Ο Πρετεντέρης αναλύει πώς το δημοψήφισμα Παπανδρέου έφερε το κραχ του 1929...
Με άρθρο του στα Νέα και τίτλο ''Κορυφαίο λάθος'', ο Γιάννης Πρετεντέρης αναλύει πώς το δημοψήφισμα που πρότεινε ο Παπανδρέου το 2011 ήταν το κορυφαίο πολιτικό λάθος το οποίο πληρώνει ακόμη σήμερα η χώρα (!) και μάλιστα ίσως αποδειχθεί και η κύρια και μοναδική αιτία σε περίπτωση που η χώρα δεν τα καταφέρει! Αντιλαμβάνομαι την έκπληξή σας! Θα σας κατανοήσω σε περίπτωση που δε μας πιστεύετε. Παραθέτουμε, λοιπόν, αυτούσιο το άρθρο με οδηγίες ανάγνωσης τη λήψη ενός vomex (αντιεμετικό) και ενός κουβά παρά πόδα σε περίπτωση που το χάπι δεν κάνει δράση. Άλλωστε, φάρμακα είναι αυτά, όχι θαύματα του Χριστού. Καλή πτήση (ακολουθεί σχόλιο του epikairo):
Tου Γιάννη Πρετεντέρη: Οταν ρωτήθηκε για ποιον λόγο το κόστος της προσαρμογής στην Ελλάδα ήταν μεγαλύτερο από τις άλλες χώρες, ο Μπαρόζο έδωσε προχθές μια εξήγηση σε τρία σημεία.
Πρώτον, επειδή η Ευρώπη έμπαινε σε κρίση και δεν υπήρξε εγκαίρως ευρωπαϊκό πλαίσιο για την αντιμετώπισή της.
Δεύτερον, επειδή διάφορες πρωτεύουσες καλλιέργησαν το σενάριο μιας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
Τρίτον, επειδή από την Ελλάδα έλειψε η πολιτική σταθερότητα.
Υποθέτω ότι ουδείς μπορεί να διαφωνήσει πως οι τρεις αυτοί παράγοντες φόρτωσαν τον λογαριασμό.
Αλλά αν δεχτούμε πως οι δύο πρώτοι δύσκολα μπορούν να μας χρεωθούν, ο τρίτος μοιάζει εντελώς δικός μας. Καλώς ή κακώς, τα λάθη μας έχουν ευθύνη για τα πάθη μας.
Μιλώντας για την πολιτική αστάθεια, ο Μπαρόζο ανέφερε τις αλλαγές κυβέρνησης (τέσσερις σε δυόμισι χρόνια...) και τη φαεινή ιδέα του δημοψηφίσματος, το 2011.
Είναι αλήθεια ότι το δημοψήφισμα έπαιξε κεντρικό ρόλο στην καταστροφή.
Αφενός επειδή αποσταθεροποίησε την κυβέρνηση που το πρότεινε και υποχρέωσε τον πρωθυπουργό της να αναδιπλωθεί, και ουσιαστικά να παραιτηθεί στις Κάννες.
Αφετέρου επειδή από την «κρίση του δημοψηφίσματος» δεν προέκυψε μια αυτονόητη προσφυγή στις κάλπες εφόσον η κυβέρνηση είχε παραιτηθεί αλλά μια μεσοβέζικη και καταχρηστική λύση, η κυβέρνηση Παπαδήμου.
Αυτή ακριβώς η «μη λύση» διέλυσε κυριολεκτικά το πολιτικό σύστημα (πράγμα που αποτυπώθηκε στο αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου και στις διπλές εκλογές) ενώ η χώρα έμεινε ακυβέρνητη σχεδόν για οκτώ μήνες.
Αντιθέτως και σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις της εποχής, αν στήνονταν κάλπες τον Νοέμβριο - Δεκέμβριο 2011 θα είχαμε μια ΝΔ στο 35%-38%, ένα ΠαΣοΚ στο 23%-25% και τους υπολοίπους σε μονοψήφια ποσοστά.
Μια λύση σταθερότητας. Ούτε Χρυσή Αυγή, ούτε Καμμένος, και με τον ΣΥΡΙΖΑ να πανηγυρίζει στο 6%-7%.
Το χειρότερο ίσως είναι ότι η «μη λύση» μιας «μη κυβέρνησης» επελέγη μέσα από την κοντόφθαλμη, μικροκομματική λογική της τότε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας (και άλλων, δυστυχώς, παραγόντων...) που έλεγε πως «αν γίνουν τώρα εκλογές, θα κερδίσει ο Σαμαράς!».
Σιγά τον πολυέλαιο, δηλαδή.
Αντί να κοιτάξουν πώς θα σταθεροποιηθεί και θα διασωθεί το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, μήπως σωθούν κι οι ίδιοι, κόφτονταν μη βγουν «οι άλλοι».
Η ωμή αλήθεια είναι ότι προσπαθούσαν απλώς να κρατηθούν στην εξουσία, ελπίζοντας ότι ο Σαμαράς θα συμπράξει στο λάθος και θα μπει στην κουβέντα.
Και αυτός δεν τους χάλασε το χατίρι!
Μόνο που τελικά και επειδή όλα εδώ πληρώνονται, αυτό το κορυφαίο πολιτικό λάθος πληρώνει έως σήμερα η χώρα.
Χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει ακόμη μήπως εκτός από κορυφαίο αποδειχτεί και καθοριστικό.
Εpikairo: Ξέρω, είστε θυμωμένοι, σας ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, βρίζετε, είστε έτοιμοι να σπάσετε τον υπολογιστή. Κρατηθείτε, πάρτε μία βαθιά ανάσα.....Πήρατε; Οκ. Τι ακριβώς συνέβη την περίοδο εκείνη και ποιοι ήταν οι λόγοι που ο ΓΑΠ πρότεινε το δημοψήφισμα, είναι κάτι που το έχουμε αναλύσει με ακρίβεια, απαντώντας στις ανακρίβειες του Μπαρόζο.
Ως προς την κουλτούρα που έχει ο Πρετεντέρης και αφορά στα δημοψηφίσματα, ο δημοκράτης δημοσιογράφος θεωρεί ότι γνωρίζει καλύτερα από τον ελληνικό λαό τα συμφέροντά του και μπορεί ο ίδιος και το σύστημα των ΔΟΛιων διαμορφωτών άποψης να πάρουν αντ' αυτού τις μεγάλες αποφάσεις που τον αφορούν. Ο Πρετεντέρης ίσως θεωρεί ότι ο απλός λαός είναι η αρρώστια της χώρας και κείνος η θεραπεία της. Αν δε, τολμήσει τον ρωτήσει κανείς αν θα πρέπει να ψηφίζουν όλοι οι Έλληνες, είμαι σίγουρος ότι θα ζητήσει να αποκλείσουμε κάποιες ολιγόνοες ομάδες και προφανώς η δική του ψήφος να μετριέται διπλή ή και παραπάνω.
Κατά την άποψή μου, η πρόταση του δημοψηφίσματος του Γιώργου Παπανδρέου ευθύνεται για το σεισμό της Καλαμάτας, τη δικτατορία, την έκρηξη του Τσέρνομπιλ και το κραχ του '29. Όπως επίσης το ενδεχόμενο δημοψήφισμα νέρωσε τον καφέ που πίνω και έχει αποκλειστική ευθύνη για τη σημερινή συννεφιά και τα χαλασμένα μανταρίνια που έχω στο ψυγείο μου.
Φαντάζεστε να είχε τολμήσει ο Παπανδρέου να προχωρήσει στο δημοψήφισμα; Τότε, ο Πρετεντέρης θα είχε γράψει άρθρο με τίτλο ''χαρακίρι'' και μεις θα είχαμε ντυθεί σαμουράι, θα είχαμε το μεγάλο κουζινομάχαιρο έτοιμο με φορά στην κοιλιακή χώρα και θα περιμέναμε γονατιστοί την εντολή του από το δελτίο των οκτώ. Είναι κώδικας τιμής για μας, τους σαμουράι του Γιάννη Σογκούν, να μην πούμε ή εκφράσουμε ποτέ την άποψή μας #工作員
Με άρθρο του στα Νέα και τίτλο ''Κορυφαίο λάθος'', ο Γιάννης Πρετεντέρης αναλύει πώς το δημοψήφισμα που πρότεινε ο Παπανδρέου το 2011 ήταν το κορυφαίο πολιτικό λάθος το οποίο πληρώνει ακόμη σήμερα η χώρα (!) και μάλιστα ίσως αποδειχθεί και η κύρια και μοναδική αιτία σε περίπτωση που η χώρα δεν τα καταφέρει! Αντιλαμβάνομαι την έκπληξή σας! Θα σας κατανοήσω σε περίπτωση που δε μας πιστεύετε. Παραθέτουμε, λοιπόν, αυτούσιο το άρθρο με οδηγίες ανάγνωσης τη λήψη ενός vomex (αντιεμετικό) και ενός κουβά παρά πόδα σε περίπτωση που το χάπι δεν κάνει δράση. Άλλωστε, φάρμακα είναι αυτά, όχι θαύματα του Χριστού. Καλή πτήση (ακολουθεί σχόλιο του epikairo):
Tου Γιάννη Πρετεντέρη: Οταν ρωτήθηκε για ποιον λόγο το κόστος της προσαρμογής στην Ελλάδα ήταν μεγαλύτερο από τις άλλες χώρες, ο Μπαρόζο έδωσε προχθές μια εξήγηση σε τρία σημεία.
Πρώτον, επειδή η Ευρώπη έμπαινε σε κρίση και δεν υπήρξε εγκαίρως ευρωπαϊκό πλαίσιο για την αντιμετώπισή της.
Δεύτερον, επειδή διάφορες πρωτεύουσες καλλιέργησαν το σενάριο μιας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
Τρίτον, επειδή από την Ελλάδα έλειψε η πολιτική σταθερότητα.
Υποθέτω ότι ουδείς μπορεί να διαφωνήσει πως οι τρεις αυτοί παράγοντες φόρτωσαν τον λογαριασμό.
Αλλά αν δεχτούμε πως οι δύο πρώτοι δύσκολα μπορούν να μας χρεωθούν, ο τρίτος μοιάζει εντελώς δικός μας. Καλώς ή κακώς, τα λάθη μας έχουν ευθύνη για τα πάθη μας.
Μιλώντας για την πολιτική αστάθεια, ο Μπαρόζο ανέφερε τις αλλαγές κυβέρνησης (τέσσερις σε δυόμισι χρόνια...) και τη φαεινή ιδέα του δημοψηφίσματος, το 2011.
Είναι αλήθεια ότι το δημοψήφισμα έπαιξε κεντρικό ρόλο στην καταστροφή.
Αφενός επειδή αποσταθεροποίησε την κυβέρνηση που το πρότεινε και υποχρέωσε τον πρωθυπουργό της να αναδιπλωθεί, και ουσιαστικά να παραιτηθεί στις Κάννες.
Αφετέρου επειδή από την «κρίση του δημοψηφίσματος» δεν προέκυψε μια αυτονόητη προσφυγή στις κάλπες εφόσον η κυβέρνηση είχε παραιτηθεί αλλά μια μεσοβέζικη και καταχρηστική λύση, η κυβέρνηση Παπαδήμου.
Αυτή ακριβώς η «μη λύση» διέλυσε κυριολεκτικά το πολιτικό σύστημα (πράγμα που αποτυπώθηκε στο αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου και στις διπλές εκλογές) ενώ η χώρα έμεινε ακυβέρνητη σχεδόν για οκτώ μήνες.
Αντιθέτως και σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις της εποχής, αν στήνονταν κάλπες τον Νοέμβριο - Δεκέμβριο 2011 θα είχαμε μια ΝΔ στο 35%-38%, ένα ΠαΣοΚ στο 23%-25% και τους υπολοίπους σε μονοψήφια ποσοστά.
Μια λύση σταθερότητας. Ούτε Χρυσή Αυγή, ούτε Καμμένος, και με τον ΣΥΡΙΖΑ να πανηγυρίζει στο 6%-7%.
Το χειρότερο ίσως είναι ότι η «μη λύση» μιας «μη κυβέρνησης» επελέγη μέσα από την κοντόφθαλμη, μικροκομματική λογική της τότε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας (και άλλων, δυστυχώς, παραγόντων...) που έλεγε πως «αν γίνουν τώρα εκλογές, θα κερδίσει ο Σαμαράς!».
Σιγά τον πολυέλαιο, δηλαδή.
Αντί να κοιτάξουν πώς θα σταθεροποιηθεί και θα διασωθεί το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, μήπως σωθούν κι οι ίδιοι, κόφτονταν μη βγουν «οι άλλοι».
Η ωμή αλήθεια είναι ότι προσπαθούσαν απλώς να κρατηθούν στην εξουσία, ελπίζοντας ότι ο Σαμαράς θα συμπράξει στο λάθος και θα μπει στην κουβέντα.
Και αυτός δεν τους χάλασε το χατίρι!
Μόνο που τελικά και επειδή όλα εδώ πληρώνονται, αυτό το κορυφαίο πολιτικό λάθος πληρώνει έως σήμερα η χώρα.
Χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει ακόμη μήπως εκτός από κορυφαίο αποδειχτεί και καθοριστικό.
Εpikairo: Ξέρω, είστε θυμωμένοι, σας ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, βρίζετε, είστε έτοιμοι να σπάσετε τον υπολογιστή. Κρατηθείτε, πάρτε μία βαθιά ανάσα.....Πήρατε; Οκ. Τι ακριβώς συνέβη την περίοδο εκείνη και ποιοι ήταν οι λόγοι που ο ΓΑΠ πρότεινε το δημοψήφισμα, είναι κάτι που το έχουμε αναλύσει με ακρίβεια, απαντώντας στις ανακρίβειες του Μπαρόζο.
Ως προς την κουλτούρα που έχει ο Πρετεντέρης και αφορά στα δημοψηφίσματα, ο δημοκράτης δημοσιογράφος θεωρεί ότι γνωρίζει καλύτερα από τον ελληνικό λαό τα συμφέροντά του και μπορεί ο ίδιος και το σύστημα των ΔΟΛιων διαμορφωτών άποψης να πάρουν αντ' αυτού τις μεγάλες αποφάσεις που τον αφορούν. Ο Πρετεντέρης ίσως θεωρεί ότι ο απλός λαός είναι η αρρώστια της χώρας και κείνος η θεραπεία της. Αν δε, τολμήσει τον ρωτήσει κανείς αν θα πρέπει να ψηφίζουν όλοι οι Έλληνες, είμαι σίγουρος ότι θα ζητήσει να αποκλείσουμε κάποιες ολιγόνοες ομάδες και προφανώς η δική του ψήφος να μετριέται διπλή ή και παραπάνω.
Κατά την άποψή μου, η πρόταση του δημοψηφίσματος του Γιώργου Παπανδρέου ευθύνεται για το σεισμό της Καλαμάτας, τη δικτατορία, την έκρηξη του Τσέρνομπιλ και το κραχ του '29. Όπως επίσης το ενδεχόμενο δημοψήφισμα νέρωσε τον καφέ που πίνω και έχει αποκλειστική ευθύνη για τη σημερινή συννεφιά και τα χαλασμένα μανταρίνια που έχω στο ψυγείο μου.
Φαντάζεστε να είχε τολμήσει ο Παπανδρέου να προχωρήσει στο δημοψήφισμα; Τότε, ο Πρετεντέρης θα είχε γράψει άρθρο με τίτλο ''χαρακίρι'' και μεις θα είχαμε ντυθεί σαμουράι, θα είχαμε το μεγάλο κουζινομάχαιρο έτοιμο με φορά στην κοιλιακή χώρα και θα περιμέναμε γονατιστοί την εντολή του από το δελτίο των οκτώ. Είναι κώδικας τιμής για μας, τους σαμουράι του Γιάννη Σογκούν, να μην πούμε ή εκφράσουμε ποτέ την άποψή μας #工作員
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου