Αν ο Μίλαν Κούντερα είχε καθυστερήσει μερικά χρόνια θα είχε γράψει την “Αβάσταχτη Ελαφρότητα...” μόνο μέσα σε μια εβδομάδα. Αρκεί να ζούσε στην Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες.
Οφείλω να παραδεχτώ ότι οι ταχύτατες εξελίξεις μείωσαν κατά πολύ την ευφυολογία μας. Οι Φινλανδοί έγιναν Lordi, οι Γερμανοί πλέον ανήκουν 100% στο 4ο Ράιχ και ακόμη και οι πιο “ειδήμονες” του είδους στέρεψαν από ιδέες φτάνοντας στα όρια της ύβρεως και μερικές φορές ξεπερνώντας την.
Φυσικά όλα αυτά, γιατί οι υπουργοί και αρχηγοί αυτών των κρατών δεν μπόρεσαν να αντέξουν την αλλοπρόσαλλη προσέγγιση των δικών μας εκπροσώπων και είπαν -επιτέλους- να υπερασπίσουν τα μάλα των συμφερόντων των δικών τους λαών... των δικών τους πολιτών...
Είδα ένα όνειρο προχθές...
Το σύνολο των ελλήνων πολιτών ευημερούσε, το κράτος παρουσίαζε υπέρογκους ρυθμούς ανάπτυξης, και οι εξαγωγές της χώρας μας ήταν διπλάσιες του ΑΕΠ. Ήρθε λοιπόν μια χώρα κάπου εκεί από το κέντρο της Ευρώπης, όπου οι πολίτες της είχαν εκλέξει μια απελπιστικά “διφορούμενη” κυβέρνηση. Γερμανία ήταν η χώρα, και οι πολίτες της μετά από μια νιρβάνα 25ετίας εξέλεξαν “τσαμπουκαλεμένα” μια κυβέρνηση για να “ξεχρεώσει” κράτος και πολίτες, εν τη μέση της νυκτός... Η Ελλάδα, η χώρα μας έχοντας ως υπουργό οικονομικών και καθισμένο από χρόνια σε καροτσάκι τον Johan Varoufaken έστειλε μήνυμα στους “μικρούς” Γερμανούς να κάνουν ότι είναι δυνατόν έτσι ώστε να αναπροσαρμόσουν τα δημοσιονομικά τους, να προχωρήσουν σε αναδιαρθρώσεις... κτλ, κτλ... αλλά μάταια.. Αυτοί δεν καταλάβαιναν τίποτα... Και τότε σύσσωμοι οι έλληνες διαμήνυσαν στον υπουργό τους... “Δεν πειράζει... ας είναι τσαμπουκαλεμένοι οι γερμανοί... ας μην έχουν στον ήλιο μοίρα... Θα κόψουμε εμείς από το δικό μας μηνιάτικο... και θα τους βοηθήσουμε να προχωρήσουν... παρά την χρεωκοπία τους”.
...Και τότε ξύπνησα... τρομαγμένος...
Όχι δεν είναι δυνατόν είπα... και κατάλαβα αμέσως ότι ήταν όνειρο! Αυτό που με έκανε να το συνειδητοποιήσω δεν ήταν τόσο το ότι οι έλληνες δεν υπάρχει περίπτωση να έχουν μια δυνατή οικονομία... αλλά αυτό που φάνταζε αδύνατον... ήταν το δεύτερο σκέλος... Αυτό το... να δώσουμε απλόχερα σε κάποιον που έχει ανάγκη και παρά το γεγονός ότι μας βρίζει... μας λοιδορεί... και όπου βρεθεί και όπου σταθεί μας βάζει στο στόχαστρο!
Γράφοντας αυτές τις αράδες, βλέπω την διπλανή μου στην παραλία, να βγάζει κορώνες αποστρέφειας και αηδίας για τους “κακούς” γερμανούς, τους “τερατώδεις” Φινλανδούς και τους περισσότερους από τους εκπροσώπους των χωρών της μεγάλης ευρωπαικής οικογένειας. Την ίδια στιγμή με έναν φρεντουτσίνο στο χέρι, ψάχνει την επόμενη ατάκα στο facebook όπου πρόσφατα πρόσθεσε και καμιά 10αριά πολιτικούς “φίλους” για ξεκάρφωμα, καθώς και καμμιά 20αριά οικονομολόγους, μπροστά στους 2000 φίλους της Gucci, του Dior, και της Prada... Το copy paste στο κινητό της καλά κρατεί... ενώ ταυτόχρονα κάνει και αναμετάδοση ειδήσεων με πρόσθετη κριτική.
Ειλικρινά, θλίβομαι για την προσκαιρότητα των σκέψεων ορισμένων ανθρώπων...
Que sera sera... και δυστυχώς όχι σύντομα !
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΞΕΛΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου