(Ξ)έχασαν τον «κουμπαρά»…

Έγραψε μια μπούρδα η εφημερίδα που διευθύνεται από την επιτομή της εγκυρότητας και της σοβαρότητας στην Ελλάδα, τον Αιμίλιο Λιάτσο. Την αναπαρήγαγε ο Πάνος Σκουρλέτης του ΣΥΡΙΖΑ καθιστώντας την πανελλήνιο θέμα. Ακολούθησε ο αναμενόμενος ελληνικός χαμός. Και μετά, η αναμενόμενη «παρέμβαση του εισαγγελέα».
Τι την θέλατε, κυρία Κουτζαμάνη μου, τέτοια παρέμβαση; Δεν λέω, το καθήκον σας κάνατε, για να μη σας λένε ότι αδρανείτε. Αλλά εδώ η υπόθεση φώναζε από την πρώτη μέρα. Όταν μια εφημερίδα γράφει ότι κάποιοι πλούσιοι σε έναν γάμο(!) έκαναν έρανο(!), για να μαζέψουν λεφτά και με αυτά να δωροδοκηθούν βουλευτές, για να ψηφίσουν υπέρ της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν την παίρνεις στα σοβαρά. Ξέρεις ότι αν την πάρεις και καλέσεις αυτόν που το έγραψε (εν προκειμένω τον διευθυντή της, αφού το κείμενο ήταν ανώνυμο), θα οχυρωθεί πίσω από το δημοσιογραφικό απόρρητο και δεν θα πει τίποτα (αν έχει να πει, γιατί -εν προκειμένω- το κείμενο βοά ότι η φαντασία καλπάζει).
Οπότε τι να σου πουν οι πολιτικοί, αφού η «πηγή» τους κάνει την πάπια; Ρώτησα γνωστό μου δικαστικό, που έχει πείρα από τέτοιες έρευνες, τι λένε οι μάρτυρες που καλούνται και μου είπε: «Οι πολιτικοί κάνουν συνήθως αναλύσεις. Αλλά τίποτα το συγκεκριμένο. Λένε για συμφέροντα που θέλουν να ποδηγετήσουν την πολιτική ζωή και τα παρόμοια. Αλλά όταν τους ζητάμε να μας δώσουν κάποιο στοιχείο, που να δένει την υπόθεση, ξαναρχίσουν την ανάλυση. Και όταν τους ζητάμε και κάποιο όνομα, από το οποίο να πιαστούμε για να συνεχίσουμε, κάνουν ότι δεν άκουσαν. Τι να κάνουμε κι εμείς; Στέλνουμε την υπόθεση στο αρχείο».
Έτσι έκανε και ο εισαγγελέας που ερεύνησε την υπόθεση για τον «κουμπαρά» των «δωροδοκιών» βουλευτών. Αφού άκουσε επιφανείς πολιτικούς, οι οποίοι έκαναν είτε τη συγκεκριμένη είτε παλιότερες συναφείς καταγγελίες (Κουβέλης, Καμένος, Σκουρλέτης, Παπάς, Κωνσταντόπουλος, Πανούσης), δεν έγινε σοφότερος και άλλαξε δικογραφία (εδώ το πόρισμά του, που τα λέει όλα και κάνει ρόμπες-εμείς το λέμε αυτό, όχι ο εισαγγελέας- τους λαλίστατους μάρτυρες, που δεν είπαν τίποτα!).
Συμπέρασμα πρώτον: οι δικαστές δεν πρέπει να ασχολούνται με πολιτικές καταγγελίες, πόσο μάλλον αν προέρχονται από εντελώς αναξιόπιστες πηγές. Είναι χάσιμο χρόνου. Όποιος έχει κάποιο στοιχείο το μπουμπουνίζει στην εφημερίδα του και δεν περιγράφει γάμους, κουμπαράδες και πουρνάρια. Κι αν φοβάται, το λέει σε έναν πολιτικό να το μπουμπουνίσει εκείνος και να γίνει κόλαση. Στοιχείο όμως, όχι λόγια του αέρα.
Συμπέρασμα δεύτερο: οι πολιτικοί που δίνουν βάση σε τέτοιες «αποκαλύψεις», επειδή τους βολεύουν πρόσκαιρα, καλό είναι να ξέρουν ότι, όταν ανακατεύεις ακαθαρσίες, κάποια στιγμή θα βρωμίσουν και τα δικά σου χέρια.
Γ Καρελιάς-protagon.gr