριστεροί γκουρού πέραν του Ατλαντικού συνιστούσαν κόντρα με τη Γερμανία και προσφυγή στο ΔΝΤ. Οι εγχώριοι τραπεζίτες έβλεπαν τις αγορές να κλείνουν, αλλά δεν τους άκουγε κανείς.

Ετσι φτάσαμε σε ένα πολύ κακό μείγμα: ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση να μιλούν με πολύ δραματικούς όρους για την κατάσταση της χώρας και να ρίχνουν όλους τους προβολείς πάνω μας και ταυτόχρονα να μη λαμβάνεται κανένα σκληρό μέτρο. Η κατάσταση έγινε εξαιρετικά κρίσιμη, γιατί το Βερολίνο δεν ήθελε να βοηθήσει την Ελλάδα αρχικώς. Αγνωστο παραμένει μέχρι σήμερα το ποιος, εντός και εκτός Ελλάδος, υποστήριζε τους μήνες πριν από το Μνημόνιο την ανάγκη εμπλοκής του ΔΝΤ σε ένα ελληνικό πρόγραμμα. Ορισμένες πληροφορίες φέρουν τον κ. Παπανδρέου να επιμένει σε αυτό επηρεαζόμενος από τους κεντροαριστερούς του συμβούλους στις ΗΠΑ, προκειμένου να εκβιάσει την Ευρωζώνη να οργανώσει μηχανισμό διάσωσης. Γεγονός είναι πως αρχικώς ούτε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ούτε και η Κομισιόν ήθελαν το ΔΝΤ «στα πόδια τους». Την τελική απόφαση, παρά τους αρχικούς της δισταγμούς, έλαβε η κ. Μέρκελ για να καλυφθεί πολιτικά στο εσωτερικό της και να φανεί αυστηρή έναντι της Ελλάδος.

Απάντηση: Ξανά μανά. Όντως οι Ευρωπαίοι δεν εκτίμησαν το μέγεθος του προβλήματος, όταν ο Παπανδρέου έλεγε ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι και ευρωπαϊκό πρόβλημα. Δυστυχώς τότε δεν υπήρχε ένας Ντράγκι να λήξει την κουβέντα από την αρχή, γιατί πολύ απλά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ήταν ανέτοιμοι να επιλύσουν το πρόβλημα της Ελλάδας, θεωρώντας, εσφαλμένα, ότι μια χώρα της ευρωζώνης δεν δύναται να χρεοκοπήσει. Και ως προς τα μέτρα που λέει ο Παπαχελάς ότι δεν πήρε ο Παπανδρέου, θυμάται τις δέσμες μέτρων που πάρθηκαν τον Ιανουάριο και τον Μάρτιο του 2010; Όταν έχεις τους ευρωπαίους να μιλούν για μια Ελλάδα που εξαπάτησε, λόγω του Καραμανλή, ως προς τα στατιστικά της στοιχεία, δημιουργώντας κατ' αυτό το τρόπο την εικόνα του "μαύρου πρόβατου" στη ζώνη του ευρώ, τι πρέπει να κάνεις σαν ηγέτης; Να περιμένεις στον προθάλαμο του χειρουργείου, με ανοικτή καρδιά για να αποφασίσουν οι γιατροί πώς θα σώσουν τον ασθενή; Ας μην γελιόμαστε: Η λύση του ΔΝΤ βόλεψε την Γερμανία και την Ε.Ε., λόγω του επιμερισμού του κόστους διάσωσης, όσο και της τεχνογνωσίας που διέθετε το ΔΝΤ ως προς τη διάσωση χωρών στο χείλος της χρεοκοπίας.
Οταν πλέον μπήκαμε στο Μνημόνιο είναι προφανές ότι δεν υπήρχε άλλη λύση. Υπάρχουν, βεβαίως, ακόμη και σήμερα κάποιοι που ισχυρίζονται ότι ο κ. Παπανδρέου μπορούσε τότε να εκβιάσει την Ευρωζώνη, επειδή ήταν ανέτοιμη να προστατεύσει τις τράπεζές της από μια μονομερή ελληνική χρεοκοπία. Οσο λογικοφανές και αν φαίνεται αυτό σε ορισμένους, υποτιμούν τον κίνδυνο μιας εθνικής καταστροφής.

