ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ !...

Τις τελευταίες ημέρες επανέρχεται η συζήτηση γύρω από το Μνημόνιο, το αν ήταν σωστό ή λάθος, αν οι δανειστές έχουν σκοπιμότητες, αν υπήρχε ή δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική πολιτική, αν είχαμε ή αν έχουμε ακόμη δυνατότητες διαπραγμάτευσης.

Μια μεγάλη συζήτηση στην οποία εμπλέκεται το γερμανικό περιοδικό Spiegel το οποίο λέει ότι η Ελλάδα δεν είναι αναπτυσσόμενη χώρα αλλά ένα αποτυχημένο κράτος και ότι θα χρησιμοποιήσει την προεδρία της Ε.Ε. για να πετύχει νέα μείωση του χρέους, ο υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας ο οποίος λέει ότι δεν είχαμε άλλη επιλογή και ότι το Μνημόνιο επιβλήθηκε από τους ξένους δανειστές, ο κ. Τσίπρας που λέει ότι όλοι οι άλλοι πούλησαν τη χώρα και προτείνει σκίσιμο του Μνημονίου υποστηρίζοντας και αυτός ότι λεφτά υπάρχουν και φυσικά ο κ. Σαμαράς που θριαμβολογεί ότι ξεπεράσαμε την κρίση και ότι η χώρα φέτος θα μπεί σε τροχιά ανάπτυξης και ο κ. Βενιζέλος που θεωρεί ότι έσωσε τη χώρα, προσωπικά ο ίδιος.

Μαζί με αυτούς, το ζήτημα συζητιέται από όλους τους πολιτικούς, τους οικονομολόγους, τους δημοσιογράφους και τους πολίτες και φυσικά οι απόψεις διίστανται.

Όπως όλοι, έχω και εγώ άποψη για όλα αυτά και για να την θέσω ευθέως ερωτώ: Υπήρχε τότε ή υπάρχει τώρα ή υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα κάποια άλλη διατυπωμένη επισήμως πρόταση, κάποιο σχέδιο μείωσης των ελλειμμάτων και αποπληρωμής (όχι διαγραφής) του χρέους μας; Υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα κάποιο άλλο σχέδιο περιορισμού των δημοσίων δαπανών και αύξησης των δημοσίων εσόδων, κάποιο σχέδιο αποκρατικοποιήσεων και κλεισίματος των σπάταλων και άχρηστων οργανισμών του δημοσίου, υπήρξε ποτέ κάποιο σχέδιο ανοίγματος των αγορών και των κλειστών επαγγελμάτων, κάποιο σχέδιο ανάπτυξης που δεν χρηματοδοτείτο από ξένα κεφάλαια (παλιότερα το σχέδιο Μάρσαλ, στη συνέχεια τα Ευρωπαικά Προγράμματα);

Υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα κάποιο σχέδιο εξυγίανσης του δημοσίου τομέα, αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, αύξησης της παραγωγικότητας στο δημόσιο; Υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα κάποια σχέδιο ή έστω η περιγραφή μιας προσπάθειας σύλληψης της φοροδιαφυγής και πάταξης της διαφθοράς; Υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα κάποιο σχέδιο περιορισμού της διαπλοκής μεταξύ πολιτικών, δημοσίων υπαλλήλων και επιχειρηματιών; Από όσα ξέρω, ΟΧΙ.

Δεν υπήρξε ποτέ κανένα άλλο σχέδιο (με εξαίρεση ίσως το ασφαλιστικό του Γιαννίτση το οποίο και εγώ τότε είχα απορρίψει ώς βάναυσο). Αν είχε υπάρξει, έστω και σε συρτάρι κάποιου κόμματος ή κάποιου πολιτικού, κάτι θα είχε πάρει το αυτί μου, ή το δικό σας. Όπως όλοι γνωρίζουμε δεν υπήρξε ποτέ κανένα σχέδιο γραμμένο από Έλληνα πολιτικό.

Υπήρξαν αντίθετα πολλά σχέδια εκλογικών μαχών, παροχολογίας, εξαγορών ψήφων, ρουσφετιών, άλωσης του δημοσίου τομέα, μοιράσματος μιζών, σχεδιασμού φωτογραφικών νόμων και τροπολογιών που θα κάλυπταν, θα βόλευαν, θα έκαναν πλούσιους, θα έδιναν ψήφους, θα απέκλειαν κάποιους, θα ευνοούσαν κάποιους άλλους, θα επέτρεπαν το μοίρασμα μίζας, θα έδιναν προνόμια σε ημέτερους, θα εξασφάλιζαν την επανεκλογή, θα αύξαναν τη διαπλοκή, θα εξασφάλιζαν τη νομή του "μαγαζιού".

Τέτοια σχέδια έκαναν οι Έλληνες πολιτικοί, τέτοια ζητούσαν και οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες και οι πελάτες ψηφοφόροι, τέτοια μόνο επέτρεπαν οι κομματικοί στρατοί που αποτελούν την πανίσχυρη γραφειοκρατία του δημοσίου. Ποτέ μεταρρύθμιση, ποτέ πρόοδος, ποτέ ίση μεταχείριση, ποτέ δικαιοσύνη.

Το Μνημόνιο ήταν και είναι και φοβάμαι ότι θα παραμείνει για πολλές δεκαετίες το μόνο πλήρες πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής και εξυγίανσης του δημοσίου τομέα που γράφτηκε (μεταφράστηκε για την ακρίβεια) στα ελληνικά. Δεν το έφτιαξαν Έλληνες, δεν το διάβασαν οι βουλευτές που το ψήφισαν, αμφιβάλλω αν ακόμη το έχουν διαβάσει οι περισσότεροι από αυτούς, δεν το συζήτησαν ούτε με τους κοινωνικούς εταίρους, ούτε στη Βουλή όπως θα όφειλαν, απλώς το υπέγραψαν.

Ακόμη και πρίν από λίγες μέρες στο υπεραισιόδοξο και εθνικά υπερήφανο Πρωτοχρονιάτικο διάγγελμα του ο Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς, δεν ανέφερε ούτε μια φορά την ύπαρξη ενός δικού του σχεδίου, ενός ελληνικού σχεδίου που θα αντικαταστήσει το Μνημόνιο. Διότι δεν υπάρχει.

Ούτε ο κ. Τσίπρας που διεκδικεί την εξουσία έχει έτοιμο κάποιο άλλο σχέδιο - δεν ξέρουμε καν ποιοί είναι οι στόχοι του, δηλαδή αν θέλει να μειώσει τα ελλείμματα και το χρέος, ή θέλει απλώς να εκβιάσει για να μας δώσουν παραπάνω λεφτά οι ξένοι, αλλά από αυτά που λέει δεν προκύπτει καμία διάθεση εξορθολογισμού του ελληνικού δημοσίου, το αντίθετο μάλιστα.

Ίσως το Μνημόνιο να είχε λάθη, χοντρά λάθη. Αν είχε όμως αυτά τα λάθη, έπρεπε να τα έχουμε επισημάνει, να τα έχουμε εξαιρέσει, να τα έχουμε αντικαταστήσει με άλλα, σωστότερα μέτρα. Πώς να το κάνουμε όμως αυτό, αν δεν το διάβασαν οι βουλευτές μας; Θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε μια άλλη πολιτική; Φυσικά. Το μνημόνιο δεν πρότεινε μέτρα, το μνημόνιο έθετε στόχους. Μείωστε το έλλειμμα, πιάστε τη φοροδιαφυγή, κλείστε τους άχρηστους οργανισμούς του δημοσίου, κάντε αποκρατικοποιήσεις, ανοίξτε τις αγορές και τα επαγγέλματα.

Οι Έλληνες πολιτικοί διάλεξαν τα μέτρα που έφεραν ύφεση, που ξεπάτωσαν στους φόρους μόνο τους έντιμους φορολογούμενους, που προστάτευσαν τους κηφήνες και τους ημέτρους των άχρηστων οργανισμών και του "ευρύτερου δημόσιου τομέα", που έστειλαν στη ζητιανιά τους χαμηλοσυνταξιούχους, που έκλεισαν τις επιχειρήσεις και έστειλαν στην ξενιτειά ή στα καφενεία μια γενιά νέους, ίσως και άλλες στο μέλλον. Αυτά τα μέτρα είναι τα λεγόμενα "ισοδύναμου αποτλέσματος" τα οποία εφηύραν οι Έλληνες πολιτικοί για να αποφύγουν τις μεταρρυθμίσεις του Μνημονίου.

Γιατί έγιναν όλα αυτά; Πρώτον για να προστατευτεί το "σύστημα" το τρίπτυχο πολιτικών,κομματικών μηχανισμών, ημέτερων γραφειοκρατών και διαπλεκόμενων επιχειρηματιών. Δεύτερον διότι δεν υπήρξε ποτέ, ούτε υπάρχει σήμερα ένα ελληνικό σχέδιο ανασυγκρότησης αυτής της διαλυμένης χώρας, αυτού το "μή κράτους". Κακά τα ψέμματα, το Μνημόνιο με όλα τα λάθη που ασφαλώς και θα περιέχει διότι γράφτηκε σε χρόνο dt από ξένους τεχνοκράτες, είναι ο μόνος μπούσουλας που έχουμε. Κανένας πολιτικός τις τελευταίες δεκαετίες, δεν είχε εκπονήσει ένα τέτοιο σχέδιο.

Μη έχοντας λοιπόν άλλο και υπό την πίεση των δανειστών και της κατάντιας μας, το υπογράψαμε αλλά δεν το εφαρμόσαμε. Εφαρμόσαμε κάποια μέτρα "αυτοκτονικά" και από αναβολή σε αναβολή αφήσαμε τα δύσκολα (αυτά που μειώνουν την ισχύ του συστήματος) για το τέλος, ελπίζοντας ότι θα τα αποφύγουμε.

Το Μνημόνιο στην πρώτη του σελίδα, πάνω - πάνω (θα το έχουν δεί σίγουρα χιλιάδες σοβαροί Έλληνες που το διάβασαν) γράφει ότι "το πρόγραμμα αυτό είναι ιδιοκτησία του ελληνικού λαού". Μας το χάρισαν οι Ευρωπαίοι εταίροι και αφού είναι ιδιοκτησία μας θα έπρεπε εμείς να το γνωρίσουμε καλά, να το διαβάσουμε και να το ξαναδιαβάσουμε, να συμφωνήσουμε και να διαφωνήσουμε, να το αλλάξουμε και αφού τα κάνουμε όλα αυτά να το ψηφίσουμε στη Βουλή και φυσικά να το εφαρμόσουμε. Να το χρησιμοποιήσουμε προς όφελος μας και να ξεφύγουμε από την κρίση. Δεν το κάναμε.

Τι κάναμε ; Αρχίσαμε την καθυστέρηση και φτάσαμε σε ένα σημείο που δεν είχαμε χρόνο να κάνουμε τίποτε άλλο διότι δεν θα είχαμε λεφτά να πληρώσουμε τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους, δεν θα είχαμε λεφτά (ώς χώρα, διότι ώς άνθρωποι ούτε τώρα έχουμε) να αγοράσουμε καύσιμα και φάρμακα. Το υπογράψαμε τσάτρα πάτρα με κραυγές και ουρλιαχτά και το ξαναυπογράψαμε άλλες δυο φορές στη συνέχεια χωρίς ποτέ να το αλλάξουμε, χωρίς ποτέ να αντιπροτείνουμε κάτι άλλο. Μόνο το βρίζαμε.

Kανένας πολιτικός δεν το υπερασπίστηκε. Kαι αυτοί που το ψήφισαν, συμπεριλαμβανομένων όλων των πρωθυπουργών από την ημέρα της υπογραφής του, το έβριζαν, έριχναν στο Μνημόνιο, στην τρόικα, στη Μέρκελ και στους ξένους τις ευθύνες και για την κατάντια μας και για τον πόνο που γεννούσε η πολιτική λιτότητας. Ούτε σήμερα, μετά από τόσα χρόνια που μας χαρίστηκαν (διότι θα είχαμε πτωχεύσει τον Mάιο του 2010) δεν αξιωθήκαμε να φτιάξουμε κάτι άλλο για να αντικαταστήσει το Μνημόνιο. Δεν έχουμε τίποτα άλλο.

Μέχρι λοιπόν να βρεθεί ένας Έλληνας πολιτικός ή ένα κόμμα να φτιάξει ένα άλλο πλήρες σχέδιο, ένα σχέδιο που να μας οδηγήσει σε καλύτερες μέρες, το μόνο που έχουμε είναι το Μνημόνιο. Είτε αυτό είναι Βίβλος είτε κουρελόχαρτο, ότι και άν είναι, μόνο αυτό έχουμε.

Γρηγόρης Νικολόπουλος