ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ :

Ποτάμι το τελευταίο τους ανάχωμα !

Στις όχθες του Ποταμιού στήνονται τα τελευταία αναχώματα από τις ίδιες δυνάμεις που στηρίζουν την συγκυβέρνηση… εναλλακτική επιλογή τους μετά την αναμενόμενη συνεχή δημοσκοπική συρρίκνωση της νεοφώτιστης «Δημοκρατικής Παράταξης». 

Στόχος τους η πολιτική επιβίωση στελεχών της λεγόμενης Κεντροαριστεράς, μετά τον κατακερματισμό του σημερινού ΠΑΣΟΚ και τη διάλυση της ΔΗΜΑΡ, και η προσπάθεια συγκράτησης ψηφοφόρων από το κοινωνικό άστεγο ΠΑΣΟΚ. Όσοι από τους ανεξάρτητους βουλευτές κινούνται προς τα εκεί αναμένεται ότι τελικά θα συναθροιστούν στην εναγώνια αναζήτηση της συγκυβέρνησης για τους 180 ψήφους. Όλα αυτά δεν εκπλήσσουν, γιατί το φαινομενικά “απολιτικό – νεωτερικό” στην πολιτική δεν είναι ποτέ υπερβατικό, ούτε καν ουδέτερο. Λειτουργεί και εξυπηρετεί αντικειμενικά την εκάστοτε κατάσταση, δίνοντας απλώς ευκαιρία προσωρινής ανώδυνης εκτόνωσης, και φυσικά όχι αλλαγής της. Η συζήτηση για τη λεγόμενη Κεντροαριστερά ήταν εξαρχής ανεδαφική και καταδικασμένη, γιατί ήταν τεχνητή, χωρίς πραγματικές πολιτικές και κοινωνικές αναφορές. Οριοθετήθηκε με όρους πολιτικής γεωγραφίας, ευκαιριακών και μεταβαλλόμενων προσωπικών συμμαχιών και πολιτικών σχηματισμών, χωρίς ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα. Τελικά, λειτουργεί ως πλαίσιο νομιμοποίησης της συγκυβέρνησης, εκλογικό ανάχωμα και εν δυνάμει μελλοντικό στήριγμα παρόμοιων σχημάτων. Εξάλλου, το ΠΑΣΟΚ στην ακμή του ποτέ δεν είχε προσδιοριστεί ως Κεντροαριστερά, ούτε καν ως Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα λόγω των ιδιαίτερων πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών μιας χώρας της Ευρωπαϊκής περιφέρειας όπως η Ελλάδα, αλλά ως Σοσιαλιστικό Κίνημα. Η ατζέντα της Κεντροαριστεράς, όπως και του Μεσαίου χώρου παλαιότερα, ήταν το προκάλυμμα, αρχικά για την σταδιακή μετάλλαξη του, και στη συνέχεια για την συγκρότηση της Κεντροδεξιάς συγκυβέρνησης. Η υπέρμετρη και δυσανάλογη επικοινωνιακή κάλυψη δεν έχει πλέον αποτέλεσμα και ακροατήριο. Η συγκυβέρνηση ο,τι και να κάνει δεν μπορεί να κρύψει ότι είναι πια σε αποδρομή. Τώρα, έχουν τεθεί τα πραγματικά πολιτικά διλήμματα που αφορούν στον πυρήνα της ασκούμενης αδιέξοδης πολιτικής, όποιο όνομα και αν της δώσουν, και στην ανάγκη αλλαγής της και νέας σθεναρής διαπραγμάτευσης στην Ευρώπη. Τον τελικό λόγο στο τέρμα του δρόμου τον Μάρτιο θα τον έχει ο λαός που ξέρει πολύ καλά τι παίζεται και τι διακυβεύεται αυτήν την περίοδο!