«Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη»

Μία από τις πρώτες εικόνες που συγκρατώ από την Ομόνοια των προηγούμενων περιόδων, είναι αυτή της «συμπαθούς τάξης» των «παπατζήδων». Οι οποίοι πούλαγαν στους περαστικούς την πάντα ανεκπλήρωτη ελπίδα, ότι συμμετέχοντας στο παιγνίδι τους «παπάς εδώ παπάς εκεί, πού είναι ο παπάς;», μπορούσαν να κερδίσουν. Όταν όμως άρπαζαν τα χρήματα από τα χέρια των αφελών, κάποιος βαλτός από την ομάδα φώναζε «αστυνομία» και στη στιγμή εξαφανίζονταν με τα χρήματα, αφήνοντας «σύξυλο» το θύμα τους.
Τηρουμένων των αναλογιών, την ίδια ελπίδα πουλάει σήμερα και ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε δυστυχή. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο αγαπημένος των «συστημικών» καναλιών υποψήφιός του, περιφερόμενος σ’ αυτά, υπόσχεται «σεισάχθεια» σε όλους. Έχοντες και μη έχοντες, κατέχοντες και μη κατέχοντες. Αλλά και η κεντρική υπόσχεση για επιστροφή στη
μακαριότητα του παρελθόντος, μήπως δεν είναι και αυτή «παπατζίδικη»;
Και το δυστύχημα είναι ότι γίνονται πιστευτοί. Φταίει σ’ αυτό και η Ανατολική μας παράδοση, που είναι εμποτισμένη με την αναμονή του θαύματος. Άλλωστε και ο «μαρμαρωμένος βασιλιάς» με θαύμα θα ζωντάνευε. Στους κεντρικούς μας επίσης μύθους, κυριαρχεί το θαύμα του εν Κανά γάμου. Όπου, μόλις ακούστηκε το «οἶνον οὐκ ἔχουσι», αμέσως γέμισαν τα πιθάρια με κρασί. Γι’ αυτό και η μεγάλη ανταπόκριση σε όποια τρέλα έχει ακουστεί. Αλλά και η αντίστοιχη ετοιμότητα των επιτηδείων, να διακινούν τρέλες.
Βεβαίως, υπάρχουν οι φανατικοί του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι πιστεύουν πραγματικά στα θαύματα και στο δικό τους «μαρμαρωμένο βασιλιά», που θα αναστηθεί και θα μας σώσει. Οι οποίοι, συνεπείς με το παραλήρημά τους, μπορούν να θυσιάσουν τη χώρα. Και αυτό γιατί, οι φανατικοί μόνο θυσιάζουν. Μ’ αυτούς όμως είναι αδύνατο να συνομιλήσουμε. Όπως δεν μπορούμε να συνομιλήσουμε και με τον λούμπεν ψυχοπαθητικό τυχοδιωκτισμό, που υπόσχεται να τυπώνει Ευρώ κατά βούληση.
Υπάρχει όμως και μία άλλη κρίσιμη κατηγορία. Είναι αυτή των κυνικών, οι οποίοι ενεργούν ψυχρά και εν γνώσει τους ως «παπατζήδες». Τους εντοπίζουμε όταν πουλάνε την ανεδαφική ελπίδα πως θα κάνουν την Ευρώπη να χορεύει, εννοώντας ότι θα τρομοκρατήσουν τους εταίρους μας και έτσι αυτοί πανικόβλητοι θα μας γεμίσουν τα πιθάρια με λεφτά.
Τελευταία εκδήλωση της κατηγορίας των κυνικών, ήταν η υπόσχεση του θανάτου μας, την οποία ευθέως μας προσέφεραν. Και δεν πρόκειται περί ανοησίας. Δηλαδή περί «μπαρουφακισμού». Διότι είμαι σίγουρος πως ο κ. Βαρουφάκης που εκστόμισε τη συγκεκριμένη υπόσχεση, ήξερε τι έλεγε και κυρίως γιατί το έλεγε. Εννοώ ότι προφανώς θα είχε ακουστά πως ο Φρόϊντ μίλησε πρώτος, για την ακατανίκητη ροπή κάθε έμβιου όντος να περιέλθει στη μακαριότητα της ανόργανης ύλης, δηλαδή στη «νιρβάνα» του θανάτου. Και ότι γι’ αυτό – ο Φρόϊντ πάλι – αποφαίνεται στο δοκίμιό του «Πέραν της αρχής της ηδονής», πως «σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος». Επειδή λοιπόν, σου λέει, μέσα στις ανθρώπινες επιθυμίες είναι και ο θάνατος, ας υποσχεθούμε προεκλογικά ακόμη και αυτόν. Δεν έχουμε να χάσουμε. Πλειοδοσία άλλωστε κάνουμε. (Φοβάμαι όμως ότι ο εν λόγω κύριος υπόσχεται αποκλειστικά τον δικό μας θάνατο, διότι ο ίδιος, ως κάτοικος εξωτερικού, θα ξαναφύγει).
Όλοι όμως αυτοί οι κυνικοί, έχουν ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό: Είναι και παμπόνηροι πολιτευτές. Γι’ αυτό και ελπίζουν να «εξαφανιστούν» με τις ψήφους των αφελών, αμέσως μόλις τις υφαρπάξουν. Όπως ακριβώς εξαφανίζονται με τα χρήματα των αφελών και οι «παπατζήδες» της Ομόνοιας, φωνάζοντας «αστυνομία». Απλώς στην περίπτωσή μας, στο ρόλο της «αστυνομίας» των «παπατζήδων, αυτοί έχουν υπ’ όψη τους να χρησιμοποιήσουν κάποιους άλλους από μηχανής «κακούς τρίτους», ώστε να απαλλαχθούν από τις υποσχέσεις τους.
Ποιοι θα είναι όμως αυτοί ο «κακοί τρίτοι», που θα εμποδίσουν την εκπλήρωση του θαύματος; Για το συγκεκριμένο ρόλο, ανεξάρτητα από όσα σήμερα εκστομίζουν περί μη συνεργασίας, προορίζουν το «Ποτάμι» και το ΠΑΣΟΚ, αν τα κόμματα αυτά δεχθούν να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση συνεργασίας. Για να τους δείχνουν στους ψηφοφόρους τους και να δημαγωγούν ότι αυτοί οι «κακοί», δεν επέτρεψαν να γίνουν τα θαύματα που υπόσχονται.
Οφείλουν λοιπόν «Ποτάμι» και ΠΑΣΟΚ, να μην επιτρέψουν να τους μεταχειριστούν ως από μηχανής «κακούς τρίτους», δηλαδή ως χρήσιμους ηλίθιους, που θα ‘λεγε και ένας λενινιστής.
Επειδή όμως η απουσία κυβέρνησης θα οδηγήσει σε χειρότερη κατάσταση και από τη χειρότερη κυβέρνηση, μία μόνο σοβαρή και υπεύθυνη επιλογή έχουν: Να δηλώσουν την επομένη ακριβώς των εκλογών, ότι δεν μετέχουν σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ούτε καν σε επίπεδο γενικού γραμματέα υπουργείου. Αλλά ότι ταυτόχρονα, προκειμένου να υπάρξει κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ να πραγματοποιήσει τα θαύματα που υποσχέθηκε, προσφέρουν εν λευκώ ψήφο εμπιστοσύνης σ’ αυτόν, σύμφωνα με το άρθρο 84 του Συντάγματος. Όχι δηλαδή απλή ανοχή. Με ένα και μόνον όρο: Να μην προκαλέσει πόλεμο. Έτσι δεν θα έχει πρόφαση ο ΣΥΡΙΖΑ να οδηγήσει τη χώρα σε αέναες εκλογές. Και το κυριότερο; Θα τελειώσουμε με τον τυχοδιωκτισμό.
ΥΓ Αφήσαμε για το τέλος το σημαντικότερο: Ως προς το θάνατο που μας υπόσχονται από το ΣΥΡΙΖΑ, οφείλουμε μία απάντηση: «Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη».
Είναι το σύνθημα με το οποίο, πριν σαράντα χρόνια, μία παρέα «αντιεξουσιαστών» στη Θεσσαλονίκη, γέμισε τους τοίχους της οδού Αγγελάκη, όπου βρίσκονταν τα γραφεία κηδειών της πόλης.
Κ. Κούρκουλος