Η ΑΛΗΘΕΙΑ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ !...

Η Ελλάδα το 2013 θα παρουσιάσει για πρώτη φορά -μετά τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό του 2009- ισοσκελισμένο ή πλεονασματικό αποτέλεσμα στο πρωτογενές ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης και σχεδόν ισοσκελισμένο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Η αντιμετώπιση των ανισορροπιών της οικονομίας που προκάλεσαν την κρίση το 2009 έγινε με ένα τεράστιο κόστος σε όρους απασχόλησης και εισοδημάτων, αφού η ανεργία προσεγγίζει το 28%, ενώ η νεανική ανεργία το 64%.

Με δεδομένο ότι η Ελλάδα βρίσκεται για έκτη συνεχόμενη χρονιά σε ύφεση, το ερώτημα το οποίο τίθεται είναι πότε η ελληνική οικονομία θα εισέλθει σε μια τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης, προϋπόθεση για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας σε ανταγωνιστικούς τομείς της οικονομίας.

Το ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί σήμερα δεν είναι αν η Ελλάδα θα περάσει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης το 2014 ή όχι.

Ούτως ή άλλως ακόμη και αν αυτό συμβεί, διατρέχουμε τον κίνδυνο για ένα μικρό διάστημα να έχουμε μια ανάπτυξη που δεν θα συνοδεύεται από αύξηση της απασχόλησης.

Το ερώτημα είναι αν έχουμε διανύσει σημαντική απόσταση σε ό,τι αφορά τον κομβικό στόχο για μετασχηματισμό της παραγωγικής μας βάσης ώστε η ελληνική οικονομία να ενταχθεί αποτελεσματικά στον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας.

Αν δηλαδή επιτεύχθηκε η συρρίκνωση του μη ανταγωνιστικού και μη εξωστρεφούς τομέα της οικονομίας, που υπήρξε η πηγή των ελλειμμάτων στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών προς όφελος του ανταγωνιστικού και εξωστρεφούς τομέα της.

Εδώ φαίνεται ότι η πρόοδος που έχει συντελεστεί είναι περιορισμένη. Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να είναι παγιδευμένη σε ένα ξεπερασμένο παραγωγικό πρότυπο.

Η βελτίωση στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι επισφαλής. Οφείλεται κυρίως στη μεγάλη μείωση των εισαγωγών λόγω της μείωσης των εισοδημάτων και πολύ λίγο στην αύξηση των εξαγωγών. Αλλά και η σύνθεση για παράδειγμα των εξαγωγών μετά την κρίση δεν δείχνει ότι παράγουμε νέα προϊόντα που ενσωματώνουν υψηλή τεχνολογία ή είναι καινοτόμα.

Η χώρα αντιμετώπισε μεγάλες προκλήσεις με το ξέσπασμα της κρίσης και η αβεβαιότητα κυριάρχησε ως αποτέλεσμα της αδυναμίας επίτευξης ευρείας πολιτικής συναίνεσης, αλλά και της αστάθειας που προκάλεσαν οι δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Παράλληλα με τη γενικότερη αβεβαιότητα στο πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, η διατήρηση των πραγματικών επιτοκίων σε πολύ υψηλά επίπεδα και η καθυστέρηση στην ανακεφαλαιοποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος απέτρεψαν την πραγματοποίηση των αναγκαίων επενδύσεων. Εξίσου ανασταλτικός υπήρξε και ο ρόλος όσων εξυπηρετούνταν άμεσα ή έμμεσα από το παλαιό κρατικοκεντρικό πρότυπο ανάπτυξης.

Η διαδικασία μετασχηματισμού του παραγωγικού προτύπου δεν είναι εύκολη ούτε επιθυμητή από όλους. Διότι προϋποθέτει ότι οι μη ανταγωνιστικές επιχειρήσεις ή δραστηριότητες θα πάψουν να έχουν τον ρόλο που είχαν στον παρελθόν. Δεν μπορεί για παράδειγμα η οικοδομική δραστηριότητα να επιστρέψει στα επίπεδα προς της κρίσης. Είναι αναμενόμενο ότι οι ιδιοκτήτες τους θα επιδιώξουν να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο, διεκδικώντας ξανά ρόλο για τις επιχειρήσεις τους.

Επομένως ο ρόλος του ιδιωτικού τομέα στην πραγματοποίηση νέων επενδύσεων από ίδια κεφάλαια θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του νέου παραγωγικού προτύπου. Το Δημόσιο, για παράδειγμα, μπορεί να συμμετάσχει με την αξιοποίηση αδρανούς κοινωνικού κεφαλαίου. Επί του παρόντος οι ιδιώτες δεν δείχνουν να έχουν πάρει κάποια σημαντική πρωτοβουλία για νέες επενδύσεις.

Εδώ αναδεικνύεται και ο κομβικός ρόλος του τραπεζικού συστήματος στη διαδικασία του μετασχηματισμού. Οι τράπεζες έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους δάνεια προς επιχειρήσεις οι οποίες πιέζουν για ρυθμίσεις υφιστάμενων δανείων ή για νέες χορηγήσεις. Αυτό όμως κρατά τις τράπεζες προσκολλημένες σε επιχειρήσεις που δεν έχουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Έτσι, όμως, περιορίζονται οι λίγες διαθέσιμες πιστώσεις που υπάρχουν για τη χρηματοδότηση νέων επενδύσεων σε ανταγωνιστικούς τομείς. Υπάρχουν πάλι κλάδοι, όπως οι ιχθυοκαλλιέργειες, με πολλά χρέη που όμως είναι ανταγωνιστικοί αλλά χρειάζονται αναδιάρθρωση.

Σημαντικό ρόλο στη διαδικασία μετασχηματισμού της οικονομίας εκ των πραγμάτων έχει και το πρόγραμμα αποκρατικοποίησης, το οποίο αποσκοπεί να προσελκύσει νέα επενδυτικά κεφάλαια αλλά και μεταφορά τεχνογνωσίας.

