Πάμε από τη βάση #epikairo

Η ανατροπή του Γιώργου Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2011 οδήγησε και στον κατακερματισμό του προοδευτικού χώρου, ο οποίος εκφραζόταν στη συντριπτική του πλειοψηφία από το ΠΑΣΟΚ. Πολλοί επίδοξοι δελφίνοι δημιούργησαν πυραμιδικές οργανωτικές δομές, δηλαδή έφτιαξαν τον δικό τους στρατό με εαυτούς επικεφαλής και προσπάθησαν να διαπραγματευτούν το προσωπικό τους μέλλον και μαζί με αυτό και το μέλλον της παράταξης. Έτσι, τα επόμενα 2 χρόνια δημιουργήθηκαν ρεύματα, τάσεις, σύνδεσμοι, οργανώσεις, προπλάσματα κομμάτων, ακόμη και κόμματα. Στα στρογγυλά τραπέζια που σχηματίστηκαν μεταξύ των επικεφαλής για το μοίρασμα της πίτας της προσδοκώμενης εξουσίας, η συμφωνία δεν επετεύχθη. Ο λόγος; Ήθελαν να γίνουν όλοι αρχηγοί...

Όμως ακόμη και αν είχε επέλθει συμφωνία, το έλλειμμα αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης στη βάση δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει αυτό το ''από πάνω προς τα κάτω'' μοντέλο οργάνωσης της άποψής μας.

Tούτο αποδείχθηκε περίτρανα με το εγχείρημα της «ελιάς». Εκεί, υπήρξε η συμφωνία στην κορυφή και η συνάθροιση πυραμιδικών δομών (πλην των 58 που δεν είχαν επικεφαλής) και θεώρησαν πως με αυτό τον τρόπο θα καταφέρουν να φτάσουν στη βάση. Συνομιλώντας μάλιστα με έναν εκ των υπεύθυνων του οργανωτικού, του είχα αναφέρει πως η βάση δεν πρόκειται να ακολουθήσει παρακινούμενη από μερικές στημένες δημοσκοπήσεις αλλά και εγκάθετα δημοσιεύματα κάποιων opinion leaders. Ο κόσμος θα πρέπει να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του προς την πολιτική, να εμπνευστεί από τους πολιτικούς και σε αυτό θα πρέπει να υπερτερεί η ουσία της επικοινωνίας, η πολιτική του πολιτικαντισμού.

Πράγματι, το μονοψήφιο 8% μίας υποτιθέμενης συνάθροισης δυνάμεων του προοδευτικού χώρου ήταν ένα πολύ αρνητικό αποτέλεσμα και το πλασάρισμά του ως επίτευγμα οδήγησε σε περαιτέρω έλλειμμα εμπιστοσύνης, κάτι που καθιστά ως επαναλαμβανόμενο λάθος και μάλιστα με πιθανό χειρότερο αποτέλεσμα αυτό της ΔΗΠΑΡ.

Βλέποντας την έλλειψη ανταπόκρισης στο κάλεσμα, οι ιθύνοντες νόες και λάτρεις της εξουσίας συνεχίζουν να μην βλέπουν το πρόβλημα στην οργανωτική δομή αλλά δοκιμάζουν να στήσουν νέα σχήματα. Έτσι, οι υποστηρικτές του Βενιζέλου «μαγειρεύουν» την ανατροπή του και προκρίνουν ένα άλλο πρόσωπο ως επικεφαλής, τα εκτός σημερινού ΠΑΣΟΚ μεγαλοστελέχη θεωρούν ότι αν μαζευτούν και συμφωνήσουν χωρίς να ορίσουν τον επικεφαλής, δηλαδή με μία δοκιμασία μαρτυρικής φίμωσης των προσωπικών τους φιλοδοξιών, θα γίνουν αυτοί το επίκεντρο της αλλαγής και αυτοί που ελέγχουν μηχανιστικά ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ και αποστασιοποιήθηκαν από τον Βενιζέλο θα πάρουν σιγά σιγά το κόμμα.

Ενημέρωνουμε όλους αυτούς που η φιλοδοξία τούς έχει τυφλώσει, πως, η βάση, η απλή κοινωνία is not giving a shit για τις προθέσεις τους, δεν την νοιάζει, δεν της καίγεται καρφί. Ούτε μπορούν να κερδίσουν με τρικ και τεχνάσματα την εμπιστοσύνη του κόσμου. Δεν είναι οι κάθετες δομές ο δρόμος.

Το εγχείρημα μίας προοδευτικής επανεκκίνησης θα πρέπει να έχει οριζόντια δομή, να ξεκινήσει από τη βάση, από τα κάτω, από πολύ χαμηλά και να εκφράσει το περιθώριο που τείνει να γίνει το πλειοψηφικό ρεύμα στη βάση. Η προσπάθεια θα πρέπει να έχει κινηματικά χαρακτηριστικά, οι πολίτες να γίνουν συμμέτοχοι, να αισθανθούν πως αυτοί είναι που θα φέρουν την αλλαγή σε τούτο το σαθρό κατεστημένο που υπηρετεί τους ολιγάρχες του 1% και οι οποίοι κατέχουν περισσότερο από το 55% του πλούτου. Η άποψη θα πρέπει να καταλάβει χώρο μέσα στην κοινωνία, όχι μέσα από deals με μεγαλοεκδότες αλλά μέσα από μάχες που θα δώσουν οι μικροί leaders στον τόπο τους, όχι «διαβάζοντας» το ρεύμα (είτε αυτό λέγεται ΣΥΡΙΖΑ είτε ποτάμι) αλλά δημιουργώντας το ρεύμα. Ναι, είναι πιο επίπονος, πιο δύσκολος, σίγουρα δυσλειτουργικός και ανηφορικός ο δρόμος· όμως αυτός είναι ο δρόμος. Και σίγουρα θα πρέπει να γίνει ο δρόμος μας.

Αφού λοιπόν ξεκαθαρίσουμε ποιοι είμαστε, πολιτικά πάντα, και τι θέλουμε, θα πρέπει να φτιάξουμε και το όχημα, να συγκροτηθούμε, να συντονιστούμε, να γίνουμε ένα και να ξεκινήσουμε από κει που ξεκίνησαν και κάποιοι πριν από μας, από την ίδια τη βάση.

Πώς; 

Συνεχίζεται...

 http://www.epikairo.gr/