ΣΤΑΜΟΣ ΖΟΥΛΑΣ:

Παταγώδης η αποτυχία του Τσίπρα ως «ηγέτη»

Ενώ οι εξελίξεις στο ελληνικό πρόβλημα βρίσκονται στο δραματικό αποκορύφωμά τους, τίθεται ένα ερώτημα. Ολα δείχνουν πως ο σημερινός πρωθυπουργός θα επαναδιεκδικήσει, συντομότατα μάλιστα, την εμπιστοσύνη (!) του ελληνικού λαού, επικεφαλής ενός μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ.  Η πρόθεσή του δε αυτή ενθαρρύνεται και από θετικές δημοσκοπήσεις, οι οποίες, προφανώς, αναγνωρίζουν στον κ. Τσίπρα ηγετικές ικανότητες. Ας σταθούμε, λοιπόν, σ’ αυτές, προκειμένου να διερευνήσουμε και τα κριτήρια των δυνάμει ψηφοφόρων του. Πράγματι, ο κ. Τσίπρας ανέλαβε τον ΣΥΡΙΖΑ στο 4% και τον ανέβασε στο 36%, κάνοντάς τον κυβέρνηση. Ως ηγέτης, όμως, όφειλε να γνωρίζει δύο βασικά στοιχεία της «επιτυχίας» του. Πρώτον, το ποσοστό που έλαβε δεν ήταν αριστερό, αλλά οφειλόταν στην έκδηλα λαϊκίστικη και οξύτατα αντιμνημονιακή πολιτική του, ως αντιπολίτευση. Δεύτερον, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απαρτιζόταν από πολλές «συνιστώσες», οι οποίες συμφωνούσαν μόνον στην κατάληψη της εξουσίας, αλλά ήταν αδύνατον να ομονοήσουν στην άσκηση της εξουσίας. Αντί, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας να αξιοποιήσει την εκλογική νίκη ως προσωπική του κυρίως επιτυχία και να σχηματίσει μια κυβέρνηση που θα ανταποκρινόταν στις δύο παραπάνω προδιαγραφές, έπραξε το εντελώς αντίθετο. Διαμοίρασε τα υπουργεία, αναλογικά, στις συνιστώσες, και στους επτά μήνες της πρωθυπουργίας του επιχείρησε να περάσει το αλήστου μνήμης «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», με σημαία το «πρώτη φορά Αριστερά».

Στο ίδιο πλαίσιο, έκανε ατυχέστατες επιλογές προσώπων, όπως ο κ. Βαρουφάκης, οποίος χάραξε (στο ίδιο διάστημα) την κυβερνητική πολιτική με βάση τον εκβιασμό των Ευρωπαίων, οι οποίοι δεν θα «τολμούσαν» ποτέ να δείξουν την πόρτα εξόδου στην Ελλάδα. Οταν διαπίστωσε πως οι Ευρωπαίοι ήταν εκείνοι που πήραν «τα νταούλια και τα βιολιά» για να μας χορέψουν, ήταν αργά. Η χώρα είχε απολέσει περί τα 30 δισ. ευρώ και υποχρεωνόταν να υπογράψει ένα τρίτο και κατά πολύ επαχθέστερο των δύο πρώτων μνημόνιο. Στις ατυχέστατες επιλογές Τσίπρα πρωτεύουσα θέση έχει, φυσικά, και η κ. Κωνσταντοπούλου, στη θέση του τρίτου θεσμού του πολιτεύματος... Φίλες και φίλοι. Στα βασικά στοιχεία του ηγέτη, όπως αναγνωρίζονται διεθνώς, περιλαμβάνονται τα εξής: «Να είσαι θαρραλέος, παίρνοντας δύσκολες αποφάσεις. Να είσαι επίμονος και ρεαλιστής. Να πρωτοπορείς, εμπνέοντας, και όχι να ακολουθείς, διστάζοντας. Να επιλέγεις ικανούς και αφοσιωμένους συνεργάτες. Να είσαι κύριος των αλλαγών. Να είσαι στοχαστής και να ασκείς την εξουσία με σοφία». Είναι προφανέστατο πως όλα τα παραπάνω, όπως έχει αποδειχθεί, συνιστούν για τον κ. Αλέξη Τσίπρα, όχι ηγετικά προσόντα, αλλά βασικά μειονεκτήματα.

Λογικότατα θα με ρωτήσετε: Μα καλά. Ολα αυτά τα προφανή και αποδεδειγμένα δεν τα λαμβάνει υπόψη της μια σημαντική μερίδα ψηφοφόρων, η οποία (κατά τις δημοσκοπήσεις) εξακολουθεί να προτιμά τον κ. Τσίπρα; Τι να σας πω. Πιθανώς είναι πολύ νωρίς οι συνέλληνες αυτοί να αναγνωρίσουν το προ 8μήνου λάθος τους και -κυρίως- να μεταγνώσουν. Ενδεχομένως, να έχουν την άποψη ότι ο κ. Τσίπρας πρέπει «να ολοκληρώσει». Τα εισαγωγικά οφείλονται στην πρόσφατη και σεξιστική έννοια του ρήματος. Ωστόσο, οι συμπατριώτες μας αυτοί οφείλουν να γνωρίζουν ποια είναι η τόσο παθητική και υπομονετική ερωτική παρτενέρ του κ. Τσίπρα. Δυστυχώς είναι η χώρα. Είμαστε όλοι εμείς, που δεν θέλουμε, ούτε παίρνουμε την ευθύνη, να «ολοκληρώσει» ο κ. Τσίπρας...