Ξενογιαννακοπούλου:
H πρώην υπουργός μοιράστηκε μέσω του λογαριασμού της στο facebook μια ψύχραιμη και σοβαρή ανάλυση:
Ορισμένες σκέψεις για τις κινήσεις και συζητήσεις της περιόδου.
Πρώτον, το φαινομενικά "απολίτικο" στην πολιτική δεν είναι ποτέ υπερβατικό, ούτε καν ουδέτερο. Λειτουργεί και εξυπηρετεί αντικειμενικά την εκάστοτε υπάρχουσα κατάσταση, δίνοντας απλώς ευκαιρία προσωρινής ανώδυνης εκτόνωσης, και φυσικά όχι αλλαγής της.
Δεύτερον, όπως δεν τέλειωσε η ιστορία το 1989, έτσι δεν τέλειωσε και η σημασία των ιδεών και της πάλης τους στην έκφραση της κάθε εποχής και των αναγκών της. Πολύ περισσότερο σήμερα στις συνθήκες κρίσης και με τις συνέπειες της ασκούμενης πολιτικής. Η Δημοκρατία λειτουργεί με συνεπείς και καθαρές διαχωριστικές γραμμές και όχι με λογική θολούρας χωρίς θέσεις. Διαχρονικά όσοι ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν πια διαφορές ανάμεσα στην πρόοδο και στη συντήρηση, στη δεξιά και την αριστερά, με το περιεχόμενο βέβαια κάθε εποχής, συνήθως μιλάνε από τη σκοπιά της συντήρησης του κατεστημένου.
Τρίτον, η συζήτηση για τη λεγόμενη Κεντροαριστερά είναι εξαρχής καταδικασμένη παρά την τεράστια επικοινωνιακή στήριξη, γιατί οριοθετείται με όρους πολιτικής γεωγραφίας, ευκαιριακών και μεταβαλλόμενων προσωπικών συμμαχιών, και εκλογικού οργανωτισμού. Τελικά λειτουργεί είτε ως νομιμοποίηση της συγκυβέρνησης είτε ως εν δυνάμει μελλοντικό στήριγμα παρόμοιων σχημάτων.
Τέταρτον, ο κατακερματισμός του χώρου του ΠΑΣΟΚ είναι αποτέλεσμα της ιδεολογικής και πολιτικής του μετάλλαξης και της συνακόλουθης διάρρηξης των σχέσεων του με τις λαϊκές κοινωνικές δυνάμεις που εξέφραζε. Ας αφήσουν λοιπόν διάφοροι του σημερινού κατ'όνομα μόνο ΠΑΣΟΚ τη λοιδορία, δεν φεύγει κανείς από τον πολιτικό χώρο που πίστεψε και ταύτισε τη ζωή του εύκολα και χωρίς κόστος. Το κάνει όταν πλέον αισθάνεται ότι αυτός πλέον δεν τον εκφράζει, και στην ουσία δεν υφίσταται. Υφίστανται όμως οι χιλιάδες πολίτες και τα στελέχη που αγωνίστηκαν και τον πίστεψαν, υφίστανται οι ιδέες και η ανάγκη έκφρασης τους.
Πέμπτον, σήμερα το ζητούμενο είναι η ανάδειξη του διακυβεύματος της περιόδου που είναι μια νέα δημοκρατική και κοινωνική Αλλαγή, και η συγκρότηση ενός προγραμματικού μετώπου των δημοκρατικών, σοσιαλιστικών, αριστερών δυνάμεων που πιστεύουν σε αυτήν.
Ορισμένες σκέψεις για τις κινήσεις και συζητήσεις της περιόδου.
Πρώτον, το φαινομενικά "απολίτικο" στην πολιτική δεν είναι ποτέ υπερβατικό, ούτε καν ουδέτερο. Λειτουργεί και εξυπηρετεί αντικειμενικά την εκάστοτε υπάρχουσα κατάσταση, δίνοντας απλώς ευκαιρία προσωρινής ανώδυνης εκτόνωσης, και φυσικά όχι αλλαγής της.
Δεύτερον, όπως δεν τέλειωσε η ιστορία το 1989, έτσι δεν τέλειωσε και η σημασία των ιδεών και της πάλης τους στην έκφραση της κάθε εποχής και των αναγκών της. Πολύ περισσότερο σήμερα στις συνθήκες κρίσης και με τις συνέπειες της ασκούμενης πολιτικής. Η Δημοκρατία λειτουργεί με συνεπείς και καθαρές διαχωριστικές γραμμές και όχι με λογική θολούρας χωρίς θέσεις. Διαχρονικά όσοι ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν πια διαφορές ανάμεσα στην πρόοδο και στη συντήρηση, στη δεξιά και την αριστερά, με το περιεχόμενο βέβαια κάθε εποχής, συνήθως μιλάνε από τη σκοπιά της συντήρησης του κατεστημένου.
Τρίτον, η συζήτηση για τη λεγόμενη Κεντροαριστερά είναι εξαρχής καταδικασμένη παρά την τεράστια επικοινωνιακή στήριξη, γιατί οριοθετείται με όρους πολιτικής γεωγραφίας, ευκαιριακών και μεταβαλλόμενων προσωπικών συμμαχιών, και εκλογικού οργανωτισμού. Τελικά λειτουργεί είτε ως νομιμοποίηση της συγκυβέρνησης είτε ως εν δυνάμει μελλοντικό στήριγμα παρόμοιων σχημάτων.
Τέταρτον, ο κατακερματισμός του χώρου του ΠΑΣΟΚ είναι αποτέλεσμα της ιδεολογικής και πολιτικής του μετάλλαξης και της συνακόλουθης διάρρηξης των σχέσεων του με τις λαϊκές κοινωνικές δυνάμεις που εξέφραζε. Ας αφήσουν λοιπόν διάφοροι του σημερινού κατ'όνομα μόνο ΠΑΣΟΚ τη λοιδορία, δεν φεύγει κανείς από τον πολιτικό χώρο που πίστεψε και ταύτισε τη ζωή του εύκολα και χωρίς κόστος. Το κάνει όταν πλέον αισθάνεται ότι αυτός πλέον δεν τον εκφράζει, και στην ουσία δεν υφίσταται. Υφίστανται όμως οι χιλιάδες πολίτες και τα στελέχη που αγωνίστηκαν και τον πίστεψαν, υφίστανται οι ιδέες και η ανάγκη έκφρασης τους.
Πέμπτον, σήμερα το ζητούμενο είναι η ανάδειξη του διακυβεύματος της περιόδου που είναι μια νέα δημοκρατική και κοινωνική Αλλαγή, και η συγκρότηση ενός προγραμματικού μετώπου των δημοκρατικών, σοσιαλιστικών, αριστερών δυνάμεων που πιστεύουν σε αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου