ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ !...


Με υποθέσεις και πολλά «αν» βεβαίως και δεν γράφεται η ιστορία. Ολοι άλλωστε το γνωρίζουν αυτό, ακόμη και οι ονειροπόλοι. Όμως, καμιά φορά, τα πολλά «αν» κάνουν πιο συναρπαστική τη διήγηση της ιστορίας και «πλέκουν» ένα παραμύθι αρκετά ρεαλιστικό με αρχή, μέση και τέλος και καθόλου φανταστικό.

«Αν» είχαμε λίγο λιγότερο φοροδιαφυγή, «αν» ήταν μικρότερη η σπατάλη, «αν» δεν υπήρχαν έστω τόσες πολλές μαϊμού συντάξεις, «αν» περιορίζονταν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, «αν» ήταν λιγότερα τα ρουσφέτια και τα λαμόγια, «αν» είχαν πάλι παταχθεί οι δωροδοκίες, τότε σαφώς δεν θα είχαμε φθάσει ως εδώ.

Μπορεί εκείνη η ισοπεδωτική φράση του Θ. Πάγκαλου να ακούγεται ενοχλητική και αρκούντως προκλητική για το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού της χώρας, αλλά δεν παύει να απεικονίζει την πραγματικότητα και να εξηγεί την κακοδαιμονία της οικονομίας.

Ολόκληρα χωριά γέμισαν συνταξιούχους, νησιά και νομοί συντηρούνται με συντάξεις «τύφλωσης», «κώφωσης», αναπηρίας. Ενας στους τέσσερις Ελληνες είναι σήμερα συνταξιούχος, το άλλο τέταρτο είναι μαθητές, φοιτητές, ανήλικοι, το υπόλοιπο 25% είναι άνεργο και μόνο το υπόλοιπο περίπου 1/4 εργάζεται για να συντηρεί σχεδόν τα 3/4 του πληθυσμού.

Όλα τα ασφαλιστικά ταμεία γονάτισαν από την υπερσυνταγογράφηση φαρμάκων και τις αχρείαστες αξονικές τομογραφίες σε ιδιωτικές κλινικές.

Και όσοι αμφισβητούν ότι από κάτι τέτοια εξόκειλε η οικονομία, ας ακούσουν τον υπουργό Υγείας: «Χρειαστήκαμε, είπε σε ραδιοφωνική συνέντευξη, και στην υγεία τον 'μπαμπούλα' του μνημονίου, για να κάνουμε τα αυτονόητα. Για παράδειγμα, το 2009 η φαρμακευτική δαπάνη στη χώρα είχε ξεπεράσει τα 7 δισ. ευρώ. Το 2013 θα κλείσουμε με 2.300 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, θα έχουμε περίπου 5 δισ. ευρώ λιγότερα για φάρμακα. Πεθάναμε; Όχι. Μπορούσαμε, λοιπόν, να δαπανούμε ετησίως για φαρμακευτική δαπάνη 5 δισ. ευρώ λιγότερο. Γιατί δεν το κάναμε όλα αυτά τα χρόνια;».

Πέντε δισεκατομμύρια σε ένα χρόνο ή 50 δισ. σε μία δεκαετία δεν είναι και λίγα. Αντιστοιχούν στο μισό της βοήθειας του πρώτου μνημονίου, που αν δεν δίνονταν, τότε η χώρα θα είχε χρεοκοπήσει από τον Μάιο του 2010.

Τα άλλα 50 δισ. «κρύβονται» στην «Υδρα» παλαιά ή στις «Αρχάνες» τώρα, όπου καταστηματάρχες επικουρούμενοι από τους πελάτες εκδιώκουν τους ελεγκτές του ΣΔΟΕ αρνούμενοι να εκδώσουν αποδείξεις. «Υδρες» και «Αρχάνες», «Χαλκιδικές» και «Κυλλήνες» γέμισε πλέον η Ελλάδα, με την ευγενή χορηγία και συμπαράσταση των κατοίκων που φωνασκούν γιατί ήρθε το ΣΔΟΕ αλλά όταν το κλιμάκιο απομακρύνεται ασκούν κριτική για την εκτεταμένη φοροδιαφυγή στη χώρα, διαμαρτυρόμενοι για την έλλειψη ελέγχων.

«Αν» τώρα σε όλα αυτά προστεθούν και τα μικρά και μεγάλα σκάνδαλα με πρωταγωνιστές πολιτικά πρόσωπα, τεχνοκράτες και επιχειρηματίες, τα χιλιάδες ρουσφέτια με προσλήψεις υπαλλήλων που πληρώνονται με δανεικά και οι ανεξέλεγκτες δαπάνες και σπατάλες στο Δημόσιο, συμπληρώνεται το μαύρο παζλ της ελληνικής κακοδαιμονίας.

Με υποθέσεις και πολλά «αν» μπορεί να μη γράφεται η ιστορία ωστόσο εξηγούν όλα αυτά τα «αν» γιατί «έπεσε» η πόλις... «Αν -φυσικά- σου βαστά η ψυχή να ακούς όποιαν αλήθεια» όπως λέει ο ποιητής.

Αντώνης Δαλίπης