ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ

Φελνίκος

Αν πιστέψουμε τους ειδήμονες των δημοσκοπήσεων τότε στις ευρωεκλογές θα έχουμε πολιτικό σεισμό. Αν και δημόσια δεν το ομολογούν εν τούτοις οι περισσότεροι από αυτούς που ασχολούνται επαγγελματικά με τις μετρήσεις της κοινής γνώμης συμφωνούν πως αν τα πολιτικά πράγματα συνεχίσουν ως έχουν τότε οι μόνοι που ίσως διασωθούν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή.

Το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα φαίνεται να έχει ως κατοχυρωμένη βάση το 22-23%, ενώ η νεοναζιστική οργάνωση του έγκλειστου Ν. Μιχαλολιάκου ξεκινά τουλάχιστον από 10%. Και λέμε τουλάχιστον
επειδή στις έρευνες έχει πολύ αδιευκρίνιστη ψήφο. Η μόνη περίπτωση να μην πετάξει η Χ.Α. σε πολύ υψηλότερα ποσοστά είναι ένα ποσοστό 5%, ενδεχομένως και περισσότερο, των δυνητικών ψηφοφόρων της να προτιμήσει τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου η κυβέρνηση να απονομιμοποιηθεί εντελώς και να αναγκαστεί να φύγει.

Και τέτοιοι ψηφοφόροι στη Χ.Α. υπάρχουν αφού, σύμφωνα με τις έρευνες, δεν την προτιμούν μόνον ακροδεξιοί και «αντι-μετανάστες», αλλά ένα ποσοστό της τάξεως του 15-20% από αυτούς που την ψήφισαν το 2012 προέρχεται από την Κεντροαριστερά και το λεγόμενο αντισυστημικό μπλοκ. Μάλιστα το πιο σκληρό αντινεοδημοκρατικό κομμάτι της Χ.Α. είναι οι πρώην Ν.Δ. μαζί με τους νοσταλγούς της Χούντας.

Η μεγάλη στροφή των ψηφοφόρων φαίνεται πως έγινε από το Σεπτέμβριο του 2013 και μετά. Μέχρι και πριν το καλοκαίρι, σε όλες τις μετρήσεις, υπήρχε ισοπαλία Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ στα ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία.

Η Ν.Δ. υπερείχε στην παράσταση νίκης, την καταλληλότητα Σαμαρά για πρωθυπουργός, στον αγροτικό πληθυσμό, τις επαρχιακές πόλεις έως 20.000 και στις ηλικίες άνω των 65 ετών. Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μπροστά στα μεγάλα αστικά κέντρα, στις ηλικίες 18-54, ενώ είχε και υψηλότερη (5-10%) συσπείρωση.

Πιο συγκεκριμένα: η Ν.Δ. ήταν μπροστά στις περιφέρειες Πελοποννήσου και Ηπείρου με 3-5%, στην Δυτική Μακεδονία με 5-10%, στην Κεντρική Μακεδονία 4-8% και στις Κυκλάδες με 3-6%. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προβάδισμα στην Αττική (8-10%), στην Κρήτη (12-18%), στα Δωδεκάνησα (3-5%) στη Δυτική Ελλάδα (10-12%) και στα Ιόνια (3-5%). Στις υπόλοιπες περιφέρειες ουσιαστικά υπήρχε ισοπαλία.

Αυτά μέχρι τον Ιούνιο του 2013. Το τελευταίο εξάμηνο υπάρχει σταθερή και ορατή μεταστροφή. Δεν υπάρχει πρωτογενές δείγμα -όπως βγαίνει από τις μετρήσεις, χωρίς εξομάλυνση- που να μην είναι πανελλαδικά πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστό 3-6%. Αυτό με τις αναγωγές των μοντέλων του 2012 του δίνει μια διαφορά 1-3%, ενώ με βελτίωση των μοντέλων (ποιοτικά ευρήματα, μετακινήσεις, συσπειρώσεις κ.α.) η διαφορά πηγαίνει στο 2,5-5,5%.

Με βάση τις τελευταίες μετρήσεις του Δεκεμβρίου 2013, ο Σαμαράς προηγείται του Τσίπρα στην καταλληλότητα για πρωθυπουργία μόνο 7 μονάδες από 20 . Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να έχει ανεβάσει τη διαφορά στην Αττική στο 12% και στην Κρήτη στο 20%, ενώ, λόγω πτώσης της Ν.Δ. σε αγρότες και ανώτερα εισοδήματα, περνάει μπροστά και στις περιφέρειες Θεσσαλίας, Θράκης, Στερεάς και Β. Αιγαίου.

Αν οι καμπύλες των στοιχείων που έχουν διαμορφωθεί το τελευταίο εξάμηνο δεν αλλάξουν μέχρι τις ευρωεκλογές τότε σε περίπτωση εθνικών εκλογών η Ν.Δ. είναι δύσκολο να υπερβεί το 25%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ δύσκολα θα πέσει κάτω το 30%.

Για να κατανοήσουμε την ψυχολογία, αυτή τη στιγμή, των ψηφοφόρων αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τα ποιοτικά ευρήματα: ο κόσμος φοβάται, δεν ελπίζει, δεν απορρίπτει απλώς αλλά σιχαίνεται και μισεί το «σάπιο σύστημα», τρέμει το 2014 και θεωρεί ως υπεύθυνους την κυβέρνηση, την Ευρώπη, τη Γερμανία, τους πολιτικούς, τις τράπεζες κ.λ.π.. Θέλει να τελειώσει με το «σύστημα» χωρίς να ενδιαφέρεται για το μετά, παρά μόνο πως θα τη βγάλει μέρα με τη μέρα.

Επιπροσθέτως, και για να κατανοήσουμε την τεκτονική αλλαγή που έχει συμβεί στο σώμα των ψηφοφόρων, σημειώνουμε ότι οι λεγόμενες δυνάμεις της σταθερότητας (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) που στις εκλογές του 2012 άθροισαν 48% και στις δημοσκοπήσεις του Ιουνίου 2013 ήταν στο 37%, σήμερα δεν υπερβαίνουν το 30%.

Και μιας και αναφερθήκαμε στις «δυνάμεις σταθερότητας» και αφού είπαμε για τη Ν.Δ. να πούμε και για το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ.

Το ΠΑΣΟΚ, αργά αλλά σταθερά συρρικνώνεται ως «κύριος εκφραστής του συστήματος». Ο Βενιζέλος εκλαμβάνεται οριστικά ως βαρίδι ό,τι σωστό και να πει και να κάνει. Στις ευρωεκλογές ενδέχεται να μην μπορέσει να υπερβεί το 3,5%. Είναι χαρακτηριστικό ότι τους τελευταίους πέντε μήνες (στο δημοσκοπικό 5-7%) έχει χάσει περισσότερο από 15% στους ψηφοφόρους άνω των 65 ετών. Όχι μόνον προς τη Ν.Δ. αλλά και προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Σημειώνουμε ότι από το 12% των εκλογών του 2012 έως το δημοσκοπικό 5-7% του Ιουνίου 2013, οι περισσότεροι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ πήγαν: 3 στους 10 στην αδιευκρίνιστη ψήφο, 2 στους 10 στη Ν.Δ. και 1,7 στους 10 στον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα η καμπύλη των μετακινήσεων δείχνει ισόποσες διαφορές προς Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΔΗΜΑΡ στις ευρωεκλογές μπορεί, λόγω εισδοχών από το ΠΑΣΟΚ, να διασωθεί στο 3,5-5%. Αν όμως κυριαρχήσει κλίμα εθνικών εκλογών τότε τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα για το κόμμα του Φώτη Κουβέλη. Η εκλογική του επιρροή γίνεται «ασανσέρ» μεταξύ 2,5-4%.

Το ΚΚΕ έχοντας κατοχυρωμένη τη βάση του 4% των εκλογών του 2012 μπορεί να κινηθεί στην περιοχή του 6%, ενδεχομένως και υψηλότερα εφόσον οι εκλογές δεν λάβουν ακραία πολωτικά χαρακτηριστικά μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ.

Οι ΑΝ. ΕΛ του Π. Καμμένου σήμερα όλα δείχνουν ότι μπορεί να συγκεντρώσει ποσοστά 4-5,5%. Η δύναμή του προέρχεται κυρίως από τους δεξιούς που θέλουν μεν να τιμωρήσουν, αλλά έχουν ταυτόχρονα και όρια, δεν πάει δηλαδή το χέρι τους να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή.

Τέλος, στις ευρωεκλογές όλοι οι «μικροί» δικαιούνται να ελπίζουν ακόμα και ΑΝΤΑΡΣΥΑ (1,5%+) και Καζάκης.

Αν η παραπάνω «εσωτερική ανάγνωση» των δημοσκοπήσεων επιβεβαιωθεί τότε στις ευρωεκλογές θα δούμε αποτελέσματα εκκωφαντικά, πρωτόγνωρα και εκτός κάθε γνωστού δεδομένου. Βεβαίως αυτές είναι οι τάσεις. Εφόσον το επόμενο διάστημα δεν έχουμε θεαματικές ανατροπές, από γεγονότα που δεν μπορούμε να προβλέψουμε, θα καταγραφούν και στην κάλπη του Μαΐου.

Επίσης είναι άγνωστο τι αλλαγές στη συμπεριφορά των ψηφοφόρων μπορεί να φέρουν οι νέες αποκαλύψεις και προφυλακίσεις στελεχών της Χ.Α., τα σκάνδαλα με τα εξοπλιστικά προγράμματα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, απωθητικές συμπεριφορές όπως αυτές των Λιάπη και Τομπούλογλου καθώς και το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων με την τρόικα.

Σε κάθε πάντως περίπτωση, αν δεν υπάρξουν πρωτοβουλίες, από την πλευρά της κυβερνήσεως και κυρίως από τον πρωθυπουργό, που να μπορούν να ανατρέψουν τα δεδομένα τότε ετοιμαστείτε για ένα πολύ καυτό πολιτικό καλοκαίρι