Απάντηση: Ο Παπαχελάς αναιρεί αμέσως τον εαυτό του. Ψέγει τον Παπανδρέου με το ΔΝΤ, από την άλλη όμως τον κατηγορεί ότι δεν εκβίασε τους ευρωπαίους, τους οποίους όμως προηγουμένως η Ελλάδα είχε εξαπατήσει. Θα ήταν εθνικά περήφανη εικόνα μια χώρα απατεώνας να βγει δημόσια και να απειλήσει; Ποιες θα ήταν οι πιθανότητες αυτή τη χώρα να μπουν στη διαδικασία να την σώσουν; Πάμε καλά χρονιάρες μέρες;
Το ερώτημα, πάντως, που δεν βρίσκει απάντηση είναι εάν θα είχαμε αποφύγει το Μνημόνιο αν ο κ. Παπανδρέου ήταν πιο αποφασιστικός στις κινήσεις του. Οι περισσότεροι γνώστες των διεθνών δεδομένων θεωρούν πως δύσκολα θα είχαμε αποφύγει κάποιου είδους βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή, η οποία είχε καταστεί μονόδρομος από τις αρχές του 2009. Εκτιμούν, ωστόσο, ότι δύο πράγματα θα μπορούσαν να είχαν συμβεί: είτε να είχαμε μπει σε ένα πιο ήπιο πρόγραμμα προσαρμογής είτε να το είχαμε καθυστερήσει τόσο ώστε να μπαίναμε μαζί με άλλες χώρες. Η ιστορική έρευνα έχει πάντως πολύ «ψωμί» ακόμη γι' αυτή την περίοδο".

Απάντηση: Όντως, αν ο Καραμανλής είχε ξεκινήσει πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής από τις αρχές του 2009, ίσως και να είχαμε αποφύγει το Μνημόνιο. Τι επέλεξε όμως αυτός; Να δραπετεύσει από την εξουσία και όχι να προκηρύξει δίδυμες κάλπες τον Ιούνιο του 2009. Αντίθετα άφησε να περάσει ένα κρίσιμο τρίμηνο και όταν είδε ότι η κατάσταση δεν ελέγχεται να παραδόσει την βόμβα στον Παπανδρέου. Και κάτι ακόμη: Συγκρίνεται το πρώτο μνημόνιο σε σκληρότητα και βιαιότητα με τα μνημόνια του Παπαδήμου και του Σαμαρά που ακολούθησαν; Φυσικά και όχι, όπως επίσης είναι αντιφατικό να κατηγορείς τον Παπανδρέου ότι καθυστέρησε, αλλά από την άλλη να τον κατηγορείς πάλι ότι δεν καθυστέρησε, όταν ξέρουμε όλοι ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε τον Μλαιο του 2010, αν δεν πλήρωνε το ομόλογο των εννέα δις ευρώ.
Καταληκτικά: Χάρις στον Παπανδρέου βγαίνει σήμερα με την άνεση του ο Παπαχελάς και αναλύει τι έπρεπε να γίνει. Έπρεπε ο Παπανδρέου να ψηφίσει τον Μάιο του 2010 χρεοκοπία, όπως ο Σαμαράς, για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος. Φυσικά δεν λέμε ότι όλα έγιναν μπροστά, κυρίως ως προς την επικοινώνηση του διαρθρωτικού χαρακτήρα των μέτρων του μνημονίου, τις γιγάντιες ευθύνες της περιόδου 2007-2009, καθώς και την ανάδειξη της ανεπάρκειας των ευρωπαϊκών θεσμών να διαχειριστούν την λύση. Ωστόσο το να θέλεις να παρουσιάσεις το "μνημόνιο του Παπανδρέου" μια κακιά παρένθεση, σε μια χώρα που κατά τα άλλα δούλευαν όλα σωστά και το χειρότερο να μιλάς για χαμένη πάσα που είχε δώσει ο Καραμανλής, δεν μπορεί ο νους να μην θυμηθεί αυτή τη φωτογραφία:


 http://www.epikairo.gr/