Ομως και εδώ σημειώνονται καθυστερήσεις και παρά την όποια πρόοδο δεν υπήρξε ούτε από αυτήν πλευρά κάποια ουσιαστική συνεισφορά προς την κατεύθυνση του μετασχηματισμού της οικονομίας.
Είναι αναγκαίο η δημόσια συζήτηση αλλά και οι συζητήσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους στην επόμενη αξιολόγηση της πορείας της ελληνικής οικονομίας, που θα ξεκινήσει στα μέσα του Σεπτεμβρίου, να μην εγκλωβιστεί μονομερώς στο θέμα της δημοσιονομικής προσαρμογής, που σε μεγάλο βαθμό έχει ολοκληρωθεί, αλλά να επικεντρωθεί και στην παρακολούθηση του μετασχηματισμού της ελληνικής οικονομίας.

Οι καθυστερήσεις στην αναδιάρθρωση της οικονομίας εξαντλούν τις αντοχές της κοινωνίας τροφοδοτώντας ακραίες συμπεριφορές και πολιτικές επιλογές. Τέσσερα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης η χώρα βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο σε ό,τι αφορά τις δυνατότητές της να συνεχίσει την υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών, που θα της επιτρέψουν να βγει οριστικά από την κρίση.
Η κυβέρνηση σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή οφείλει να επαναπροσδιορίσει κίνητρα και αντικίνητρα, ώστε ο μετασχηματισμός της οικονομίας να επιταχυνθεί και να αρχίσει να παράγει αποτελέσματα. Αυτή είναι η μόνη επιλογή που διασφαλίζει ότι η οικονομία θα δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και εισοδήματα και θα ενισχύσει και την κοινωνική και πολιτική σταθερότητα.

Φίλιππος Σαχινίδης

Πως (και πότε) θα σωθεί η Ελλάδα
του Νίκου Παπανδρέου*


Για να μπούμε κατευθείαν στο θέμα που όλοι αναρωτιούνται. Θα "σωθεί" η Ελλάδα; Και αν ναι, πως ;
Με τους αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης από το 2008 και ένθεν, η χώρα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις δανειακές τις υποχρεώσεις. Ούτε εκείνες που είχαμε ως το 2009 (περίπου 350 δις) ούτε εκείνες που μας παραμένουν σήμερα.
Λάθος συνταγή; Φυσικά. Εμείς την επιλέξαμε; Όχι, επιβλήθηκε ως προϋπόθεση των δανείων που θα διασφάλιζαν την "μη χρεοκοπία." Το καθεστώς "μη χρεοκοπίας" δεν εξασφαλίζει την ανάπτυξη, ούτε την έξοδο από την κρίση. Εξασφαλίζει όμως κάτι πολύτιμο: χρόνο ώσπου να έρθει η πραγματική λύση.
Επιστρέφοντας στο αρχικό μας ερώτημα, πως θα βγούμε από την κρίση; Απαντώ: Όταν αποφασίσει η Γερμανία να "συγχωρέσει" ένα μεγάλο μέρος του χρέους μας.

Γιατί να το κάνει αυτό; Αν σκέφτεται με βάση την λογική, ο μόνος τρόπος να σωθεί η Ευρωζώνη είναι να σωθεί και η Ελλάδα. Η ίδια λογική ισχύει και για την Πορτογαλία φυσικά όπου ένα ίδιο μνημόνιο έχει τα ίδια αποτελέσματα.
Με βάση αυτή την σκέψη θέλει να λειτουργήσει η τακτική του Σύριζα. Ποιά είναι αυτή η τακτική; Τρίζουμε τα δόντια μας στους αντίπαλούς μας, δηλαδή σταματάμε για ένα διάστημα της αποπληρωμές των δανείων. Αυτή η κίνηση "μη πληρωμής" λειτουργεί ως "φόβητρο" - ότι θα διαλυθεί η Ευρωζώνη αν πέσει η Ελλάδα. Η ιδέα είναι να μπλοφάρουμε - δηλαδή να απειλήσουμε τους Γερμανούς με τον κίνδυνο της χρεοκοπίας ώστε να τους "αφυπνίσουμε." Με αυτό το "διαπραγματευτικό" όπλο θα έρθουν στο τραπέζι της επαναδιαπραγμάτευσης και θα μας κάνουν και τα χατίρια μας συνάμα.
Ας φανταστούμε την σκηνή: Με το φόβο μιας ελληνικής χρεοκοπίας, ο Γερμανός έρχεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με το κεφάλι σκυμμένο και με την ουρά στα σκέλια του. Ενδίδει (!), και μας δίνει εκείνα που ζητάμε.
Αλλά τι κάνουμε αν η Γερμανία δεν διακατέχεται από λογική σκέψη; Όταν παίζεις πόκα, πιστεύεις ότι ο αντίπαλος ακολουθεί κάποιους κανόνες της λογικής. Υπάρχουν πολλοί σχολιαστές, όπως ο δικός μας Γιάννης Βαρουφάκης, που υποστηρίζουν ότι η Γερμανία πρέπει να πάρει το βραβείο Νομπέλ βλακείας. Αν είναι πράγματι έτσι, δεν υπάρχει μεγάλη ελπίδα. Τούτο σημαίνει ότι δεν σκέφτεται με βάση την λογική. Μια "τρελή" Γερμανία μπορεί να αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει, παρά το γεγονός ότι την ίδια στιγμή πυροβολάει το πόδι της ή και το κεφάλι της.
Σίγουρα υπάρχει κάτι το παράλογο στην επιμονή της Γερμανίας για την εφαρμογή της πολιτικής λιτότητας στην Ευρώπη. Υπάρχουν και δείγματα και από το παρελθόν που τεκμηριώνει την άποψη ότι η Γερμανία είναι και "τρελή." Για παράδειγμα, ξεκίνησε δυο παγκόσμιους πολέμους που εν τέλει τους έχασε. Γιατί να μην χάσει και τούτο, τον "τρίτο" πόλεμο, από βλακεία;
Για να είμαι δίκαιος, ο Βαρουφάκης ξεχωρίζει τους έξυπνους Φρανκφουρτιανούς τραπεζίτες από τους "βλάκες" πολιτικούς του Βερολίνου. Άρα ας το δούμε λίγο αλλιώς.
Αν εκείνοι που έχουν το πάνω χέρι στην Γερμανία είναι οι "βλάκες" πολιτικοί, τότε δεν μπορούμε να προβλέψουμε τις κινήσεις τους στο μέλλον. Μπορεί δηλαδή, από βλακεία, να αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει, παρά το γεγονός ότι οι αναλυτές λένε ότι αυτό θα οδηγήσει στην διάλυση της Ευρωζώνης. Και γιατί όχι, αν δεν έχουν σκέψη ορθολογική; Ο βλάκας δεν είναι προβλέψιμος.
Αν όμως το πάνω χέρι το έχουν εκείνοι με λογική σκέψη, (σχολή Φρανκφούρτης ας πούμε) έχουμε ένα άλλο τεράστιο θέμα που προκύπτει από την τακτική του Σύριζα. (Η τακτική της μπλόφας διατυπώθηκε από σημαίνοντα μέλη του μετά από το πρόσφατο συνέδριο τους). Θα μπορέσει η Γερμανία ποτέ να επιβραβεύσει την κίνηση πόκας από οποιοδήποτε κόμμα τύπου Σύριζα; Θα μπορέσει να αδειάσει τρία χρόνια "μνημονιακής" πολιτικής και "μνημονικών" κυβερνήσεων, αφήνοντας να κερδίσουν την παρτίδα εκείνοι που τους βρίζουν και που έκαναν και κάνουν τα πάντα να σταματήσουν οποιαδήποτε μεταρρύθμιση;
Το αντίθετο: οι μόνοι που μπορούν να πείσουν ότι πρέπει να συγχωρεθεί ένα μεγάλο μέρος του χρέους είναι ακριβώς εκείνοι που προσπάθησαν να αποπληρώσουν τα χρέη. Τα επιχειρήματα θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι εκείνα που προτάθηκαν εν μέρη από την κυβέρνηση το 2010 - για ευρωπαϊκά ομόλογα, την χρήση της Ευρωπαϊκής Επενδυτικής Τράπεζας ως μοχλό ανάπτυξης κλπ. (Τούτα τα επιχειρήματα και οι προτάσεις για μια συνολική λύση του ελληνικού και ευρωπαϊκού προβλήματος επισημοποιούνται και κωδικοποιούνται σε πρόσφατο τους άρθρο οι καθηγητές κκ Βαρουφάκης, Γκάλμπρεϊθ και Χόλαντ.)
Αν δηλαδή η προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης έρθει από όλους εκείνους που έκαναν ότι μπορούσαν να μη χρεοκοπήσει η χώρα, ίσως τότε η Γερμανία να μπορέσει να κάνει κάτι, επειδή θα "επιβραβεύσει" εκείνους. Αλλά να επιβραβεύσει ένα κόμμα σαν το Σύριζα, το βλέπω απίθανο, και ας είναι όσο βλάκες θέλετε.
Αλλά ας πάμε σε ένα ακόμη θέμα: Για να παίξεις το παιχνίδι της απειλής, βάζεις έναν ολόκληρο λαό, μια χώρα, να παίξει πόκα έναντι σε ένα πανίσχυρο παίχτη. Με τι πιθανότητες επιτυχίας; Φίφτι-φίφτι; Ο Σύριζα κάνει τον μάντη και προβλέπει το μέλλον και πιστεύει ότι η κίνησή της θα στεφθεί με 100% επιτυχία - έτσι διατυμπανίζει τουλάχιστον. Μπράβο προφήτες! Αν κάνουμε αυτή την κίνηση, λένε, τότε η άλλη πλευρά θα κάνει μια αναμενόμενη κίνηση. Αμ δε; Πόσα λάθη έχουν γίνει από άτομα που πιστεύουν ότι μπορούν να προβλέψουν το μέλλον; Πόσα λάθη από εκείνους που ήταν "σίγουροι" για τις κινήσεις του αντίπαλου;
Εκείνοι που βλέπουν την απειλή χρεοκοπίας (δια μέσω μιας προσωρινής στάσης πληρωμών) ως "σίγουρο διαπραγματευτικό χαρτί" μάλλον έχουν επηρεαστεί από τα σινεμά του Χόλιγουντ όπου ο φτωχός αλλά τίμιος αουτσάιντερ καουμπόης κερδίζει τον αστό τραπεζίτη, με μόνο όπλο την εξυπνάδα και την ομορφιά του.
Όμως βάζεις μια ολόκληρη χώρα σε τέτοιο παιχνίδι; Η αξία της "παρτίδας" στο πράσινο τραπέζι δεν είναι δέκα χιλιάδες δολάρια αλλά δέκα εκατομμύρια λαός. Και για να λέει ένα κόμμα ότι θα παίξω πόκα με το Γερμανό, πρέπει επίσης να προβλέψει και το τι θα γίνει αν χάσει το παιχνίδι. Δεν ακούγεται καμία συζήτηση για τις καταστροφικές για μας συνέπειες σε αυτή την περίπτωση.
Έτσι έχουμε το εξής δίλημμα:
Αν είναι βλάκες οι Γερμανοί, μπορεί και να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε. Μπορεί δηλαδή να μας κλείσουν το σπίτι, κατά την λαϊκή φράση, α λα Κύπρος, την ίδια στιγμή που γκρεμίζουν το δικό τους οικοδόμημα. Αν είναι έξυπνοι, δηλαδή διακατέχονται από ορθολογική σκέψη (rational thought) δεν θα επιβραβεύσουν ποτέ εκείνον που τους τρίζει τα δόντια. Αυτό θα σήμαινε ότι αδειάζουν εντελώς την ίδια την δική τους σκληρή πολιτική τόσα χρόνια τώρα.
Άρα μονόδρομος η λιτότητα;
΄Οχι.
Πρώτον επειδή η άρση της πολιτικής αυτής έχει πολλούς υποστηρικτές μέσα στην Γερμανία, αλλά και στην Ευρώπη και φυσικά από τον ίδιο τον Ομπάμα. Ως και οι Κινέζοι γκρινιάζουν για την πολιτική λιτότητας στην Ευρώπη.
Δεύτερον, επειδή πιστεύω ότι οι Γερμανοί τώρα πια ψάχνουν μια έξυπνη λύση για την άρση της λιτότητας στη χώρα μας. Πρέπει να βρούνε έναν τρόπο όμως οι πολιτικοί Μέρκελ και Σια να πείσουν τους ψηφοφόρους τους Γερμανούς πολίτες ότι η Ελλάδα πρέπει να σωθεί. Αλλά πως να το κάνουν αυτό όταν τόσοι Γερμανοί πιστεύουν το αντίθετο;
Τους έχουμε προσφέρει την "face saving" λύση.
Το κατοχικό δάνειο.
Αν η ηγεσία της Γερμανίας μπορεί να πείσει τους ψηφοφόρους τους ότι η Γερμανία "χρωστάει" στην Ελλάδα, τότε αλλάζουν οι κανόνες του παιχνιδιού. Μπορεί να πούνε ότι θα ελαφρύνουν τα χρέη μας, όχι από φιλανθρωπία, όχι από σκοπιμότητα, όχι για να μας βοηθήσουν να ορθοποδήσουμε, ούτε ως ομολογία ότι η πολιτική λιτότητας απέτυχε. Μπορεί να πούνε ότι υπάρχει πραγματικό θέμα επιστροφής κατοχικού δανείου ύψους χ ή ψ και ότι παρά την θέλησή τους, το τάδε συνταγματικό δικαστήριο της "Κάτω Σαξονίας" αποφανθεί ότι χρωστάνε στην Ελλάδα πολλά δις. Έτσι, μετά τις εκλογές στην Γερμανία, πιστεύω ότι ο γερμανικός τύπος θα προετοιμάσει το έδαφος. Όλο και περισσότερο θα μιλάει για το κατοχικό δάνειο ώστε να μπει στο τραπέζι μιας συνολικής λύσης υπέρ ημών.
Αλλά τούτη η λύση δεν θα προσφερθεί με τίποτα σε εκείνους που θεωρούν τους πολιτικούς τους αντίπαλούς ως "προδότες." Λύση δεν μπορεί να έρθει από εκείνους που για ψηφοθηρικούς λόγους και μόνο είναι έτοιμοι να παίξουν την χώρα ολόκληρη σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι μπλόφας. Πρέπει να πούνε και τι θα γίνει αν χάσουν το "στοίχημα."

* το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Οικονομική Επιθεώρηση

Lecture Guide for #3h SeptemvriPasok



Βλέποντας το πρόγραμμα του Διήμερου Συμποσίου που διοργανώνει ο Βαγγέλης στις 3 και 4 του Σεπτέμβρη (απορία: Θα παρευρεθεί με το ρόλο του Συμποσιάρχη ο Αγάθων;), μπορείς να ξεχωρίσεις με μια πρόχειρη ματιά τα "musts" και τα "mustnots" όσον αφορά τους εισηγητές που θα μιλήσουν. Ειδικότερα:

Από την πρώτη Συνεδρία (μου αρέσει ο ψυχιατρικός όρος) κρατάμε την εισήγηση του Δημητράκη του Ρέππα με τίτλο "ΠΑΣΟΚ μόνο ως Κεντροαριστερά", γιατί πολύ απλά έχουμε ξεχάσει τη φάτσα του. Φήμες λἐνε ότι το αρκαδινό μουστάκι ξαναφύτρωσε. Παράλληλα κουτσομπολεύουμε τις fan patrol του Μπένι στα social Media, την σύζυγο και κόρη Σουλαδάκη, ρωτώντας τον πως καταφέρνει και διατηρεί το μαλλί του τόσα χρόνια μπαμπάκι

Από την δεύτερη Συνεδρία κρατάμε όλες τις εισηγήσεις και λίγο πριν βγει ο Πάρις ο Κουκολόπουλος να μιλήσει για τη Συγκρότηση του σύγχρονου Κράτους, θυμόμαστε να βγούμε έξω για τσιγάρο και coffee-gossip.

Από την τρίτη Συνεδρία απέχουμε επιδεικτικά ή καθόμαστε στην αίθουσα και βλέπουμε στο Ipad μας Two and a Half Men σε επανάληψη. Είναι η συνεδρία που αποθεώνεται ο πολιτιστικός βενιζελισμός (μια ματιά στους ομιλητές και θα καταλάβετε).

Τις συνεδρίες 4-6, που λαμβάνουν χώρα την επόμενη ημέρα, 4 Σεπτεμβρίου, τις ρουφάμε όλες ως το μεδούλι και ρωτάμε τον Μόσιαλο αν είναι στραβός ο γυαλός ή ο ίδιος στραβά αρμενίζει προς τη ΔΗΜΑΡ, ενώ σπεύδουμε ως groupies να ανεβάσουμε σε fb και instagram φωτογραφίες με Γιαννίτση και Χριστοδουλάκη, γιατί έτσι μας αρέσει. Σνομπάρουμε Κουτρομάνη επιδεικτικά, και με τον Κουκιάδη όχι πολλά πολλά. Δεν έκανε ούτε μια αποκρατικοποίηση φιλελέ μου που μου γινες και ΒενιζελοΠΑΣΟΚ τώρα.

Τέλος στη Συνεδρία 7, ακούμε μόνο Μαραντζίδη και Βούλγαρη, που είναι και οι μόνοι κεντροαριστεροί του πάνελ, ενώ σε Μπίστη-Ευθυμίου-Βασούλα Παπανδρέου προτείνουμε τη συγγραφή των πολιτικών τους απομνημονευμάτων γιατί μόνο για εκεί είναι. Με Πιερρακάκη δεν ασχολούμαι, γιατί δεν μου τον έχει μάθει ο Βαγγέλης.

Υ.Γ: Όσον αφορά τις ομιλίες Σημίτη-Παπανδρέου έχουμε μάτια και αυτιά ανοιχτά, ενώ σε εκείνες των περήφανων γηρονεολαίων Ανδρουλάκη-Χρηστίδη βάζουμε σύσσωμες τις αισθήσεις μας σε flying mode, ακούγωντας στο Ipod μας συνθήματα όπως "ΠΑΣΠ ιδέα ΠΑΣΠ ιδέα, Σεισμός Σεισμός Σοσιαλισμός κλπ κλπ)

epikairo.gr

Ο ΝΕΟΣ, ΑΙΣΧΡΟΣ, ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ !...


Άρχισαν στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ τα κατευθυνόμενα δημοσιεύματα, τα σχετικά με τις απαιτήσεις που θα προβάλλει η τρόϊκα, στην νέα Σεπτεμβριανή επίσκεψη της στην Αθήνα.

Πληροφορίες για νέο πακέτο μέτρων, με περικοπές γύρω στα 4,5 δις. €, είδαν το φως της δημοσιότητας αυτό το Σαββατοκύριακο, διανθισμένες με τις, τάχα, διαφωνίες της κυβέρνησης, ως προς το ύψος κι όχι, βέβαια, επί της αναγκαιότητάς του.

Χοντροκομμένη προσπάθεια δημιουργίας, αφ΄ ενός κλίματος αναμονής νέων μέτρων και αφ΄ ετέρου (μαγικής) εικόνας κυβερνητικής αντίστασης !

Οι πιστωτές σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της Κυριακής θα ζητήσουν επιτακτικά να ψηφιστούν άμεσα μέτρα ύψους 4,5 δισ. ευρώ για τα έτη 2015 – 2016, με την κυβέρνηση, τάχα, να αντιτείνει ότι αρκούν μέτρα 2,5 δισ. ευρώ, όπως προβλέπει και το Μεσοπρόθεσμο που ψηφίστηκε τον προηγούμενο Φεβρουάριο.

Είναι τόσο σατανικά δεμένες και σερβιρισμένες οι κατευθυνόμενες πληροφορίες, που στο ζουμί τους εμπεριέχουν και τον εκβιασμό, για τις πρόωρες εκλογές.

Η απαραίτητη, σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, ανώνυμη (πάντα) κυβερνητική πηγή, φέρεται να υποστηρίζει, πως «επειδή νέο μνημόνιο δεν πρόκειται να περάσει από την παρούσα Βουλή, η τρόϊκα, αν επιμείνει στις απαιτήσεις της, θ΄ αναλάβει και την ευθύνη οδήγησης της χώρας σε εκλογές, μέσα στο Φθινόπωρο !...».

Όλο αυτό το σκηνικό παραπληροφόρησης, με το πλασάρισμα ωμών εκβιαστικών διλημμάτων ενώπιον του ελληνικού λαού, είναι σίγουρο πως θα ενταθεί το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, όσο πλησιάζει η νέα «επίσκεψη» του κλιμακίου της τρόϊκας στην Αθήνα.

ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΣ

ΤΙ ΕΓΙΝΕ Η 

"ΕΝΑΠΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ" ;...

Στην ουσία η τρικομματική κυβέρνηση που προέκυψε μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές στηρίχτηκε στην ιδέα της επαναδιαπραγμάτευσης των επαχθών όρων και δεσμεύσεων των Μνημονίων, στο πλαίσιο πάντα μιας ευρωπαϊκής πορείας. Αυτό προκύπτει και έμμεσα από τις προγραμματικές δεσμεύσεις της.

Εναν χρόνο περίπου μετά και έχοντας «αποχωρήσει» ήδη η ΔΗΜΑΡ, εάν κάποιος θελήσει να αποτιμήσει την πολιτική της «επαναδιαπραγμάτευσης», δύσκολα θα βρει σημαντικά αποτελέσματα, τομές ουσιαστικές και αξιοσημείωτες αλλαγές. Στην πραγματικότητα -παρά ορισμένες επιτυχείς, κυρίως «αποτρεπτικού» χαρακτήρα στάσεις- ακολουθήθηκε και μετά τις εκλογές η ίδια αμφισβητούμενη «πολιτική συνταγή» αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης με τα γνωστά επαχθή οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα. Η Ελλλάδα απεδείχθη ότι δεν μπόρεσε να «διαπραγματευτεί» με τους εταίρους δανειστές της. Το «μέτωπο του Νότου» δεν απέκτησε ποτέ οποιαδήποτε συγκρότηση. Ενώ είναι προφανές ότι καμία σημαντική αλλαγή στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς δεν μορφοποιήθηκε ούτε είναι προ των πυλών...

Η δυσκολία αναζήτησης «άλλου δρόμου» από την Ελλάδα, χωρίς ευρύτερες ευρωπαϊκές αλλαγές, είναι προφανής. Προς το παρόν «σερνόμαστε» σ' ένα «πρόγραμμα» που δεν βγαίνει, με πολιτικές «μηχανικής συντήρησης», καθώς οι ισχυροί Ευρωπαίοι εταίροι μας -τρία χρόνια μετά- δεν θέλουν να αποδεχθούν τα λάθη τους και να αναλάβουν το αντίστοιχο οικονομικό και πολιτικό κόστος.

Κυρίως να δουν την Ευρώπη κάτω από ένα άλλο πρίσμα συμφερόντων και αλληλεγγύης. Εξ ου και η επιμονή τους ότι το «πρόγραμμα βγαίνει», «πάμε καλά έστω και με καθυστερήσεις», «έχουν γίνει σημαντικά βήματα», αλλά «θα μας προσφερθεί ένα... νέο πακέτο βοήθειας», έναντι προφανώς κάποιων «ανταλλαγμάτων», για να πάμε παρακάτω κ.ο.κ...

Ολα αυτά, βέβαια, δεν σημαίνουν ότι η χώρα δεν πρέπει ν' αλλάξει σε πολλούς τομείς. Οτι δεν έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται και σωστά πράγματα, που ούτως ή άλλως έπρεπε να γίνουν. Το κακό είναι ότι η συνολική «συνταγή» και ο «τρόπος που υλοποιείται» τις περισσότερες φορές, ενισχύουν το ελληνικό αδιέξοδο, αντί ν' ανοίγουν δρόμο διεξόδου. Η επί της ουσίας ευρωπαϊκή επαναδιαπραγμάτευση των όρων εξόδου από την κρίση παραμένει επίκαιρη όσο εξακολουθεί να μη γίνεται...

Παναγιώτης Παναγιώτου

Πάνω από 321 δισ. ευρώ το δημόσιο χρέος...

Πάνω από 321 δισ. ευρώ το δημόσιο χρέος...

Ανησυχητική και εκρηκτική είναι η πορεία του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο ανήλθε στα 321 δισ. ευρώ στο τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2013, ύψος μεγαλύτερο από το χρέος που είχε η Ελλάδα το 2009, προτού ξεσπάσει η κρίση, σύμφωνα με...
δημοσίευμα του "BHMAτος".

Το χρέος επιβαρύνθηκε κατά 16 δισ. ευρώ εντός του 2013 και είναι υψηλότερο κατά 18 δισ. ευρώ από τον Ιούνιο του 2012 που ήταν 303 δισ. ευρώ. Σημειώνεται ότι στο ποσό των 321 δις ευρώ δεν υπολογίζονται οι εγγυήσεις που καταπίπτουν.

Το ύψος των τόκων, παρά τα χαμηλά επιτόκια, κινείται μεταξύ 11 και 12 δισ. ευρώ ετησίως. Τόσο το χρέος όσο και οι τόκοι ανέβηκαν και πάλι στα ύψη που είχαν διαμορφωθεί πριν από το PSI.

Μπροστά σε αυτό το δυσθεώρητο ύψος του δανεισμού που με τα σημερινά δεδομένα αντιστοιχεί στο 180% του ΑΕΠ και το οποίο παρά την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος εξακολουθεί να επιβαρύνεται με το ύψος των τόκων, στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης επικρατεί προβληματισμός για το πώς θα αντιμετωπιστεί, αναφέρεται στο δημοσίευμα.

Συγκεκριμένα, η διχογνωμία στρέφεται, όπως μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο εσωτερικό της τρόικας, στο κατά πόσο θα χρειαστεί ή όχι νέο «κούρεμα».

«Βασικό πρόβλημα παραμένει το χρέος. Αν δεν μειωθεί δραστικά, τότε ένα μεγάλο μέρος των διαθέσιμων πόρων θα διατίθεται για την πληρωμή τόκων και ο προϋπολογισμός για τα επόμενα χρόνια θα κινείται σε πολύ περιορισμένο πλαίσιο. Τα πράγματα θα εξακολουθήσουν να είναι δύσκολα», σημειώνουν στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου.

Στελέχη του υπουργείου Οικονομικών, μιλούν για μια ήπια λύση που θα οδηγήσει σε ελάφρυνση των τόκων μέσω της μείωσης των επιτοκίων και κυρίως θα αντιμετωπίζει το πρόβλημα της λήξης ομολόγων μέσα στο 2014, που είναι η πιο δύσκολη χρονιά, αφού από τα μέσα του επόμενου έτους δεν υπάρχουν άλλα δανεικά για τη χώρα από το τρέχον πρόγραμμα.

 nonews-NEWS

Μ. Καρχιμάκης:

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε το νόμο 

για τους πλειστηριασμούς...


Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται για την επιχείρηση κατάργησης του νομου που θα επέτρεπε τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας και ορθώς !!!!!!
Δυστυχώς όμως, όταν ψηφιζοταν ο νόμος αυτός ,ποιος μπορει να εξηγήσει γιατί τον καταψήφισε;
Για να μπορούν ασύδοτα και ανενοχλητα οι τράπεζες μέσα στην κρίση να αναθέτουν στους κορακοεισπρακτορες να αφαιρούν τις περιουσίες των αδύναμων χωρίς νομική προστασία;
Γιατί αυτό θα γινόταν χωρίς τον νομο περι προστασίας των δανειοληπτών .
Σήμερα, η επιχείρηση αυτη των τραπεζών, να τιτλοποιουν τις απαιτήσεις και να τις αναθέτουν προς είσπραξη σε κοράκια και σε offshore, αναχαιτισθηκε με τον νομο απαγόρευσης των πλειστηριασμων, που ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε.!
Η αριστερά , γενικώς, σύντροφοι , πρέπει να μην έχει μικροψυχες προσεγγίσεις...
Ό,τι είναι σωστό και φιλολαικο να το υπηρετεί και να το υιοθέτει.
Όχι να το απορρίπτει , επειδή την πρωτοβουλία την είχε κάποιος άλλος η το υλοποίησε κάποιος άλλος .
Η ΣΥΝΈΠΕΙΑ και η μεγαλοσυνη , είναι μεγάλο προτέρημα , για όσους επιδιώκουν να διοικήσουν τον τόπο .
Ποτε λέγατε λοιπόν την αλήθεια, Αγαπητοί φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ ; Τότε που καταψηφιζατε το νομο η τώρα που τον υπερασπιζεστε;;;

Αναζητάμε τον ταύρο με τα κέρατα!!!


Σκεφτόμουν σήμερα όλο αυτό το ανθρώπινο δυναμικό που αναλώνει τον ελεύθερο ή μη-ελεύθερο χρόνο του στο διαδίκτυο για να περάσει ευχάριστα την ώρα του, να επικοινωνήσει, να δώσει συμβουλές, να κριτικάρει, να σατιρίσει, να τα βάλει με το κράτος και τους κυβερνήτες, να γελάσει, να επιχειρήσει να συνετίσει κάποιους, να βρει ο ένας τον άλλον ή την άλλη και να γίνουν παρέα... Μου δίνει την εντύπωση ότι όλοι αυτοί οι χρήστες του διαδικτύου δεν είναι παρά τα μέλη ενός Χορού, που ζει καθημερινά τον αντίκτυπο των γεγονότων, σχολιάζει, θρηνεί, στηθοδέρνεται, παλεύει να διδάξει σωφροσύνη, συμβουλεύει τους ήρωες και πρωταγωνιστές της ζωής, χωρίς ποτέ να γίνεται ακουστός.

Ομολογώ ότι έχω κουραστεί να παρακολουθώ όλο αυτό το πανηγύρι των αντιδράσεων που απλώς δημιουργούν κουρνιαχτό. Φανταστείτε ένα ετερόκλητο πλήθος ανθρώπων, ζώων, οχημάτων κι ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, να πορεύεται σε χωμάτινους δρόμους και να υψώνονται σύννεφα σκόνης και ν' ακούγονται φωνές, τραγούδια, κραυγές, ύβρεις, κάποιοι να ξεκόβουν για να κατουρήσουν ή γενικώς για την ανάγκη τους, τα ζώα να μη σταματούν και να προχωράνε αγέρωχα και κουρασμένα και ν' αφήνουν στο δρόμο τις ακαθαρσίες τους, τα οχήματα να ξεθεμελιώνουν την ατμόσφαιρα με τα μαρσαρίσματα και να φλομώνουν με καπνούς από τα πετρέλαια και τις βενζίνες, ο ιδρώτας να τρέχει ποτάμια, και όλοι να ζουν με την αγωνία και την προσμονή κάποιας συστάδας δέντρων ή ενός δάσους με πηγές και καθαρό νερό...

Όμως, δεν υπάρχει φυλλωσιά πουθενά, μονάχα δρόμος και χώμα κι ο ήλιος που βαράει κατακούτελα. Και κάποια δέντρα εδώ κι εκεί με γυμνά κλαδιά, ξερά, κατάξερα, που δείχνουν κάτι να ζητάνε από τον ουρανό... Μια βροχή, ένα αεράκι, μερικές σταγόνες ζωής...

Πιθανολογώ ότι αυτό το πλήθος που γελάει, κλαίει και οδύρεται, βρίζει και κουτουλάει σε αόρατους τοίχους, συναισθάνεται και ζει εσωτερικά το αδιέξοδο της ιστορίας, της δικής του συγκαιρινής ιστορίας, κι επιπλέον ίσως να καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει συνοχή, για τον ένα και μοναδικό λόγο ότι δεν υπάρχουν κοινοί, ορατοί στόχοι. Ξέρετε ότι αυτοί που κινούν την ιστορία είναι οι αυτάρκεις, που την κάνουν να προχωράει με τη μέθοδο του ταύρου, που ορμάει με την κεφάλα του και τα γκρεμίζει όλα... Υπάρχουν σήμερα τέτοιοι... αυτάρκεις;;;

Νίκος Λαγκαδινός

Ο Αβραμόπουλος έστειλε τον Βενιζέλο Βρυξέλλες με το αεροπλάνο της γραμμής και το γεύμα ήταν κρύο...



Φαντάζομαι ότι όλοι θυμάστε τη γνωστή κόντρα Αβραμόπουλου-Βενιζέλου για τη χρήση του κυβερνητικού αεροσκάφους. Ο Αβραμόπουλος προσπάθησε να περάσει τροπολογία για να χρησιμοποιεί το αεροπλάνο και ο Υπουργός Άμυνας, πέρα από τον πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών, κάτι που πολέμησε, δημοσιοποιώντας το, ο Βενιζέλος και ανάγκασε τον Αβραμόπουλο να ταξιδεύει με το αεροπλάνο της γραμμής.

Τότε, είχαμε γράψει:

Αφού ο Βενιζέλος έβαλε στοπ στις «προεδρικές πτήσεις» Αβραμόπουλου, ο δημοφιλής Δημήτρης θα αναγκαστεί να σφίξει τα δόντια και να κάνει και αυτό το ταξίδι (το υπερατλαντικό, που προηγήθηκε αυτό του Σαμαρά) με το αεροπλάνο της γραμμής. Είναι βέβαιο ότι αυτή η άτακτη υποχώρηση Αβραμόπουλου θα του δώσει πόντους στο μέλλον καθώς αποδεικνύει έμπρακτα πως εν καιρώ κρίσης κάνει άμετρες θυσίες όπως αυτή να ξεκαβαλήσει το προεδρικό αεροπλάνο, το οποίο κρατά σε μινιατούρα στο κλειδωμένο συρτάρι του γραφείου του.


Η συγκίνηση όλων για την Ιφιγένεια του νεοφιλελευθερισμού είναι βαθιά και ανείπωτη. Το ποτήρι είναι πικρό μα θα το πιεί μέχρι τελευταίας σταγόνας. Άλλωστε, του πάει περισσότερο το διαστημόπλοιο του Αβραμόπουλου από το αεροπλάνο. Οψόμεθα...

