Αν...

Αν υπήρχε αίσθηση εθνικού καθήκοντος στο πολιτικό σύστημα...

Αν τα κόμματα κοιτούσαν την ιστορία και όχι τις δημοσκοπήσεις...

Αν είχε αναπτυχθεί κουλτούρα διαλόγου και συνεννόησης στα βασικά...

Αν δεν μας ήταν ο διχασμός τόσο εύκολος...

Αν οι πολιτικοί αντίπαλοι δεν διαμόρφωναν στρατηγική με βάση την εξόντωση του άλλου...

Αν υπήρχε μια αίσθηση διαγενενεακής δικαιοσύνης - να μην την πληρώσουν πάλι οι νέοι και τα παιδιά...

Αν ήταν εξωστρεφής και όχι ομφαλοσκοπική η συλλογική αντίληψη...

Αν είχαμε μάθει από τα λάθη...

Αν δεν έβρισκε έδαφος ο λαϊκισμός να αναπτυχθεί...

Αν το δημόσιο συμφέρον ήταν το πρόταγμα...

Αν, έστω για κάποιο διάστημα, γινόταν μια εθνική προσπάθεια για την ομαλή και ασφαλή έξοδο από το μνημόνιο...

Αν υπήρχε μεταρρυθμιστική πεποίθηση και βούληση...

Αν απελευθερώνονταν οι δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας...

Αν είχαμε ξεριζώσει τις βαθιές αιτίες της χρεοκοπίας...

Τότε καμία διαπραγμάτευση με την Τρόικα δεν θα ήταν οριακή, κρίσιμη, αδιέξοδη ή ατέρμονη και ίσως η διαδικασία αυτή θα αποτελούσε ήδη δυσάρεστο παρελθόν.