Πώς αντιμετωπίζει την ακροδεξιά η Ευρώπη του Νομπέλ Ειρήνης;
Αναδημοσιεύουμε ένα εξαιρετικό κείμενο που αναλύει την άνοδο των ακραίων κομμάτων στην Ευρώπη, η οποία δείχνει μουδιασμένη και δεν αντιδρά αποφασιστικά, παρότι έχει τιμηθεί με το Νόμπελ Ειρηνης για την προσφορά της, την “εξηκονταετή συμβολή της στην ειρήνη και συμφιλίωση των λαών, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα”.
Στο πανεπιστήμιο μας μάθαιναν ότι η συγκρότηση της Ένωσης ήταν η στρατηγική απάντηση στην πολιτική και πολιτιστική καταστροφή του φασισμού. Ιστορικά, έτσι είναι. Από τις 9 Μαΐου 1950, την ημέρα που ο Ρομπέρ Σουμάν, υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, παρουσίασε ένα σχέδιο στενότερης συνεργασίας μέχρι σήμερα, τη διευρυμένη Ευρώπη των “27″ έχει κυλήσει πολύ
νερό στο αυλάκι.
Τα τελευταία χρόνια τα φασιστικά, ευρωφοβικά, ακροδεξιά ή υπερεθνικιστικά κόμματα ευνοούμενα και από την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού κάνουν επίδειξη δύναμης.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με την άνοδο του Χάιντερ στον αυστριακό κυβερνητικό συνασπισμό η Ευρώπη βρέθηκε για πρώτη φορά αντιμέτωπη με τη συμμετοχή ακροδεξιού κόμματος σε κυβέρνηση. Αντέδρασε τότε, με την αμφιλεγόμενη ως μέτρο, επιβολή κυρώσεων στην Αυστρία.
Με τη διεύρυνση του 2004, αναμενόταν έκρηξη του φαινομένου, η οποία δεν επαληθεύτηκε, καθώς η “υπόσχεση” για καλύτερες μέρες μέσα από τη διεύρυνση είχε αναστείλει τη δυναμική των ακραίων στην ανατολική Ευρώπη.
Στις ευρωεκλογές, ωστόσο, του 2009, το σκηνικό άλλαξε. Στην Ουγγαρία το ναζιστικό, αντισημιτικό, αντιτσιγγανικό κόμμα Jobbik από το 2,2% του 2006 (εθνικές εκλογές) έκανε άλμα στο 15%. Στη Ρουμανία το υπερεθνικιστικό Partidul Romania Mare έλαβε 7,2%, η “Ατάκα” στην Βουλγαρία που έχει στο στόχαστρο τη μουσουλμανική μειονότητα πήρε το 12% των ψήφων. Αν προσθέσουμε το κόμμα του αντισλαμιστή Χέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία με το 17%, το Βρετανικό Εθνικό Κόμμα (10%), τη ραγδαία άνοδο της Λέγκα στην Ιταλία, του ΛΑΟΣ στην Ελλάδα, της αυστριακής και σλοβακικής ακροδεξιάς, τότε σίγουρα μπορούμε να ομιλούμε για τη δημιουργία μιας ετερογενούς “Φασιστικής Διεθνούς”, η οποία εισήλθε στο Ευρωκοινοβούλιο με δύναμη άνω των 100 ευρωβουλευτών. Νωρίτερα, στα μέσα της δεκαετίας, σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης ανήλθαν στην εξουσία πρόσωπα, όπως ο Καβτσίνσκι στην Πολωνία και ο Φίκο στη Σλοβακία, για τους οποίους ο Κον Μπέντιτ είχε δηλώσει, ότι “μπροστά τους ο Χάιντερ είναι αριστερός”.
Σήμερα, καταγράφεται ραγδαία άνοδος των άκρων στην Ελλάδα. Στον ευρωπαϊκό χώρο δεν υπάρχουν μεγαλύτερες ομοιότητες μ’ αυτά τα άκρα απ’ ότι στην Ουγγαρία. Εκεί, το προαναφερθέν Jobbik συνεχίζει να είναι ισχυρό και ουσιαστικά “μονοθεματικό” αναφορικά με το στρατηγικό του στόχο: το “ξεβρώμισμα” της Ουγγαρίας από το ένα εκατομμύριο Ρομά που διαβιούν στη χώρα εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Με ποια μέσα επιχειρεί να το καταφέρει; Επανειλημμένως έχουν καταγραφεί βίαιες επιθέσεις, διώξεις και λυντσαρίσματα Ρομά, πυρπολήσεις καταυλισμών και δολοφονίες. Συχνό φαινόμενο συνιστούν οι αντιτσιγγανικές διαδηλώσεις και το χειρότερο όλων, η δράση της ιδιαίτερα βίαιης και επιθετικής παραστρατιωτικής πολιτοφυλακής (τάγματα εφόδου τα λέμε εδώ, σας θυμίζει κάτι;), ονόματι “Ουγγρική Φρουρά”, η οποία αποτελείται από νεοναζί και χούλιγκανς των γηπέδων (στα χαρτιά, παράνομη και απαγορευμένη, στην πράξη όμως πανταχού παρουσα).
Το τελευταίο περιστατικό ήταν η επίδειξη δύναμης του Jobbik και της Ουγγρικής Φρουράς στην πόλη Μισκολτς, το βράδυ της Τετάρτης 17ης Οκτωβρίου. Πάνω από χίλιοι νεοναζί με αναμένους δαυλούς ντυμένοι στα μαύρα συγκεντρώθηκαν και απέκλεισαν τις ετοιμόρροπες εργατικές πολυκατοικίες, στις οποίες βρίσκουν κατάλυμα οικογένειες Ρομά, κατατρομοκρατώντας τους και απειλώντας τους ευθέως. “Όποιος δεν δουλεύει, απαγορεύεται να κάνει παιδιά”, “δρούμε για να σώσουμε το μέλλον μας και να ελευθερώσουμε την Ουγγαρία από την εγκληματικότητα των Ρομά”, δήλωσαν βουλευτές του ακροδεξιού κόμματος στο πλαίσιο της ρατσιστικής διαδήλωσης.
Οι ομοιότητες με τη ρατσιστική έξαρση που βιώνει η Ελλάδα, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν συμπτωματικές, διότι απορρέουν από τη ίδια “ιδεολογική” μήτρα της μισαλλοδοξίας και της φανατικής βίας.
Πριν από την επίθεση των ακροδεξιών, προηγήθηκε εκδήλωση των Ρομά κατά του ρατσισμού και των διακρίσεων με συνθήματα “κάτω το Jobbik”, “εδώ είναι το σπίτι μας”, “θέλουμε ειρήνη, δικαιοσύνη και μια Ουγγαρία δίχως ναζί”.
Μια Ευρώπη που μόλις πριν από έξι ημέρες έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης 2012, ως αναγνώριση και ανταμοιβή για την “εξηκονταετή συμβολή της στην ειρήνη και συμφιλίωση των λαών, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα”, δεν μπορεί να συνεχίζει να κλείνει τα μάτια στην άνοδο του ρατσισμού και νεκρανάστασης του ναζισμού. Αποτελεί τεράστια εσωτερική αντίφαση με την ιστορία, το πνεύμα και την αναγκαιότητα της συγκρότησης και εξέλιξής της, η παθητικότητα και η απραξία της έναντι φαινομένων που όχι μόνο είναι ικανά να τινάξουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στον αέρα, αλλά και να γυρίσουν την Ευρώπη σε μαύρες εποχές.
http://derlandstreicher.wordpress.com
Αναδημοσιεύουμε ένα εξαιρετικό κείμενο που αναλύει την άνοδο των ακραίων κομμάτων στην Ευρώπη, η οποία δείχνει μουδιασμένη και δεν αντιδρά αποφασιστικά, παρότι έχει τιμηθεί με το Νόμπελ Ειρηνης για την προσφορά της, την “εξηκονταετή συμβολή της στην ειρήνη και συμφιλίωση των λαών, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα”.
Στο πανεπιστήμιο μας μάθαιναν ότι η συγκρότηση της Ένωσης ήταν η στρατηγική απάντηση στην πολιτική και πολιτιστική καταστροφή του φασισμού. Ιστορικά, έτσι είναι. Από τις 9 Μαΐου 1950, την ημέρα που ο Ρομπέρ Σουμάν, υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, παρουσίασε ένα σχέδιο στενότερης συνεργασίας μέχρι σήμερα, τη διευρυμένη Ευρώπη των “27″ έχει κυλήσει πολύ
νερό στο αυλάκι.
Τα τελευταία χρόνια τα φασιστικά, ευρωφοβικά, ακροδεξιά ή υπερεθνικιστικά κόμματα ευνοούμενα και από την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού κάνουν επίδειξη δύναμης.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με την άνοδο του Χάιντερ στον αυστριακό κυβερνητικό συνασπισμό η Ευρώπη βρέθηκε για πρώτη φορά αντιμέτωπη με τη συμμετοχή ακροδεξιού κόμματος σε κυβέρνηση. Αντέδρασε τότε, με την αμφιλεγόμενη ως μέτρο, επιβολή κυρώσεων στην Αυστρία.
Με τη διεύρυνση του 2004, αναμενόταν έκρηξη του φαινομένου, η οποία δεν επαληθεύτηκε, καθώς η “υπόσχεση” για καλύτερες μέρες μέσα από τη διεύρυνση είχε αναστείλει τη δυναμική των ακραίων στην ανατολική Ευρώπη.
Στις ευρωεκλογές, ωστόσο, του 2009, το σκηνικό άλλαξε. Στην Ουγγαρία το ναζιστικό, αντισημιτικό, αντιτσιγγανικό κόμμα Jobbik από το 2,2% του 2006 (εθνικές εκλογές) έκανε άλμα στο 15%. Στη Ρουμανία το υπερεθνικιστικό Partidul Romania Mare έλαβε 7,2%, η “Ατάκα” στην Βουλγαρία που έχει στο στόχαστρο τη μουσουλμανική μειονότητα πήρε το 12% των ψήφων. Αν προσθέσουμε το κόμμα του αντισλαμιστή Χέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία με το 17%, το Βρετανικό Εθνικό Κόμμα (10%), τη ραγδαία άνοδο της Λέγκα στην Ιταλία, του ΛΑΟΣ στην Ελλάδα, της αυστριακής και σλοβακικής ακροδεξιάς, τότε σίγουρα μπορούμε να ομιλούμε για τη δημιουργία μιας ετερογενούς “Φασιστικής Διεθνούς”, η οποία εισήλθε στο Ευρωκοινοβούλιο με δύναμη άνω των 100 ευρωβουλευτών. Νωρίτερα, στα μέσα της δεκαετίας, σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης ανήλθαν στην εξουσία πρόσωπα, όπως ο Καβτσίνσκι στην Πολωνία και ο Φίκο στη Σλοβακία, για τους οποίους ο Κον Μπέντιτ είχε δηλώσει, ότι “μπροστά τους ο Χάιντερ είναι αριστερός”.
Σήμερα, καταγράφεται ραγδαία άνοδος των άκρων στην Ελλάδα. Στον ευρωπαϊκό χώρο δεν υπάρχουν μεγαλύτερες ομοιότητες μ’ αυτά τα άκρα απ’ ότι στην Ουγγαρία. Εκεί, το προαναφερθέν Jobbik συνεχίζει να είναι ισχυρό και ουσιαστικά “μονοθεματικό” αναφορικά με το στρατηγικό του στόχο: το “ξεβρώμισμα” της Ουγγαρίας από το ένα εκατομμύριο Ρομά που διαβιούν στη χώρα εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Με ποια μέσα επιχειρεί να το καταφέρει; Επανειλημμένως έχουν καταγραφεί βίαιες επιθέσεις, διώξεις και λυντσαρίσματα Ρομά, πυρπολήσεις καταυλισμών και δολοφονίες. Συχνό φαινόμενο συνιστούν οι αντιτσιγγανικές διαδηλώσεις και το χειρότερο όλων, η δράση της ιδιαίτερα βίαιης και επιθετικής παραστρατιωτικής πολιτοφυλακής (τάγματα εφόδου τα λέμε εδώ, σας θυμίζει κάτι;), ονόματι “Ουγγρική Φρουρά”, η οποία αποτελείται από νεοναζί και χούλιγκανς των γηπέδων (στα χαρτιά, παράνομη και απαγορευμένη, στην πράξη όμως πανταχού παρουσα).
Το τελευταίο περιστατικό ήταν η επίδειξη δύναμης του Jobbik και της Ουγγρικής Φρουράς στην πόλη Μισκολτς, το βράδυ της Τετάρτης 17ης Οκτωβρίου. Πάνω από χίλιοι νεοναζί με αναμένους δαυλούς ντυμένοι στα μαύρα συγκεντρώθηκαν και απέκλεισαν τις ετοιμόρροπες εργατικές πολυκατοικίες, στις οποίες βρίσκουν κατάλυμα οικογένειες Ρομά, κατατρομοκρατώντας τους και απειλώντας τους ευθέως. “Όποιος δεν δουλεύει, απαγορεύεται να κάνει παιδιά”, “δρούμε για να σώσουμε το μέλλον μας και να ελευθερώσουμε την Ουγγαρία από την εγκληματικότητα των Ρομά”, δήλωσαν βουλευτές του ακροδεξιού κόμματος στο πλαίσιο της ρατσιστικής διαδήλωσης.
Οι ομοιότητες με τη ρατσιστική έξαρση που βιώνει η Ελλάδα, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν συμπτωματικές, διότι απορρέουν από τη ίδια “ιδεολογική” μήτρα της μισαλλοδοξίας και της φανατικής βίας.
Πριν από την επίθεση των ακροδεξιών, προηγήθηκε εκδήλωση των Ρομά κατά του ρατσισμού και των διακρίσεων με συνθήματα “κάτω το Jobbik”, “εδώ είναι το σπίτι μας”, “θέλουμε ειρήνη, δικαιοσύνη και μια Ουγγαρία δίχως ναζί”.
Μια Ευρώπη που μόλις πριν από έξι ημέρες έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης 2012, ως αναγνώριση και ανταμοιβή για την “εξηκονταετή συμβολή της στην ειρήνη και συμφιλίωση των λαών, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα”, δεν μπορεί να συνεχίζει να κλείνει τα μάτια στην άνοδο του ρατσισμού και νεκρανάστασης του ναζισμού. Αποτελεί τεράστια εσωτερική αντίφαση με την ιστορία, το πνεύμα και την αναγκαιότητα της συγκρότησης και εξέλιξής της, η παθητικότητα και η απραξία της έναντι φαινομένων που όχι μόνο είναι ικανά να τινάξουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στον αέρα, αλλά και να γυρίσουν την Ευρώπη σε μαύρες εποχές.
http://derlandstreicher.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου