ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ

Σήκω Αντρέα να μας δεις...

Δεν είμαστε στο King’s Palace πια, σαράντα χρόνια δρόμος βλέπεις, προς Μαξίμου έχουμε μετακομίσει – συγκάτοικοι και φιλοξενούμενοι, ελέω κρίσης – αλλά εδώ είμαστε ακόμη, όλοι:

Ο Ακης μετράει off shore στη φυλακή, ο Σημίτης μας στέλνει τα χαιρετίσματά του μαζί με άρθρα για τον εκσυγχρονισμό, τον Βαγγέλη τον φωνάζουν «αντιπρόεδρο» κι έχει στείλει τον Πρωτόπαπα στο Παρίσι για να μας σώσει…

Κι ο Πάγκαλος εδώ είναι, νοικιάζει σπίτια και βγάζει βιβλία για το πώς τα φάγαμε παρέα – εσχάτως, δε, ανακάλυψε κι αυτό το νέο εργαλείο, το twitter, και γράφει διάφορα (… τσικό, τσουλί, τσουνί), γι αυτό το τσογλάνι τον Τσίπρα, ξέρεις.

Ο Γιώργος χάθηκε για λίγο μετά το Καστελόριζο, έχει και κάτι δουλειές με την Σοσιαλιστική Διεθνή, αλλά τελευταία ξαναπερνάει που και πού κι ετοιμάζει πολλά – μέχρι και νέο ανένδοτο μπορεί να ετοιμάζει για να φύγει η Δεξιά.

Ολοι εδώ είναι Αντρέα, και η «εθνική ανεξαρτησία» εδώ είναι κι αυτή, μόνον που, ενίοτε, την λέμε πια και «Μνημόνιο». Και η «λαϊκή κυριαρχία» κι ο «σοσιαλισμός» εδώ είναι, κι ας μπερδεύεται καμιά φορά με την «βαρβαρότητα». Και η «κοινωνική απελευθέρωση» και η «δημοκρατική διαδικασία» επίσης, θεσμικά θωρακισμένη με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.

Α, και πού ‘σαι Αντρέα, κι ο λαός εδώ είναι. Και δεν ξεχνάει με τίποτα – ούτε μέρα, ούτε λεπτό – «τι σημαίνει δεξιά». Αυτήν την παρακαταθήκη δεν την εγκαταλείψαμε ποτέ…