Έπρεπε να τον κουβαλήσει μαζί του ο Σαμαράς στο Βερολίνο και να τον περιφέρει στις συναντήσεις με την Μέρκελ και τους άλλους αξιωματούχους, όπως ο συγχωρεμένος ο Έβερτ τον Αζάνκα.
Και καθώς θα τον συνιστούσε να ζητάει συγνώμη για το γεγονός ότι εξακολουθούν να βρίσκονται στην πολιτική ζωή του τόπου τέτοιοι ανεκδιήγητοι πολιτικοί. Σαν τον ήρωά μας τον Τραγάκη που έβγαλε λάδι-ως πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής για τα εξοπλιστικά τον Άκη και τους άλλους.
Είναι ο ίδιος άνθρωπος που διόρισε το σόι του στη βουλή, επειδή δεν υπήρχε νόμος που να το απαγορεύει, όπως δήλωσε με ανακοίνωσή του.
Σαν κι αυτόν υπάρχουν πολλοί στο ναό του ρουσφετιού και της μόλυνσης της Δημοκρατίας που βρίσκεται στη πλατεία Συντάγματος.
Πάρτε παράδειγμα τον μπούγκα-μπούγκα Μειμαράκη ο οποίος αρνείται να κλείσει το Κανάλι της Βουλής με το έτσι θέλω. Ή τον Πολύδωρα, το ξακουστό, τον παρ΄ολίγο πρωθυπουργό Πετσάλνικο και πάει λέγοντας.
Ας γνωρίσουμε όμως τον σημερινό ήρωά μας Τραγάκη μέσα από ένα πορτραίτο που του είχε σμιλεύσει ο Λάμπρος Σταυρόπουλος τον Μάρτιο του 2007 στο «ΒΗΜΑ».
Ο ΠΕΘΕΡΟΣ ΤΟΝ ΕΒΑΛΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Άφησε το επάγγελμά του - είναι τοπογράφος μηχανικός - για να μπει στην πολιτική με τη βοήθεια του πεθερού του, ο οποίος ήταν αξιωματικός της Χωροφυλακής και μέλος της φρουράς του Κωνσταντίνου Παπακωνσταντίνου, στενού συνεργάτη του Κωνσταντίνου Καραμανλή επί ΕΡΕ και επί ΝΔ και κατόπιν προέδρου της πρώτης μεταδικτατορικής Βουλής (1974-1977).
Εξελέγη στον Πειραιά για πρώτη φορά στις εκλογές του '74, σε ηλικία 29 ετών, μαζί με μια νέα φουρνιά βουλευτών: τους Αν. Νεράντζη, Ηλ. Βουγιουκλάκη, Παντ. Καλογιάννη και Ταρσή Μπουγά.
Εκτοτε εκλεγόταν μόνο όταν η ΝΔ όδευε προς την κυβερνητική εξουσία - το 1977, το 1989 και το 1990 -, ενώ επανήλθε στη Βουλή ύστερα από 14 ολόκληρα χρόνια, στις τελευταίες εκλογές του 2004, στη δεύτερη θέση (με 19.950 ψήφους), με πρώτο τον νυν υφυπουργό Ανάπτυξης κ. Νεράντζη - τον μεγάλο ανταγωνιστή του (με 26.790 ψήφους).
Τον άνθρωπο που δεν θα του συγχωρήσει ποτέ ότι εξαιτίας του τον παράτησε τη δεκαετία του '90 ο επί σειρά ετών διευθυντής του πολιτικού γραφείου του και πήγε σε αυτόν, παίρνοντας μάλιστα μαζί του και τα αρχεία!
Έκτοτε οι σχέσεις τους διαπνέονται από «εμφυλιοπολεμικές» διαθέσεις και στις εκδηλώσεις στις οποίες συνυπάρχουν δεν λείπουν ενίοτε τα αλληλοκαρφώματα.
ΕΚΑΝΕ ΟΤΙ ΖΗΤΟΥΣΕ ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ ΜΕ ΚΟΜΜΕΝΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ.!
Όταν ήταν τρίτος αντιπρόεδρος της Βουλής, απαιτούσε από τους τοπικούς κομματάρχες να τον προσφωνούν πριν από τους υπουργούς και υφυπουργούς στις εκδηλώσεις!
Θεωρείται ασυναγώνιστος, καθώς δεν χάνει λιτανεία, κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας, χορό και κάθε είδους εκδήλωση που να μην παρίσταται, «καπελώνοντας» τους υπόλοιπους.
Άνθρωπος λαϊκός, παραδοσιακός «δεξιός», έχει αφήσει εποχή στην περιφέρειά του για την πολυσχιδή δράση του. Άσπονδοι φίλοι του τον αποκαλούν αδίκως «Μαυρογιαλούρο» - ο πάντοτε επίκαιρος κινηματογραφικός ήρωας, τον οποίο ενσάρκωσε μοναδικά ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, όταν αντιλαμβάνεται το μέγεθος των πράξεών του παραιτείται, κάτι που για όσους τον ξέρουν δεν θα έκανε ποτέ ο κ. Τραγάκης.
Το μνημειώδες περιστατικό που κυκλοφορεί στον Πειραιά για τον «δαιμόνιο» βουλευτή είναι ότι στο παρελθόν εφάρμοζε στο πολιτικό γραφείο του τη μέθοδο του «κομμένου τηλεφώνου»:συνομιλούσε δήθεν με υπουργούς προωθώντας τα ρουσφέτια των ψηφοφόρων του, ενώ η γραμμή ήταν κομμένη, ώσπου κάποτε ο πρόεδρος μιας τοπικής οργάνωσης της ΝΔ τον «έπιασε στα πράσα».
Πολιτικός που απολαμβάνει τον ρόλο του και δεν το κρύβει, ο κ. Τραγάκης δέχεται πλήθος κόσμου στο γραφείο του στη Νίκαια.
Η εκλογική πελατεία του σχηματίζει πολλές φορές ουρά και εκείνος πάντοτε ανοιχτός «προωθεί» τα κάθε λογής αιτήματα - άλλοτε διορίζοντας και άλλοτε τάζοντας.
Ενίοτε κυκλοφορεί στην περιφέρειά του και με ευτραφείς ακολούθους, όπως λένε, ενώ πάντοτε πρωτοτυπεί στις προεκλογικές του καμπάνιες. Ολοι θυμούνται το τεράστιο μπαλόνι, σαν αερόστατο, που υψωνόταν πάνω από το εκλογικό του κέντρο και έγραφε με τεράστια γράμματα «ΤΡΑΓΑΚΗΣ».
Του το έριξε όμως με αεροβόλο ένας γνωστός βασιλόφρων λιμενικός που οι «ροζ» κινηματογραφικές επιδόσεις του («Το παλαμάρι του βαρκάρη» και άλλα έργα) έμελλε αργότερα να φθάσουν ως και τη Βουλή, με αφορμή την «τακτοποίηση» που του επεφύλαξε η «νέα διακυβέρνηση» στο Λιμενικό Σώμα επαναφέροντάς τον.
Μια άλλη φορά μάζεψε περί τα 15 παιδιά - μαζί και τα δικά του - με πλακάτ κρεμασμένα στον λαιμό που έγραφαν «Ψηφίστε Τραγάκη».
Παρ' ότι πρωτοτυπεί, δεν κρύβει την αγωνία του για δημοσιότητα και προβολή. «Τι πρέπει να κάνουμε τέλος πάντων, να σκοτώσουμε άνθρωπο για να μας παίξουν τα κανάλια;» είχε διερωτηθεί στους διαδρόμους της Βουλής.
Πιστός κομματικός «λεγεωνάριος», ο κ. Τραγάκης πέρασε από διάφορα κομματικά πόστα: μέλος της ΚΕ της ΝΔ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής, υπεύθυνος του Γραφείου Τεκμηρίωσης κ.ά.
ΠΕΡΙΓΕΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΗΜΕΝΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ
Προήδρευσε της Εξεταστικής Επιτροπής που διερευνούσε το σκάνδαλο της ΑΓΕΤ, ενώ στην παρούσα Βουλή ήταν επικεφαλής της Εξεταστικής Επιτροπής για τα εξοπλιστικά προγράμματα. Μια υπόθεση που κατέληξε σε «φιάσκο» για την κυβέρνηση, καθώς δεν αποδείχθηκε τίποτε όσον αφορά τυχόν ευθύνες των πολιτικών προσώπων που εμπλέκονταν σε αυτήν.
Δεν πτοήθηκε όμως ούτε από το πρωτοφανές αλαλούμ που προκλήθηκε στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος με προεδρεύοντα τον ίδιο κατά την ψηφοφορία για το άρθρο 24 (περί προστασίας των δασών), όπου «ψήφιζαν και τα δέντρα».
Η ανάμειξη του γενικού γραμματέα της ΚΟ της ΝΔ κ. Απ. Σταύρου στην υπόθεση - σήκωνε το χέρι του για να ψηφίσει ενώ δεν ήταν μέλος της Επιτροπής -, σε συνδυασμό με την επιλεκτική όραση του κ. Τραγάκη, προκάλεσε πολιτικό σκάνδαλο, με αποτέλεσμα την αποχώρηση του ΠαΣοΚ από την αναθεωρητική διαδικασία και την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, τινάζοντας έτσι στον αέρα τους σχεδιασμούς του Μεγάρου Μαξίμου.
Ο κ. Τραγάκης επιμένει ακόμη και τώρα ότι όλα έγιναν άψογα από πλευράς του και ότι ούτε λίγο ούτε πολύ έφταιγαν όσοι κυκλοφορούσαν εντός της αιθούσης, μεταξύ των οποίων και οι... 17 κοινοβουλευτικοί συντάκτες, οι οποίοι όμως στην πραγματικότητα δεν ξεπερνούσαν τους επτά!
ΠΡΟΠΟΝΗΤΑΡΑΣ.!
Αυτό που δεν αμφισβητείται από κανέναν είναι το πάθος του για τον αθλητισμό. Ωστόσο η ανάμειξή του με την ομάδα μπάσκετ των βουλευτών - αυτοχρίστηκε προπονητής της - οδήγησε στην «κόντρα» με τον «κόουτς» κ. Ι. Ιωαννίδη, ο οποίος αναρωτιόταν «πού έμαθε μπάσκετ ο Τραγάκης, από την τηλεόραση;». «Εγώ φταίω που σε γλίτωσα από την τεχνική ποινή όταν άρχισες να βρίζεις τον διαιτητή» του είχε πει εκείνος στο καφενείο της Βουλής.
Όσον αφορά τον Ολυμπιακό, η δηλωμένη προσδοκία του να απαλλαγεί από τον (πρώην) προπονητή του Τροντ Σόλιντ έπιασε τόπο. «Είναι άσχετος και πρέπει να φύγει» έλεγε, ώσπου «τον έφαγε», όπως σχολίαζαν συνάδελφοί του χαριτολογώντας.
Όσον αφορά τους προωθημένους ποδοσφαιρικούς προβληματισμούς του για τους λατινοαμερικάνους παίκτες - πως αντιμετωπίζουν πρόβλημα με το χορτάρι των ευρωπαϊκών γηπέδων διότι είναι πιο κοντό από ό,τι στις χώρες τους -, ακόμη δεν έχουν ληφθεί υπ' όψιν από τους αρμοδίους.
Αν και παθιασμένος «γαύρος», διατηρεί διαύλους επικοινωνίας και με τους αντίπαλους «βάζελους». Μάλιστα ο πρόεδρος της Ένωσης Φιλάθλων Παναθηναϊκού Νίκαιας - Κορυδαλλού είναι κουμπάρος του, ενώ στις εκλογές του '90 κατάφερε το ακατόρθωτο: να έχει στην κεντρική ομιλία του στην πλατεία Δαβάκη από τη μία τον θρυλικό «Ατίλιο» με την τρομπέτα του ως επικεφαλής των ολυμπιακών και από την άλλη τους παναθηναϊκούς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου