Αφήστε τους να εκτονωθούν. Βγάζουν γέλιο...
Το εξελισσόμενο παρασκήνιο της κεντρικής πολιτικής σκηνής αρχίζει να βγάζει τόσο πολύ γέλιο που προϊδεάζει ότι οι προεκλογικές και μετεκλογικές θεατρικές κωμωδίες θα περιέχουν ξεκαρδιστικότατα νούμερα και σενάρια. Σου φτάνει να παρακολουθήσεις «μερικές σκηνές του έργου»... (προβάλλονται ήδη από συνιστώσες και διαφωνούντες όλων των κομμάτων) ώστε να έχεις μια καλή ιδέα για το τι θα ακολουθήσει.
Αυτή την στιγμή οι διαφωνούντες, οι συνιστώσες και μαζί τους κάθε μορφής αναρχοαυτόνομοι που τους παρακολουθούν θυμίζουν τις οικογένειες και τους λοιπούς συγγενείς που μαζεύονται στα μνημόσυνα και οδύρονται μεταξύ τους (άλλωστε μόνο αυτοί καταλαβαίνουν τι χάσανε) αλλά όσοι περνούν έξω από την «αίθουσα τελετών» ούτε τους δίνουν σημασία ούτε έχουν πρόθεση να μετάσχουν στην προσωπική τους λύπη... Γιατί απλούστατα δεν τους αφορά ο πόνος τους...

Για παράδειγμα ποια από τις νοικοκυρές και τους συνταξιούχους που βρέθηκαν στις λαϊκές αγορές της Τετάρτης και μέτραγαν τα ψιλά τους για να πάρουν πικρόχορτα... και ποιος από τους μανάβηδες της λαϊκής «έσκασε» από στενοχώρια επειδή στους ΑΝΕΛ διαφώνησαν για το πόσο αρχηγικό ή όχι είναι το κόμμα ή επειδή ο αρχηγός τους έβγαλε απουσιολόγιο και απέβαλε κάποιον απόντα μαθητή...
Εδώ κανείς (εκτός από την οικογένεια τους και τους λοιπούς συγγενείς...) δεν έχει καταλάβει τι πιστεύουν στους ΑΝΕΛ και τι θα προσφέρουν στην χώρα εκτός από την συμμετοχή τους στην «τελετή» του Στρατούλη του ΣΥΡΙΖΑ όταν σκίζει το μνημόνιο στο προαύλιο της Βουλής. Κανείς άλλος (εκτός από μεταξύ τους) δεν έχει καταλάβει τι εννοούν (ειδικά στους ΑΝΕΛ) όταν λένε ότι είναι αντιμνημονιακοί.
Δηλαδή τι;
Θα φέρουν το κράτος και τους κρατικούς υπαλλήλους σε μια κατάσταση καλύτερη από αυτή που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ στον οποίο λένε ξεκάθαρα και ότι δεν πιστεύουν στον ιδιωτικό τομέα και όταν γίνουν κυβέρνηση θα φυλακίσουν όποιον τολμήσει να αγοράσει κρατική επιχείρηση ή χτίσει εργοστάσιο;
Θα μου πείτε βέβαια ότι οι ΑΝΕΛ δεν διαθέτουν ούτε παπα-Σούρα ούτε πτέρυγα θαυμαστών της τρομοκρατίας, ούτε συνιστώσα της Κομμούνας των Παρισίων, ούτε αριστερή πλατφόρμα τύπου Λαφαζάνη, ούτε ομάδες προσκυνήματος των δολοφόνων της 17 Νοέμβρη.
Και τι μ΄ αυτό;
Μήπως στον ΣΥΡΙΖΑ που διαθέτουν αυτές τις συνιστώσες τους παρακολουθεί κανείς άλλος εκτός από τις μεταξύ τους οικογένειες και τους λοιπούς συγγενείς... όπως και στα μνημόσυνα;
Έχει κανείς καιρό και διάθεση (εκτός τους λοιπούς συγγενείς και φίλους...) να «προβληματισθεί» με την οικονομική λύση της συνιστώσας ΣΥΡΙΖΑ «Κομμούνα των Παρισίων» που θέλει να φορολογήσει και τον εργάτη με 70% αλλά και να τον ντύσει (τον φουκαριάρη) και εργατοφρουρό για να τον βγάλει παγανιά στους δρόμους επειδή δεν γουστάρει τον μόνιμο στρατό;
Έχει κανείς καιρό (εκτός από την τηλεόραση αφού το τσάμπα θέαμα είναι βούτυρο στο ψωμί της) να ασχολείται με τα καραγκιοζιλίκια του παπα-Σούρα και το πολιτικό του μήνυμα που πρέπει να είσαι μεθυσμένος μέχρι λιποθυμίας για να το καταλάβεις;
Μήπως έχει κανείς καιρό να παρακολουθήσει το «ειδικό πρόγραμμα κινητικότητας του ΠΑΣΟΚ» (από ΣΥΡΙΖΑ μέχρι ό,τι ήθελε προκύψει...) με στόχο... ας χωθούμε τώρα στην Βουλή και αργότερα βολευόμαστε και από ιδεολογία.
Ποιος παρακολουθεί άλλωστε τις «νεοσυνιστώσες» Καραμανλικών στην Νέα Δημοκρατία που φιλοδοξούν μαζί με αντισαμαρικούς και αυτούς που προσποιούνται τους νεοφιλελεύθερους να «συγγενέψουν» με οποιονδήποτε αριστερό προσφέρεται αρκεί να βρουν γέφυρα για την επόμενη κυβέρνηση;
Οι ίδιοι δηλαδή που εκτιμούν και ότι ο κ. Β. Πολύδωρας, (μετά την ηρωική του έξοδο, οφείλει να σκεφθεί την αναγέννηση της δεξιάς μιας και οι «αντιμνημονιακοί της νύχτας», Χρυσαυγήτες, τα έκαναν θάλασσα και αφήνουν άδειο χώρο σε σημείο που οι νεοναζί και άλλοι «εθνικόφρονες» να μην μπορούν να κάνουν μνημόσυνο ούτε μεταξύ των συγγενών και φίλων...
Όλες αυτές οι ομάδες των κομπάρσων (συνιστώσες, ομάδες και διαφωνούντες που αυτοπροσδιορίζονται με ό,τι τους κατέβει) μιας και στην Ελλάδα (όπως έλεγε ο μεγάλος Τσαρούχης) είσαι ό,τι δηλώσεις... προβάλλουν μόνο μερικές σκηνές της μεγάλης επιθεώρησης που θα ακολουθήσει με νούμερα για γέλια μέχρι δακρύων.
Της μεγάλης επιθεώρησης που θα εξελιχθεί σε τρεις πράξεις. Η πρώτη πράξη θα ξεκινήσει προεκλογικά τον Μάιο με προγράμματα υποσχέσεις και παροχές που θα σε κάνουν να χτυπιέσαι στα γέλια. Θα ολοκληρωθεί μετά τις εκλογές. Η δεύτερη πράξη και με κωμικούς ηρωισμούς (από τα άκρα αριστερά μέχρι τα άκρα δεξιά), επίσης για να χτυπιέσαι, θα εξελιχθεί στις βουλευτικές εκλογές που (κατά την άποψή μου) θα γίνουν το 2015. Και η τρίτη, που δεν θα σου μείνει άντερο, θα παιχθεί, μετεκλογικά, με όλο τον θίασο επί σκηνής.
Του Γιώργου Κράλογλου