Ένα σχόλιο για την παρουσία του Σταύρου Θεοδωράκη στην πρώτη συνέντευξη τύπου #topotami
Παρακολούθησα ζωντανά μέσω livestream τη συνέντευξη τύπου του Σταύρου Θεοδωράκη με αναφορές στο κόμμα που σχεδιάζει #topotami, θέσεις, στόχους και την παρουσίαση 30 ατόμων που διατίθενται να στηρίξουν αρχικά την προσπάθεια. Μάλιστα, πληροφορούμαι ότι τη συνέντευξη παρακολούθησαν διαδικτυακά περίπου 98.000 πολίτες, κάτι που αποδεικνύει έμπρακτα το ενδιαφέρον που δημιουργήθηκε για την κίνηση Θεοδωράκη...
Θα προσπαθήσω να αποτυπώσω καλόπιστα σε ποστ τα όσα είδα και άκουσα δίχως να διεκδικώ το
αλάθητο. Ο Θεοδωράκης χρησιμοποίησε ενικό από επιλογή στις απαντήσεις του στους δημοσιογράφους. Ο ενικός δεν είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή σε μία συνέντευξη τύπου με δημοσιογράφους και μάλιστα σε μία θεσμική διαδικασία η οποία αποτελεί έναρξη ενός εγχειρήματος όπως η ίδρυση κόμματος. Προφανώς, ο ενικός δεν είναι αυτός που θα σε κάνει διαφορετικό σε ένα πολιτικό εγχείρημα -οι ιδέες είναι. Ο ενικός είναι μία προσιτή επιλογή σε διάλογο με τους απλούς πολίτες. Το σπορ ντύσιμο ήταν εύστοχη επιλογή όπως και η επιλογή Θεοδωράκη να απαντά όρθιος και να κινείται καθ΄όλη τη διάρκεια της συνέντευξης. Ίσως, παραήταν κινητικός σε κάποιες περιπτώσεις αλλά το άγχος του πρωτάρη τον δικαιολογεί απόλυτα.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης απέφυγε μία εισαγωγική ομιλία, προσπαθώντας έτσι να αποφύγει τους τύπους και να κάνει επικοινωνιακά πιο χαλαρή και προσιτή τη συνέντευξη τύπου στο κοινό. Κατά την άποψή μου, η εισαγωγική ομιλία που θα έθετε το πολιτικό πλαίσιο ήταν απολύτως απαραίτητη και έπρεπε να γίνει κατά την αρχή της συνέντευξης. Με αυτό τον τρόπο, δεν έδωσε έστω έναν μπούσουλα στο κοινό που παρακολούθησε τη συνέντευξη, αφήνοντας την τυχαία σειρά να ορίζει τη ροή της συνέντευξης τύπου!
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης παρέθεσε κάποια πολιτικά σημεία του κόμματός του όπως το νέο πολιτικό σύστημα, ένα νέο εκλογικό νόμο που τείνει στην απλή αναλογική, το δικαίωμα του εκλέγεσθαι από τα 18, τις εκλογές υποχρεωτικά ανά 4 χρόνια, τη μικρότερη βουλή. Αναφέρθηκε στην Ελλάδα που πρέπει να παράγει και όχι να ζει με δανεικά, περισσότερο περιγραφικά παρά με σχέδιο, τόνισε πως ο ΔΤ δε χρειάζεται απολύσεις αλλά ανακατανομή υλικού, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι το ποτάμι είναι η ανάγκη κάποιων πολιτών να υπάρξει μία λύση πέρα από τα κομματικά στερεότυπα και διόρθωσε εν μέρει τον αποκλεισμό των κομματικών στελεχών λέγοντας πως δε χρειάζονται μόνο νέα κόμματα αλλά νέες δυνάμεις που θα εκσυγχρονίσουν και θα αλλάξουν υπάρχοντα κόμματα. Αξιοζήλευτη ήταν η θέση του για σύνθεση επί του προβλήματος κι όχι επί των προσώπων στην ευρωπαϊκή σκηνή, ενώ είπε ότι δεν έχει ακόμη αποφασίσει με ποιο ευρωπαϊκό κόμμα θα συνταχθεί στις ευρωεκλογές, κάτι που θα αποφασίσει σε ταξίδι που θα κάνεις στις Βρυξέλλες και θα είναι προϊόν συζητήσεων. Ο Θεοδωράκης άσκησε κριτική στην Ευρώπη την οποία χαρακτήρισε λίγο πολύ παρωχημένη ως μοντέλο και με προβλήματα αντίστοιχα της Ελλάδας σε πολλές των περιπτώσεων. Τέλος, αυτοπροσδιορίστηκε ως αριστερός και εξέφρασε αμφιβολίες για το πώς προσδιορίζεται ο αριστερός του σήμερα, κατά συνέπεια δε θέλησε να προσδιοριστεί ως αριστερός ή δεξιός με τη σημερινή έννοια των όρων.
Ακόμη, αναγνώρισε πως το μνημόνιο ήταν μία αναγκαία επιλογή την οποία η χώρα καλέστηκε να πάρει καθώς δεν υπήρχαν άλλες πηγές δανεισμού και επέρριψε λάθη κατά τους χειρισμούς μετά την ένταξή μας στο μνημόνιο.
Ο άσσος στο μανίκι του Θεοδωράκη ήταν η αναφορά 30 ονομάτων ως συμμετέχοντες στο κόμμα του. Πρόκειται για άτομα αξιόλογα, μοιρασμένα, όπως χαρακτηριστικά είπε, ανάμεσα σε αυτούς που μελετούν και αυτούς που ζουν, με κοινωνική αναφορά. Μεταξύ αυτών ο Νίκος Δήμου, ο Τάσος Τέλλογλου, ο Σταύρος Τσακυράκης, ο Νίκος Μαραντζίδης, η Βάσω Κιντή, ο Αύγουστος Κορτώ (εξέφρασε ενστάσει στο fb για την ανακοίνωση του ονόματός του), ο Ανδρέας Πετρουλάκης, η Χριστίνα Ταχιάου κ.α..
Αν και δεν έκρυψα έναν αρχικό ενθουσιασμό στο εγχείρημα Θεοδωράκη, θεωρώντας πως πρόκειται για μία φωνή λογικής που δύναται να συνεισφέρει στα κοινά της χώρας, η σημερινή του παρουσία ήταν περίπου απογοητευτική. Πρώτο και κύριο, η αποφυγή ένταξης του ιδίου, έστω χωροταξικά, στον πολιτικό άξονα από τα αριστερά εώς τα δεξιά, συνιστά αποϊδεολογικοποίηση, δε δίνει στίγμα, στρογγυλοποιεί, με προφανή στόχο την ψηφοθηρία. Η διαφορετικότητα, εν προκειμένω, θα εκφραζόταν με τόλμη και πολιτικές απόψεις με κόστος. Η αναφορά του στους τρόπους ανάπτυξης για τη χώρα ήταν καφενειακού επιπέδου ενώ η ιδέα να μας κρατήσει μυστικό σε ποιά ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου θα ενταχθεί, θύμιζε περισσότερο σάτιρα παρά πολιτική άποψη. Η κατοχύρωση της 4ετίας στις εθνικές εκλογές ορίζεται από το σύνταγμα και δε χρειάζεται κανένα κοινωνκό μαστίγιο. Ακόμη, είναι διαφορετικό να είσαι χαλαρός, άνετος, απλός στο λόγο σου από το να είσαι ανοργάνωτος, απροετοίμαστος, αδιάβαστος και ο Θεοδωράκης ήταν το δεύτερο. Όπως επίσης είναι λάθος να αυτοχαρακτηρίζεσαι ηγέτης, αυτά είναι χούγια του Βενιζέλου. Επικεφαλής είναι η σωστή λέξη.
Δε θέλω να φανώ αποκαρδιωτικός ως προς το εγχείρημα, ούτε βέβαια θα το κακοχαρακτηρίσω. Τουναντίον, πρόκειται για ένα κοινωνικό ρεύμα χωρίς ψεκασμένες απόψεις, το οποίο αντιλαμβάνεται τα προβλήματα της καθημερινότητας και μπορεί να τα αναδείξει με εξαιρετικό τρόπο. Όμως, τούτο μονάχα επισημαίνω, οι λύσεις στα προβλήματα είναι και θα πρέπει να είναι πολιτικές.
- Και να σου το πω ευθέως και στον ενικό, Σταύρο, όπως εσύ έχεις επιλέξει, η χάραξη ενός απολιτίκ δρόμου και ο στιγματισμός κομμάτων και κομματικών στελεχών αδιακρίτως δεν είναι άποψη του δικού μας συναφιού. Εμείς, ως epikairo, πιστεύουμε στην πολιτική, στους πολιτικούς, στις πολιτικές. Και ψηφίζουμε πολιτική, πολιτικούς, πολιτικές. Αν θέλεις απλά να μαζέψεις ψήφους, do it by yourself, αν θέλεις να συζητήσουμε επί των πολιτικών, εδώ είμαστε, όχι μόνοι, καλαμιές, αλλά με ατζέντα, την οποία υπερασπιζόμαστε με συνέπεια τα τελευταία έξι χρόνια από τούτο το blog.
http://www.epikairo.gr/
Παρακολούθησα ζωντανά μέσω livestream τη συνέντευξη τύπου του Σταύρου Θεοδωράκη με αναφορές στο κόμμα που σχεδιάζει #topotami, θέσεις, στόχους και την παρουσίαση 30 ατόμων που διατίθενται να στηρίξουν αρχικά την προσπάθεια. Μάλιστα, πληροφορούμαι ότι τη συνέντευξη παρακολούθησαν διαδικτυακά περίπου 98.000 πολίτες, κάτι που αποδεικνύει έμπρακτα το ενδιαφέρον που δημιουργήθηκε για την κίνηση Θεοδωράκη...
Θα προσπαθήσω να αποτυπώσω καλόπιστα σε ποστ τα όσα είδα και άκουσα δίχως να διεκδικώ το
αλάθητο. Ο Θεοδωράκης χρησιμοποίησε ενικό από επιλογή στις απαντήσεις του στους δημοσιογράφους. Ο ενικός δεν είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή σε μία συνέντευξη τύπου με δημοσιογράφους και μάλιστα σε μία θεσμική διαδικασία η οποία αποτελεί έναρξη ενός εγχειρήματος όπως η ίδρυση κόμματος. Προφανώς, ο ενικός δεν είναι αυτός που θα σε κάνει διαφορετικό σε ένα πολιτικό εγχείρημα -οι ιδέες είναι. Ο ενικός είναι μία προσιτή επιλογή σε διάλογο με τους απλούς πολίτες. Το σπορ ντύσιμο ήταν εύστοχη επιλογή όπως και η επιλογή Θεοδωράκη να απαντά όρθιος και να κινείται καθ΄όλη τη διάρκεια της συνέντευξης. Ίσως, παραήταν κινητικός σε κάποιες περιπτώσεις αλλά το άγχος του πρωτάρη τον δικαιολογεί απόλυτα.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης απέφυγε μία εισαγωγική ομιλία, προσπαθώντας έτσι να αποφύγει τους τύπους και να κάνει επικοινωνιακά πιο χαλαρή και προσιτή τη συνέντευξη τύπου στο κοινό. Κατά την άποψή μου, η εισαγωγική ομιλία που θα έθετε το πολιτικό πλαίσιο ήταν απολύτως απαραίτητη και έπρεπε να γίνει κατά την αρχή της συνέντευξης. Με αυτό τον τρόπο, δεν έδωσε έστω έναν μπούσουλα στο κοινό που παρακολούθησε τη συνέντευξη, αφήνοντας την τυχαία σειρά να ορίζει τη ροή της συνέντευξης τύπου!
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης παρέθεσε κάποια πολιτικά σημεία του κόμματός του όπως το νέο πολιτικό σύστημα, ένα νέο εκλογικό νόμο που τείνει στην απλή αναλογική, το δικαίωμα του εκλέγεσθαι από τα 18, τις εκλογές υποχρεωτικά ανά 4 χρόνια, τη μικρότερη βουλή. Αναφέρθηκε στην Ελλάδα που πρέπει να παράγει και όχι να ζει με δανεικά, περισσότερο περιγραφικά παρά με σχέδιο, τόνισε πως ο ΔΤ δε χρειάζεται απολύσεις αλλά ανακατανομή υλικού, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι το ποτάμι είναι η ανάγκη κάποιων πολιτών να υπάρξει μία λύση πέρα από τα κομματικά στερεότυπα και διόρθωσε εν μέρει τον αποκλεισμό των κομματικών στελεχών λέγοντας πως δε χρειάζονται μόνο νέα κόμματα αλλά νέες δυνάμεις που θα εκσυγχρονίσουν και θα αλλάξουν υπάρχοντα κόμματα. Αξιοζήλευτη ήταν η θέση του για σύνθεση επί του προβλήματος κι όχι επί των προσώπων στην ευρωπαϊκή σκηνή, ενώ είπε ότι δεν έχει ακόμη αποφασίσει με ποιο ευρωπαϊκό κόμμα θα συνταχθεί στις ευρωεκλογές, κάτι που θα αποφασίσει σε ταξίδι που θα κάνεις στις Βρυξέλλες και θα είναι προϊόν συζητήσεων. Ο Θεοδωράκης άσκησε κριτική στην Ευρώπη την οποία χαρακτήρισε λίγο πολύ παρωχημένη ως μοντέλο και με προβλήματα αντίστοιχα της Ελλάδας σε πολλές των περιπτώσεων. Τέλος, αυτοπροσδιορίστηκε ως αριστερός και εξέφρασε αμφιβολίες για το πώς προσδιορίζεται ο αριστερός του σήμερα, κατά συνέπεια δε θέλησε να προσδιοριστεί ως αριστερός ή δεξιός με τη σημερινή έννοια των όρων.
Ακόμη, αναγνώρισε πως το μνημόνιο ήταν μία αναγκαία επιλογή την οποία η χώρα καλέστηκε να πάρει καθώς δεν υπήρχαν άλλες πηγές δανεισμού και επέρριψε λάθη κατά τους χειρισμούς μετά την ένταξή μας στο μνημόνιο.
Ο άσσος στο μανίκι του Θεοδωράκη ήταν η αναφορά 30 ονομάτων ως συμμετέχοντες στο κόμμα του. Πρόκειται για άτομα αξιόλογα, μοιρασμένα, όπως χαρακτηριστικά είπε, ανάμεσα σε αυτούς που μελετούν και αυτούς που ζουν, με κοινωνική αναφορά. Μεταξύ αυτών ο Νίκος Δήμου, ο Τάσος Τέλλογλου, ο Σταύρος Τσακυράκης, ο Νίκος Μαραντζίδης, η Βάσω Κιντή, ο Αύγουστος Κορτώ (εξέφρασε ενστάσει στο fb για την ανακοίνωση του ονόματός του), ο Ανδρέας Πετρουλάκης, η Χριστίνα Ταχιάου κ.α..
Αν και δεν έκρυψα έναν αρχικό ενθουσιασμό στο εγχείρημα Θεοδωράκη, θεωρώντας πως πρόκειται για μία φωνή λογικής που δύναται να συνεισφέρει στα κοινά της χώρας, η σημερινή του παρουσία ήταν περίπου απογοητευτική. Πρώτο και κύριο, η αποφυγή ένταξης του ιδίου, έστω χωροταξικά, στον πολιτικό άξονα από τα αριστερά εώς τα δεξιά, συνιστά αποϊδεολογικοποίηση, δε δίνει στίγμα, στρογγυλοποιεί, με προφανή στόχο την ψηφοθηρία. Η διαφορετικότητα, εν προκειμένω, θα εκφραζόταν με τόλμη και πολιτικές απόψεις με κόστος. Η αναφορά του στους τρόπους ανάπτυξης για τη χώρα ήταν καφενειακού επιπέδου ενώ η ιδέα να μας κρατήσει μυστικό σε ποιά ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου θα ενταχθεί, θύμιζε περισσότερο σάτιρα παρά πολιτική άποψη. Η κατοχύρωση της 4ετίας στις εθνικές εκλογές ορίζεται από το σύνταγμα και δε χρειάζεται κανένα κοινωνκό μαστίγιο. Ακόμη, είναι διαφορετικό να είσαι χαλαρός, άνετος, απλός στο λόγο σου από το να είσαι ανοργάνωτος, απροετοίμαστος, αδιάβαστος και ο Θεοδωράκης ήταν το δεύτερο. Όπως επίσης είναι λάθος να αυτοχαρακτηρίζεσαι ηγέτης, αυτά είναι χούγια του Βενιζέλου. Επικεφαλής είναι η σωστή λέξη.
Δε θέλω να φανώ αποκαρδιωτικός ως προς το εγχείρημα, ούτε βέβαια θα το κακοχαρακτηρίσω. Τουναντίον, πρόκειται για ένα κοινωνικό ρεύμα χωρίς ψεκασμένες απόψεις, το οποίο αντιλαμβάνεται τα προβλήματα της καθημερινότητας και μπορεί να τα αναδείξει με εξαιρετικό τρόπο. Όμως, τούτο μονάχα επισημαίνω, οι λύσεις στα προβλήματα είναι και θα πρέπει να είναι πολιτικές.
- Και να σου το πω ευθέως και στον ενικό, Σταύρο, όπως εσύ έχεις επιλέξει, η χάραξη ενός απολιτίκ δρόμου και ο στιγματισμός κομμάτων και κομματικών στελεχών αδιακρίτως δεν είναι άποψη του δικού μας συναφιού. Εμείς, ως epikairo, πιστεύουμε στην πολιτική, στους πολιτικούς, στις πολιτικές. Και ψηφίζουμε πολιτική, πολιτικούς, πολιτικές. Αν θέλεις απλά να μαζέψεις ψήφους, do it by yourself, αν θέλεις να συζητήσουμε επί των πολιτικών, εδώ είμαστε, όχι μόνοι, καλαμιές, αλλά με ατζέντα, την οποία υπερασπιζόμαστε με συνέπεια τα τελευταία έξι χρόνια από τούτο το blog.
http://www.epikairo.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου