Σκέψεις περί συνταγματικού πατριωτισμού
True story: Σήμερα βρέθηκα στα παλιά μου λημέρια, στα πέριξ της Νομικής Σχολής της Αθήνας. Ο λόγος, αδιάφορος. Είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με παλιούς μου γνώριμους, συναδέλφους φοιτητές και καθηγητές. Πιάνοντας την κουβέντα με μια πολύ καλή φίλη συνταγματολόγο, η κουβέντα δεν άργησε να φτάσει και στην υπόθεση παραπομπής του Παπακωνσταντίνου.
Είχε προηγηθεί μπόλικη κουβέντα γύρω από τον Παπανδρέου και τα πεπραγμένα της θητείας του, τα υπέρ και τα κατά, παραδεχόμενη όχι μόνο ότι δεν υπάρχει άλλος πλην του Παπανδρέου, αλλά και το πόσο ο Βενιζέλος κατάφερε να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ, εκφράζοντας το φόβο μήπως βρεθούμε ενώπιον του διπόλου ΣΥΡΙΖΑ στην Κυβέρνηση και Χ.Α. στην αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι του "χώρου", αγωνιά άδολα για το μέλλον του, οπότε τα λεγόμενα που ακολουθούν, να διαβαστούν με κάποια επιείκεια.
Θέλοντας να την προβοκάρω, της είπα: "Δεν πρόκειται για τη μεγαλύτερη θεσμική αλητεία (ναι, η επήρρεια του χθεσινού άρθρου δεν είχε ακόμα περάσει) η παραπομπή Παπακωνσταντίνου; Είναι δυνατόν να μην βλέπουν ότι τα αδικήματα έχουν παραγραφεί;" Εκείνη κοκκαλώνει για μερικά δευτερόλεπτα και αφού βγάζει έναν αναστεναγμό, αρχίζει και μου επιχειρηματολογεί για τα λάθη του Παπακωνσταντίνου στo θέμα χειρισμού του CD, συντασσόμενη σε μεγάλο βαθμό με την κυρίαρχη άποψη περί τούτου. Όταν φτάνει η ώρα να τοποθετηθεί επί της παραγραφής, έρχεται η σειρά μου να κοκκαλώσω μ' αυτά που ακούω: "Να σου πω κάτι, αν έβγαινε το Δικαστικό Συμβούλιο και έλεγε ότι τα αδικήματα είχαν παραγραφεί, ξέρεις τι θα γινόταν σήμερα; Θα έβγαινε η Χ.Α. και θα πανηγύριζε". Εκεί της απαντώ αφελώς: "δηλαδή συγγνώμη, υποτάσσουμε το σύνταγμα στην πολιτική σκοπιμότητα;". Και εκείνη μου έγνεψε καταφατικά, με ψίγματα ενοχής είναι η αλήθεια. "Στο κάτω κάτω, το Ειδικό Δικαστήριο δεν δεσμεύεται από την κρίση του Δικαστικού Συμβουλίου. Μπορεί και εκείνο να αποφανθεί υπέρ της παραγραφής".
Καταληκτικά: Το άρθρο 86 του Σ είναι ένα άρθρο που πρέπει να αναθεωρηθεί από..χθες. Από την άλλη όμως, δεν μπορείς να κάνεις τα στραβά μάτια και να παραβιάζεις το Σύνταγμα, για να μην ανέβουν οι Κασιδιάρης-Παναγιώταρος στα δέντρα. Το Σύνταγμα δεν φτιάχθηκε για να μας προστατεύει από τη Χ.Α., αλλά για να μας προστατεύει από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας. Το να χρησιμοποιείς τις συνταγματικές διατάξεις σκόπιμα και όπως σε βολεύει αποτελεί ευθεία παραβίαση του πνεύματος του Συντάγματος.
Πρέπει κάποιος να βρει το σθένος και να πει ότι τα αδικήματα έχουν παραγραφεί, ζητούμε συγγνώμη από τον λαό που θεσπίσαμε αυτό το άρθρο, ξεκινούμε τάχιστα τις διαδικασίες συνταγματικής αναθεώρησής του και εκεί να ανοίξει ένας έντιμος διάλογος για το ποια ποινική ευθύνη των υπουργών θέλουμε. Το να ερμηνεύεις το Σύνταγμα με βάση όντως μια ανώμαλη κατάσταση, είναι σαν να βάζεις το λιθαράκι σου ώστε αύριο, όταν η ανωμαλία γίνει κυβέρνηση, να εφαρμόσει το Σύνταγμα όπως γουστάρει. Το Σύνταγμα σε καιρούς κρίσης δεν πρέπει να καταστρατηγείται, αλλά να υπερασπίζεται, με αίσθημα συνταγματικού πατριωτισμού και όχι κονφορμισμού. Ας μην μπαίνουμε στο τριπάκι του Βενιζέλου, που θυσιάζει ηθική, ιστορία, σύμβολα για χάρη της ρημάδας της σταθερότητας. Εγγύηση σταθερότητας συνιστά η τήρηση του Συντάγματος, ακόμα κι αν δεν μας είναι "δημοφιλές"..
epikairo.gr/apopsi/
True story: Σήμερα βρέθηκα στα παλιά μου λημέρια, στα πέριξ της Νομικής Σχολής της Αθήνας. Ο λόγος, αδιάφορος. Είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με παλιούς μου γνώριμους, συναδέλφους φοιτητές και καθηγητές. Πιάνοντας την κουβέντα με μια πολύ καλή φίλη συνταγματολόγο, η κουβέντα δεν άργησε να φτάσει και στην υπόθεση παραπομπής του Παπακωνσταντίνου.
Είχε προηγηθεί μπόλικη κουβέντα γύρω από τον Παπανδρέου και τα πεπραγμένα της θητείας του, τα υπέρ και τα κατά, παραδεχόμενη όχι μόνο ότι δεν υπάρχει άλλος πλην του Παπανδρέου, αλλά και το πόσο ο Βενιζέλος κατάφερε να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ, εκφράζοντας το φόβο μήπως βρεθούμε ενώπιον του διπόλου ΣΥΡΙΖΑ στην Κυβέρνηση και Χ.Α. στην αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι του "χώρου", αγωνιά άδολα για το μέλλον του, οπότε τα λεγόμενα που ακολουθούν, να διαβαστούν με κάποια επιείκεια.
Θέλοντας να την προβοκάρω, της είπα: "Δεν πρόκειται για τη μεγαλύτερη θεσμική αλητεία (ναι, η επήρρεια του χθεσινού άρθρου δεν είχε ακόμα περάσει) η παραπομπή Παπακωνσταντίνου; Είναι δυνατόν να μην βλέπουν ότι τα αδικήματα έχουν παραγραφεί;" Εκείνη κοκκαλώνει για μερικά δευτερόλεπτα και αφού βγάζει έναν αναστεναγμό, αρχίζει και μου επιχειρηματολογεί για τα λάθη του Παπακωνσταντίνου στo θέμα χειρισμού του CD, συντασσόμενη σε μεγάλο βαθμό με την κυρίαρχη άποψη περί τούτου. Όταν φτάνει η ώρα να τοποθετηθεί επί της παραγραφής, έρχεται η σειρά μου να κοκκαλώσω μ' αυτά που ακούω: "Να σου πω κάτι, αν έβγαινε το Δικαστικό Συμβούλιο και έλεγε ότι τα αδικήματα είχαν παραγραφεί, ξέρεις τι θα γινόταν σήμερα; Θα έβγαινε η Χ.Α. και θα πανηγύριζε". Εκεί της απαντώ αφελώς: "δηλαδή συγγνώμη, υποτάσσουμε το σύνταγμα στην πολιτική σκοπιμότητα;". Και εκείνη μου έγνεψε καταφατικά, με ψίγματα ενοχής είναι η αλήθεια. "Στο κάτω κάτω, το Ειδικό Δικαστήριο δεν δεσμεύεται από την κρίση του Δικαστικού Συμβουλίου. Μπορεί και εκείνο να αποφανθεί υπέρ της παραγραφής".
Καταληκτικά: Το άρθρο 86 του Σ είναι ένα άρθρο που πρέπει να αναθεωρηθεί από..χθες. Από την άλλη όμως, δεν μπορείς να κάνεις τα στραβά μάτια και να παραβιάζεις το Σύνταγμα, για να μην ανέβουν οι Κασιδιάρης-Παναγιώταρος στα δέντρα. Το Σύνταγμα δεν φτιάχθηκε για να μας προστατεύει από τη Χ.Α., αλλά για να μας προστατεύει από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας. Το να χρησιμοποιείς τις συνταγματικές διατάξεις σκόπιμα και όπως σε βολεύει αποτελεί ευθεία παραβίαση του πνεύματος του Συντάγματος.
Πρέπει κάποιος να βρει το σθένος και να πει ότι τα αδικήματα έχουν παραγραφεί, ζητούμε συγγνώμη από τον λαό που θεσπίσαμε αυτό το άρθρο, ξεκινούμε τάχιστα τις διαδικασίες συνταγματικής αναθεώρησής του και εκεί να ανοίξει ένας έντιμος διάλογος για το ποια ποινική ευθύνη των υπουργών θέλουμε. Το να ερμηνεύεις το Σύνταγμα με βάση όντως μια ανώμαλη κατάσταση, είναι σαν να βάζεις το λιθαράκι σου ώστε αύριο, όταν η ανωμαλία γίνει κυβέρνηση, να εφαρμόσει το Σύνταγμα όπως γουστάρει. Το Σύνταγμα σε καιρούς κρίσης δεν πρέπει να καταστρατηγείται, αλλά να υπερασπίζεται, με αίσθημα συνταγματικού πατριωτισμού και όχι κονφορμισμού. Ας μην μπαίνουμε στο τριπάκι του Βενιζέλου, που θυσιάζει ηθική, ιστορία, σύμβολα για χάρη της ρημάδας της σταθερότητας. Εγγύηση σταθερότητας συνιστά η τήρηση του Συντάγματος, ακόμα κι αν δεν μας είναι "δημοφιλές"..
epikairo.gr/apopsi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου