Το πρόβλημα Σαμαρά


Όταν χρεοκοπούσε η χώρα το2010, δεν στήριξε.
Τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις με πολιτικό κόστος την περίοδο 2009-2011, δεν στήριξε.
Ούτε καν το μοναδικό επίτευγμα της μείωσης του πρωτογενούς ελλείμματος κατά 80% μέσα σε δύο χρόνια δεν στήριξε.
Το Μεσοπρόθεσμο τον Ιούνιο του 2011, την πιο κρίσιμη στιγμή για να αρχίσει η διαπραγμάτευση για το κούρεμα του ελληνικού χρέους, δεν στήριξε.
Την ελληνική κυβέρνηση τις μέρες που προηγήθηκαν της ιστορικής συμφωνίας των Βρυξελλών, δεν στήριξε.
Τη Συμφωνία των Βρυξελλών τον Οκτώβριο του 2011, δεν στήριξε.
Το δημοψήφισμα δεν το στήριξε – προτίμησε να αλλάξει γνώμη για τη Συμφωνία των Βρυξελλών.
Τις προσπάθειες λοιπόν της κυβέρνησης Παπανδρέου, δεν τις στήριξε.
Την κυβέρνηση Παπαδήμου στην οποία συμμετείχε, πάλι δεν τη στήριξε. Αποτέλεσμα; Δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις.

Σήμερα, λέει τα εξής:

«Περάσαμε από πρωτοφανείς Συμπληγάδες. Υπήρξε κάποια στιγμή, πριν δύο χρόνια περίπου, όταν οι περισσότεροι, εντός κι εκτός Ελλάδας, πίστευαν πια ότι η χώρα μας δεν πρόκειται να αποφύγει τη χρεοκοπία και δεν πρόκειται να αποφύγει και την έξοδό της από την ευρωζώνη…»

(Smartpost: Αλήθεια; Και γιατί έγινε αυτό πριν δυο χρόνια; Μήπως γιατί έγιναν δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις και αλλάξαμε 3 κυβερνήσεις σε 6 μήνες; Και ποιος έφταιγε για αυτό; Και κάτι ακόμα: σε αντίστοιχη κατάσταση βρέθηκε η Ελλάδα και το Μάρτιο –Μάιο 2010 για άλλους λόγους. Αλλά τσιμουδιά τότε για Συμπληγάδες.)

«…Κόντρα, λοιπόν, σε όλα αυτά που οι περισσότεροι προεξοφλούσαν – και στο εσωτερικό πολλοί από αυτούς και στο εξωτερικό – κόντρα σε όλα αυτά που πολλοί επιδίωκαν θα έλεγα καταφέραμε να διαψεύσουμε όλους εκείνους που προέβλεπαν την «αναπόφευκτη καταστροφή».

(Smartpost: Ποιος τελικά διαψεύδει ποιον; διαβάστε το παρακάτω)

«Καταφέραμε, να εξαλείψουμε το πρωτογενές έλλειμμα στον Προϋπολογισμό, για πρώτη φορά να δημιουργήσουμε πλεόνασμα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Καταφέραμε να εξαλείψουμε και το έλλειμμα στο τρεχουσών συναλλαγών
Καταφέραμε, σίγουρα, τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που έχει γίνει ποτέ παγκοσμίως και στον μικρότερο δυνατό χρόνο
Καταφέραμε, παράλληλα, να ξεμπλοκάρουν και να προχωρήσουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες στην Ελλάδα….Τώρα αυτό αναγνωρίζεται από ανεξάρτητους Διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΟΣΑ και η Παγκόσμια Τράπεζα, με την χώρα μας να βρίσκεται πια στην πρώτη θέση της διεθνούς κατάταξης στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητά μας». Α. Σαμαράς, 21/3/2014.

(Smartpost: Το πρωτογενές έλλειμμα ουσιαστικά το εξάλειψε η κυβέρνηση Παπανδρέου με το Σαμαρά απέναντι. Το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών το ίδιο, με το Σαμαρά απέναντι. Η δε πρώτη θέση της Ελλάδας σε διεθνείς εκθέσεις εφαρμογής μεταρρυθμίσεων πάλι έγινε επί Παπανδρέου, με τον Σαμαρά απέναντι.

Το πρόβλημα Σαμαρά είναι ότι για όσα επαίρεται, τα έχουν κάνει άλλοι με το Σαμαρά απέναντι.

Το πρόβλημα Σαμαρά είναι ότι όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι αυτοί οι άλλοι πέρα από τα νούμερα, κοίταζαν να χτυπήσουν και την πηγή του κακού, το πελατειακό κράτος – με το Σαμαρά απέναντι.

Το πρόβλημα Σαμαρά είναι ότι όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι ο Σαμαράς δεν έχει και μεγάλο πρόβλημα με το πελατειακό κράτος – εδώ, δεν είναι απέναντι.

«Η πολιτική μιζέρια και η θεωρία του «όχι σε όλα» δεν έχουν θέση σε αυτήν τη Νέα Ελλάδα που εμείς ονειρευόμαστε. Ήθελαν να γίνουν ορισμένοι «κυρίαρχοι του παιγνιδιού». Είναι από σήμερα κομπάρσοι», λέει τώρα ο κ. Σαμαράς.

Το πρόβλημά του κ. Σαμαρά είναι ότι για να γίνει ο ίδιος «κυρίαρχος του παιχνιδιού» έγινε ο βασικότερος εκφραστής της μιζέριας. Και μάλιστα στη χειρότερη για τον τόπο στιγμή, όταν η τύχη ενός ολόκληρου λαού κρεμόταν από μία κλωστή.

Όταν π.χ. τον Οκτώβριο του 2011, την ώρα που κορυφωνόταν η ιστορικότερη διαπραγμάτευση στη σύγχρονη οικονομική ιστορία της Ελλάδας, έγραφε άρθρα στο διεθνή τύπο λέγοντας σε όλους τους τόνους ότι η Ελλάδα απέτυχε.

Και όταν μετά τη Συμφωνία των Βρυξελλών, έκανε διαγγέλματα για ηρωϊκά ΟΧΙ, τα οποία μετά την πρόταση για δημοψήφισμα έγιναν ΝΑΙ. Τώρα ουσιαστικά πανηγυρίζει για τα αποτελέσματα μίας διετούς προσπάθειας που δεν στήριξε και μίας Συμφωνίας, αφού έκανε ό,τι μπορούσε για να ανατρέψει αυτούς που πραγματικά τα κατάφεραν.
Το πρόβλημα του κ. Σαμαρά είναι ότι όλα τα παραπάνω γίνονται πλέον συνείδηση σε όλο και περισσότερους Έλληνες.