Το κατεστημένο πολεμούσε πάντοτε τους Παπανδρέου...

Τα έβαλε κάποτε με τον Γέρο της Δημοκρατίας κι όταν είδε τελικά ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου θα κέρδιζε τις εκλογές με θρίαμβο, έκαναν τη δικτατορία. Και για να εξαφανίσουν τον Γέρο αλλά και για να εξουδετερώσουν τον Ανδρέα. Ο Λαός πέρασε από τα Καυδιανά δίκρανα για μια εφταετία. Ηρθε η μεταπολίτευση, κέρδισε η Δεξιά με τον Καραμανλή, αυτόν τον άθλιο πατέρα της βίας και της νοθείας, του δεξιού παρακράτους, του αστυνομικού κράτους. Του κράτους των Γκοντζαμάνηδων…


Κάποια στιγμή τα πράγματα άλλαξαν και ο ΑΝΔΡΕΑΣ μας έδειξε πώς είμαστε σαν Λαός άξιος να ζήσουμε καλύτερες μέρες. Του στήσανε άπειρες παγίδες και φτάσανε στο σημείο να τον παραπέμψουν στο Ειδικό Δικαστήριο. Η Δεξιά, το επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο, σε αγαστή συνεργασία με την λεγόμενη παραδοσιακή Αριστερά...


Και ήρθε η ώρα του Γιώργου Παπανδρέου. Δεν άντεξαν όλοι αυτοί το γεγονός ότι ο Γιώργος πάντοτε πολιτεύτηκε με ανοιχτά χαρτιά. Είπε "όλα στο φως"!!! Δεν υπέκυψε σε κανέναν. Μπορεί να έκανε λάθη. Και λοιπόν; Άνθρωπος είναι, δεν είναι θεός.! Δεν υπέκυψε στις απαιτήσεις του κατεστημένου. Και τώρα "εισπράττει" τα επίχειρα της επιμονής του να παλέψει μόνον για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και της χώρας. Κατάλαβε ότι τον εξαπάτησαν και οι συνεργάτες του, οι σύντροφοί του στο Κίνημα, που υπέκυψαν στις σειρήνες του κατεστημένου.


Όταν ο Γιώργος ονομάτιζε αυτά τα οικονομικά και εκδοτικά "συμφέροντα", ήξερε ότι έβαζε το κεφάλι του στον ντορβά. Ομως ουδέποτε τον απασχόλησε το πολιτικό κόστος, το προσωπικό συμφέρον, το πολιτικό μέλλον του. Κι αν ο Γιώργος τώρα σκέφτεται να μην ξαναβάλει υποψηφιότητα για την αρχηγία στο Κίνημα ή για την πρωθυπουργία, δεν θα είναι αυτός ο χαμένος. Ο ελληνικός λαός θα έχει χάσει την ευκαιρία να έχει έναν ηγέτη "καθαρό", αληθινό, ειλικρινή, έντιμο και πατριώτη. Βέβαια, το θλιβερό είναι ότι η Αριστερά δεν έχει ηγέτες, αλλά ανθρωπάκια. Ανθρωπάκια που έχουν όλα τα μειονεκτήματα θλιβερών όντων που δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα μας…