Οι θέσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου
και Ανδρέα Παπανδρέου
Για να καταλάβει κανείς τι πανάθλιος είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών και αρχηγός του “ΠΑΣΟΚ” Ευάγγελος Βενιζέλος, αρκεί να διαβάσει τη δήλωσή του για την επέτειο του θανάτου του Ανδρέα Παπανδρέου (5 Φεβρουαρίου 1919 - 23 Ιουνίου 1996).
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ως μεγάλος ηγέτης ανήκει στην Ιστορία που διαμορφώνεται μέσα στη συλλογική συνείδηση του Έθνους, πέρα από οποιαδήποτε παραταξιακά όρια. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήθελε να φιλοτεχνήσει τη μνήμη του. Ήθελε να αφεθεί και μετά τον θάνατο του στην κρίση του λαού για το τι άλλαξε στον τόπο μας τα χρόνια του Ανδρέα. Τι άλλαξε στο κοινωνικό κράτος, τους δημοκρατικούς θεσμούς, την εξωτερική πολιτική και τη διεθνή θέση της χώρας. Δική μας είναι συνεπώς η υποχρέωση να θυμόμαστε οι παλιότεροι και να μαθαίνουμε οι νεώτεροι. Οι σκληρές εμπειρίες της κρίσης που βιώνει ο ελληνικός λαός τον έχουν κάνει πολιτικά αυστηρότερο, αλλά -είμαι βέβαιος για αυτό- και ιστορικά δικαιότερο.
Επτά αράδες όλες κι όλες για τον Ανδρέα... Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα!!! Την κρίση την αφήνει στην Ιστορία και τον ελληνικό λαό. Ο ίδιος δεν έχει γνώμη, δεν έχει ξεκαθαρίσει τι ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ποια ήταν η συμβολή του στη νεότερη Ελλάδα...
ΟΜΩΣ διάβασα για άλλη μια φορά την ομιλία του σε μια πρόσφατη εκδήλωση για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, όπου μεταξύ άλλων λέει και τα εξής:
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που είχε το σπάνιο προνόμιο να διασχίσει ως πολιτικός ηγέτης μισό περίπου αιώνα, δεν έχει να φοβηθεί κάτι από αυτή την εξελισσόμενη ιστορική αξιολόγηση. Πάντα φυσικά θα υπάρχουν αμφισβητήσεις για τη μια ή την άλλη επιλογή. Καθίστανται όμως τώρα καλύτερα αντιληπτές, πρώτον, οι δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει και στην πρώτη και στη δεύτερη φάση της πρωθυπουργίας του και, δεύτερον, η προσήλωσή του στην Ευρώπη και τη δημοσιονομική πειθαρχία που η ιστορική αλήθεια επιβάλλει να πούμε ότι καταγράφτηκε στα δεδομένα τόσο του 1963 όσο και του 1980, δηλαδή κατά τις δύο αποχωρήσεις του από το αξίωμα του Πρωθυπουργού. Άλλωστε, οι τρεις βασικές ιστορικές εξελίξεις που συνδέονται με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, η δημοκρατική μετάβαση του 1974, η οριστική επίλυση του πολιτειακού και ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν προ πολλού και οριστικά καταστεί κοινό εθνικό κτήμα.
ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ότι για τον Καραμανλή τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και δεν χρειάζεται να αποφανθεί η Ιστορία ούτε ο ελληνικός λαός. Ο Βενιζέλος σ' αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεται να σκεφτεί και πολύ, αλλά για τον ΑΝΔΡΕΑ οι θέσεις του είναι θολές και δεν μπόρεσε να αρθρώσει δυο κουβέντες της προκοπής για τον ιδρυτή του κόμματος στο οποίο τώρα αυτός είναι πρόεδρος και για τον πολιτικό που έδωσε λόγο και ευκαιρίες στις πλατιές λαϊκές μάζες, που μας έμαθε τι σημαίνει Ελλάδα, περηφάνεια και δημοκρατία.
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, έχει καταστήσει σαφές ότι ο άνθρωπος και πολιτικός Ευάγγελος Βενιζέλος εκφράζεται περισσότερο από τον Καραμανλή, παρά από τον Παπανδρέου (στον οποίο είναι γνωστό ότι οφείλει και την ανέλιξή του στο ΠΑΣΟΚ). Η σημερινή του πολιτική συμπεριφορά ταυτίζεται άλλωστε με αυτό το “πιστεύω” και φυσικά θα τρίζουν τα κόκκαλα του Ανδρέα με αυτά που σήμερα βιώνει ο ελληνικός λαός, αλλά και με την αλλοπρόσαλλη δράση κάποιων πολιτικών που προδίδουν τα ιδανικά της δημοκρατίας και τις αρχές που μας ενθάρρυναν να δώσουμε αγώνες για να στριμώξουμε τη ΔΕΞΙΑ στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Δεν τα καταφέραμε. Απλώς μάθαμε ότι Ο ΑΓΩΝΑΣ (δεν τελειώνει ποτέ και) ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..!!
Νίκος Λαγκαδινός
και Ανδρέα ΠαπανδρέουΓια να καταλάβει κανείς τι πανάθλιος είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών και αρχηγός του “ΠΑΣΟΚ” Ευάγγελος Βενιζέλος, αρκεί να διαβάσει τη δήλωσή του για την επέτειο του θανάτου του Ανδρέα Παπανδρέου (5 Φεβρουαρίου 1919 - 23 Ιουνίου 1996).
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ως μεγάλος ηγέτης ανήκει στην Ιστορία που διαμορφώνεται μέσα στη συλλογική συνείδηση του Έθνους, πέρα από οποιαδήποτε παραταξιακά όρια. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήθελε να φιλοτεχνήσει τη μνήμη του. Ήθελε να αφεθεί και μετά τον θάνατο του στην κρίση του λαού για το τι άλλαξε στον τόπο μας τα χρόνια του Ανδρέα. Τι άλλαξε στο κοινωνικό κράτος, τους δημοκρατικούς θεσμούς, την εξωτερική πολιτική και τη διεθνή θέση της χώρας. Δική μας είναι συνεπώς η υποχρέωση να θυμόμαστε οι παλιότεροι και να μαθαίνουμε οι νεώτεροι. Οι σκληρές εμπειρίες της κρίσης που βιώνει ο ελληνικός λαός τον έχουν κάνει πολιτικά αυστηρότερο, αλλά -είμαι βέβαιος για αυτό- και ιστορικά δικαιότερο.
Επτά αράδες όλες κι όλες για τον Ανδρέα... Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα!!! Την κρίση την αφήνει στην Ιστορία και τον ελληνικό λαό. Ο ίδιος δεν έχει γνώμη, δεν έχει ξεκαθαρίσει τι ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ποια ήταν η συμβολή του στη νεότερη Ελλάδα...
ΟΜΩΣ διάβασα για άλλη μια φορά την ομιλία του σε μια πρόσφατη εκδήλωση για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, όπου μεταξύ άλλων λέει και τα εξής:
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που είχε το σπάνιο προνόμιο να διασχίσει ως πολιτικός ηγέτης μισό περίπου αιώνα, δεν έχει να φοβηθεί κάτι από αυτή την εξελισσόμενη ιστορική αξιολόγηση. Πάντα φυσικά θα υπάρχουν αμφισβητήσεις για τη μια ή την άλλη επιλογή. Καθίστανται όμως τώρα καλύτερα αντιληπτές, πρώτον, οι δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει και στην πρώτη και στη δεύτερη φάση της πρωθυπουργίας του και, δεύτερον, η προσήλωσή του στην Ευρώπη και τη δημοσιονομική πειθαρχία που η ιστορική αλήθεια επιβάλλει να πούμε ότι καταγράφτηκε στα δεδομένα τόσο του 1963 όσο και του 1980, δηλαδή κατά τις δύο αποχωρήσεις του από το αξίωμα του Πρωθυπουργού. Άλλωστε, οι τρεις βασικές ιστορικές εξελίξεις που συνδέονται με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, η δημοκρατική μετάβαση του 1974, η οριστική επίλυση του πολιτειακού και ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν προ πολλού και οριστικά καταστεί κοινό εθνικό κτήμα.
ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ότι για τον Καραμανλή τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και δεν χρειάζεται να αποφανθεί η Ιστορία ούτε ο ελληνικός λαός. Ο Βενιζέλος σ' αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεται να σκεφτεί και πολύ, αλλά για τον ΑΝΔΡΕΑ οι θέσεις του είναι θολές και δεν μπόρεσε να αρθρώσει δυο κουβέντες της προκοπής για τον ιδρυτή του κόμματος στο οποίο τώρα αυτός είναι πρόεδρος και για τον πολιτικό που έδωσε λόγο και ευκαιρίες στις πλατιές λαϊκές μάζες, που μας έμαθε τι σημαίνει Ελλάδα, περηφάνεια και δημοκρατία.
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, έχει καταστήσει σαφές ότι ο άνθρωπος και πολιτικός Ευάγγελος Βενιζέλος εκφράζεται περισσότερο από τον Καραμανλή, παρά από τον Παπανδρέου (στον οποίο είναι γνωστό ότι οφείλει και την ανέλιξή του στο ΠΑΣΟΚ). Η σημερινή του πολιτική συμπεριφορά ταυτίζεται άλλωστε με αυτό το “πιστεύω” και φυσικά θα τρίζουν τα κόκκαλα του Ανδρέα με αυτά που σήμερα βιώνει ο ελληνικός λαός, αλλά και με την αλλοπρόσαλλη δράση κάποιων πολιτικών που προδίδουν τα ιδανικά της δημοκρατίας και τις αρχές που μας ενθάρρυναν να δώσουμε αγώνες για να στριμώξουμε τη ΔΕΞΙΑ στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Δεν τα καταφέραμε. Απλώς μάθαμε ότι Ο ΑΓΩΝΑΣ (δεν τελειώνει ποτέ και) ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..!!
Νίκος Λαγκαδινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου