Τώρα μιλάει ο λαός…

Όσο κι αν προσπάθησαν κάποιοι να κρυφτούν κάτω από τις «φτερούγες» του κυβερνητικού μορφώματος και την προστασία των πάντα φίλιων (από το 2007) συγκροτημάτων του Tύπου και της διαπλοκής, έφτασε η ώρα να ακουστεί η φωνή του απλού, ανιδιοτελή και συνεπή πολίτη που ανήκει στο χώρο της δημοκρατικής παράταξης και εκφράζεται από την κεντροαριστερά.

Τον πολίτη που γαλουχήθηκε με τις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη, συμμετείχε ή διδάχθηκε τον εκδημοκρατισμό της χώρας τη δεκαετία του ’80, που αντιστάθηκε και ανέτρεψε τα αποτελέσματα του βρώμικου ’89, που έζησε τον εκσυγχρονισμό και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας τη δεκαετία του ’90, καμάρωσε την Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων και βίωσε στο πετσί του την καταστροφική 5ετία του καθιστού Βούδα της Ραφήνας, της ύφεσης από το ’07 και του ελλείμματος στο 16% του ΑΕΠ.

Αυτόν τον πολίτη που αγκάλιασε το όνειρο της «νέας εποχής» για τη δημοκρατική παράταξη το 2004 και έκλεισε τ’ αυτιά του το 2007 στις σειρήνες των ξεπουλημένων συγκροτημάτων που έβγαζαν τα δικά τους γκάλοπ και τα δικά τους συμπεράσματα, πριν συνταχθεί ο κορμός των στελεχών και φυσικά πριν μιλήσει ο απλός αγωνιστής, ο δημοκρατικός λαός του ΠΑΣΟΚ.

Αυτός ο κόσμος, μετά από ένα χρόνο υβριδικής διακυβέρνησης του μεγάλου «επαναδιαπραγματευτή» συνοδεία των ασθμαινόντων εξαπτέρυγων, αντιλαμβάνεται ότι όχι μόνο συνεχίζεται η ίδια πολιτική που εφαρμόστηκε με αυτοθυσία και αυταπάρνηση από την πρώτη στιγμή της ανάγνωσης του μείζονος εθνικού προβλήματος από τον Γιώργο Παπανδρέου αλλά και ότι τελικά, ο «εθνικός» σκοπός όλων αυτών που σήμερα παριστάνουν τους σωτήρες, ήταν η με οποιοδήποτε κόστος απομάκρυνση του εκλεγμένου πρωθυπουργού από την εξουσία.

ΜΟΝΟ αυτό τους ένοιαζε. Τους μεν αντιπολιτευόμενους, που ήταν και η δουλειά τους άλλωστε, να κατακτήσουν τα εξουσιαστικά λάφυρα, να επανεγκαταστήσουν το κλασσικό και απεχθές δεξιό κομματικό κράτος των κολλητών και της …Καλαμάτας και να οδεύουν με το «διαίρει και βασίλευε» ανάμεσα σε υποτελείς, κομματόσκυλα, επιχειρηματικά τζάκια και διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Έχοντας από δίπλα και ένα καλάθι με ξεροκόμματα για τους ψευδεπίγραφους προοδευτικούς δορυφόρους, εκτός ορισμένων λαμπρών εξαιρέσεων.

Όλα αυτά και τα βλέπει και τα αντιλαμβάνεται και τα βιώνει πλέον ο δημοκρατικός κόσμος. Το χθεσινό ξέσπασμα στην Πάτρα δεν ήταν τυχαίο, ούτε έγινε στη βάση καλοσκηνοθετημένων τηλεοπτικών μαχών. Μακριά από την επικαιρότητα, μακριά από οποιαδήποτε κομματική και εξουσιαστική ιδιοτέλεια, ο κόσμος της παράταξης έχει καταλάβει και τι συνέβη το 2011 και πολύ περισσότερο τι συνέβη μετά. Όταν κάποιοι δηλαδή πέτυχαν το σκοπό τους και προσπαθούν τώρα τάχα, σα να μη συμβαίνει τίποτα, να θέλουν να συνεχίσουν να καπετανεύουν το σκαρί που οι ίδιοι πριόνισαν και φυλάκισαν τον πραγματικό καπετάνιο στ’ αμπάρια.

Ήρθε η ώρα να αποδοθούν οι ευθύνες κατάφατσα, στους πειρατές των ονείρων και των οραμάτων της παράταξης, σε αυτούς που ακόμα και σήμερα κουνούν το δάχτυλο από τους φιλόξενους γι’ αυτούς τηλεδιαύλους , στον προδομένο και ταλαιπωρημένο κόσμο που είδε την γελοιότητα της δήθεν επαναδιαπραγμάτευσης και της δήθεν άλλης πορείας να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του. Που βλέπει τώρα τη δικαίωση του ανθρώπου που κράτησε τη χώρα ζωντανή και όσων τολμηρών τον ακολούθησαν σε αυτή την τεράστια εθνική μάχη αλλά και όσους εκ των έσω, ανέτρεψαν αυτή την πορεία.

Ήρθε η ώρα ο λαός να μιλήσει. Όπως έγινε στην Πάτρα, όπως έγινε και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, η αλήθεια πρέπει να ακουστεί. Τα θέματα πρέπει να μπουν στο τραπέζι. Πως φτάσαμε στο σήμερα, ποιοι κατάντησαν το ΠΑΣΟΚ απόκομμα της πλάκας και πως για πρώτη φορά μετά την αποστασία του ’65 ανατράπηκε εκλεγμένος πρωθυπουργός μόνο και μόνο για να αλλάξουν τα πρόσωπα και η πολίτικη, όχι απλώς να παραμείνει η ίδια αλλά να επιστρέψει και σε όλα εκείνα τα παλαιοκομματικά χαρακτηριστικά που προκάλεσαν την κρίση.

Η δύναμη αυτής της παράταξης ήταν πάντα ο λόγος, η διαφάνεια και οι δημοκρατικές διαδικασίες. Δεν τις εκχωρούμε σε κανέναν και δεν αφήνουμε το φρούτο να σαπίσει πάνω στο δέντρο. Η ιστορία θα κρίνει, θα δικάσει και θα καταδικάσει ανθρώπους και πολιτικές ενέργειες του προσκηνίου και του παρασκηνίου, ο λαός όμως στην βαθιά του δημοκρατική συνείδηση έχει ήδη αποφασίσει…