ΣΤΗ ΜΕΓΓΕΝΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΗΣ

Μέσα σ΄αυτή την οικονομική αναμπουμπούλα που βιώνουμε, το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα μας έκανε τη χάρη να αποκαλύψει κάποιες μόνο πτυχές της πολύπλοκης λειτουργίας του, για να επιβεβαιωθεί η ρήση ότι στις μέρες μας δεν είναι ανάγκη να γίνει πόλεμος με τα όπλα, υπάρχει και ο οικονομικός πόλεμος που είναι πιο αδυσώπητος και εφιαλτικός και σίγουρα με περισσότερα θύματα.
Ξαφνικά μπήκαν ορμητικά στη ζωή και το λεξιλόγιο μας, άγνωστες μέχρι προ τινος έννοιες που ήταν γνωστές μόνο στους ασχολούμενους περί τα διεθνή χρηματοοικονομικά.

Μάθαμε για τα σπρεντς, τα cds, τις ισοτιμίες, τα ασφάλιστρα κινδύνου, τις επισφάλειες, τις περίφημες αγορές που ανησυχούν, τα διεθνή πονταρίσματα σε χρεοκοπίες, τους οίκους αξιολόγησης που βαθμολογούν σύμφωνα με τα συμφέροντα τους και για τους οικονομικούς κολοσσούς, για πολύπλοκα χρηματοοικονομικά προϊόντα που απευθύνονται σε διεθνείς τζογαδόρους, τα ομόλογα junks (σκουπίδια), με λίγα λόγια έννοιες που χάνεται ο νους του ανθρώπου.

Οι Έλληνες αλλά και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πολίτες, μπήκαν σαστισμένοι, φοβισμένοι και ανήσυχοι σε ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον ανασφάλειας, αβεβαιότητας και ακύρωσης κεκτημένων, γεγονός που όμοιο του είχε να ζήσει η Γηραιά Ήπειρος από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δανειστές και δανειζόμενοι σφιχταγκαλιασμένοι μέχρι θανάτου, προσπαθούν να περισώσουν ότι μπορούν, κρατώντας λεπτές ισορροπίες για να μην υπάρξει ντόμινο χρεοκοπιών που θα παρασύρει στο διάβα του με καταστροφική ορμή, ακόμα και πολύ ισχυρές οικονομίες. Οι πάντες χρωστούν στους πάντες, τα ελλείμματα είναι στα ύψη και ο χορός καλά κρατεί.

Η Κίνα μαζί με την Ιαπωνία κρατούν την Αμερική, η Αμερική τον Τρίτο Κόσμο και πολλά Ευρωπαϊκά κράτη, και αυτά με τη σειρά τους είναι αλληλοχρεομένα μεταξύ τους αλλά και διεθνώς. Ένας φαύλος κύκλος που αν σπάσει απειλεί να γκρεμίσει το παγκόσμιο Καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα του πλανήτη.
Αυτές είναι δυστυχώς οι συνέπειες μιας διεθνούς τυχοδιωκτικής οικονομικής πολιτικής που βασίστηκε κυρίως στο μοντέλο της αύξησης της κατανάλωσης μέσω ενός ανεύθυνου και αλόγιστου υπερδανεισμού. Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου και η βελτίωση των συνθηκών ζωής, δεν βασίστηκαν σε υγιή και σταθερά θεμέλια που να αντέχουν στο χρόνο, αλλά αποδείχτηκαν παλάτια χτισμένα στην άμμο. Η κατάρρευση της Λήμαν Μπράδερς, παρά τις προηγηθείσες θετικές αξιολογήσεις των Οίκων, ήταν το πρώτο κρούσμα που έδωσε το μήνυμα του τι επρόκειτο να ακολουθήσει παγκοσμίως.

Στη δική μας ξεχωριστή περίπτωση, τώρα που ήρθε η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός, άρχισε και πάλι η απεμπόληση ευθυνών. Κανείς, μα κανείς δεν ευθύνεται για το κατάντημα μας. Κάποιοι «κάνουν τον ανήξερο για το φόνο», σφυρίζουν κλέφτικα και ρίχνουν τα βάρη στους άλλους. Ορισμένοι ζητούν να πετάξουμε την Τρόικα έξω από τη χώρα με τις κλοτσιές, με λίγα λόγια να χρεοκοπήσουμε. Άλλοι ζητάνε να γυρίσουμε στη δραχμή.

Όλοι αυτοί όμως, προσποιούνται πως δεν καταλαβαίνουν ότι σε τέτοιου είδους ακραίες οικονομικές καταστάσεις το πάνω χέρι το έχει αυτός που έχει το χρήμα. Αυτός ελέγχει το παιχνίδι, αυτός βάζει τους όρους και εσύ εφόσον έχεις πρόβλημα, συμβιβάζεσαι θέλοντας και μη. Όπως λέει και ο λαός, «είναι να μην πέσεις στην ανάγκη, αλλιώς…..».

Συνεπώς και για να ακριβολογούμε. Όλα όσα αντάρτικα, επαναστατικά και εθνικοπατριωτικά ακούγονται, είναι απλώς λόγια του αέρα που τα λέει κανείς για να περνάει η ώρα. Καμιά απολύτως πρακτική αξία δεν έχουν και το μόνο που προσφέρουν είναι σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Γιατί αν γίνουν πράξη το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι να πάθουμε κι εμείς ότι έπαθαν με αφάνταστες ζημίες οι Κύπριοι πολύ πρόσφατα, προλαβαίνοντας όμως στο παραπέντε την ολοκληρωτική καταστροφή.

Σταύρος Στραβόλαιμος