Βέβαια, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Έτσι, διαβάζω στο Έθνος ότι ο Αβραμόπουλος πήρε το αίμα του πίσω. Προχθές, το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας δεν έκανε αποδεκτό το αίτημα του υπουργείου Εξωτερικών να μεταβεί το κυβερνητικό αεροσκάφος στη Σκιάθο για να παραλάβει τον Ευ. Βενιζέλο, να τον μεταφέρει στις Βρυξέλλες για το συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ και, στη συνέχεια, να επιστρέψει με το ίδιο στη Σκιάθο. Το ΓΕΑ, εφαρμόζοντας κατά γράμμα τον νόμο, έκρινε ότι η συγκεκριμένη πτήση δεν προβλέπει λόγω κόστους ενδιάμεση στάση και, ως εκ τούτου, ο υπουργός Εξωτερικών θα έπρεπε να ταξιδέψει ιδιωτικώς στην Αθήνα για να επιβιβαστεί στο αεροσκάφος, η έδρα του οποίου είναι στην Ελευσίνα. Οπερ και εγένετο. Με άλλα λόγια, το «καψώνι» έγινε κανονικά και με το νόμο.

Τα παιδία παίζει ...

Τζαμπατζιλίκια ...


Διακοπές; Ποιες διακοπές; Πού; Πώς; Κι από τι; Από ποια δουλειά; Α, για να ξεσκάσω, να αλλάξω παραστάσεις, να βγω από το σπίτι και τέτοια. Όχι, δεν πήγα. Είχα μέρος να πάω και σπίτι για να μείνω, αλλά θα χρειαζόμουν και μια κατοστάρα για το πηγαινέλα. Κι εγώ με 100 ευρώ βγάζω το μήνα μου. Άσε που δεν παίζει να βρεθεί κανείς να με πάρει με το ιδιωτικό του αεροπλάνο, γιατί δε θα έχει κάτι να κερδίσει από μένα.
Εντάξει. Προσπαθώ να ξεγελάσω την κατάσταση. Να με πείσω πως μου αρέσει κι έτσι. Άρχισα να πηγαίνω για κάνα μπάνιο στη θάλασσα. Το δικαιούμαι, δε νομίζεις; Μπαίνω στο τραμ χωρίς εισιτήριο. Δεν έχω για εισιτήριο. Άμα δίνω τρία ευρώ κάθε μέρα για πηγαινέλα, δε θα μείνει μετά ούτε για ψωμί. Ναι, το ξέρω ότι όλο και θα βρεθεί κάποιος να μου πει ότι αυτός πληρώνει για μένα (που ποτέ δε θα καταλάβω πώς γίνεται), ότι ανά πάσα στιγμή κινδυνεύω να βρεθώ αντιμέτωπη με ελεγκτή που θα με προσβάλει -χέστηκα για το πρόστιμο, απλήρωτο θα μείνει όπως και τόσα άλλα που αδυνατώ να πληρώσω-, ότι όλο και κάποια συγγραφέας, που δεν έχει χρειαστεί να μπει σε ΜΜΜ, να βγει με πει τζαμπατζού. Ενώ, για παράδειγμα, ο βουλευτής που μετακινείται δωρεάν, όταν δε χρησιμοποιεί το

Η ΑΘΗΝΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ !...



Περιδιαβάζοντας τους δρόμους της Αθήνας τον Αύγουστο έχεις την αίσθηση ότι μόνο οι κατσαρίδες επέζησαν κάποιου πυρηνικού ολέθρου. Απόκληροι που ψάχνουν τα σκουπίδια, μοναχικοί που μιλούν μόνοι τους, κλεφτρόνια που αναζητούν θύματα μέσα στο λιοπύρι, η άδεια πόλη μοιάζει να έχει εγκαταλειφθεί από την κανονικότητα. Τα περίπτερα κλείνουν με την ίδια ταχύτητα που πέφτουν οι Περσείδες στον ουρανό. Τα εστιατόρια το ίδιο: αναρτούν μια ανακοίνωση «Καλές διακοπές-

"Πρέσπες 2013"

Αφιερωμένες στη Μελίνα οι φετινές εκδηλώσεις

Αφιερωμένες στη Μελίνα Μερκούρη θα είναι φέτος οι εκδηλώσεις "Πρέσπες 2013", που θα πραγματοποιηθούν στις 23 και 24 Αυγούστου, στην πόλη της Φλώρινας και στο νησάκι του Αγίου Αχιλλείου, στις ακριτικές Πρέσπες, συμπληρώνοντας 25 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στον πολιτισμό.

Όπως αναφέρθηκε από τους διοργανωτές, σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε το μεσημέρι στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, στη Θεσσαλονίκη, η Μελίνα Μερκούρη είναι ένα πρόσωπο που ενώνει τους Ελληνες ως μνήμη αλλά και ως κληρονομιά.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Οργανισμός Πολιτιστικών Εκδηλώσεων Πρεσπών - Φλώρινας, με τη συνεργασία του "Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη", ετοίμασαν μια μεγάλη παραγωγή, με τίτλο "Μελίνα: Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα....". Η πρεμιέρα θα δοθεί στη Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου, στις 24 Αυγούστου.

Η Μαρία Ναυπλιώτου θα "μεταφέρει", μέσα από φράσεις που είπε η Μελίνα Μερκούρη, την ψυχή της και μαζί με τον Γιάννη Στάνκογλου θα ανακαλύψουν πτυχές από τη ζωή μιας γυναίκας που αγάπησε πάνω από όλα την Ελλάδα. Για συμβολικούς λόγους, για πρώτη φορά, η ίδια παράσταση θα ανέβει και στο Ηρώδειο, στην Αθήνα, στις αρχές Σεπτεμβρίου.

"Η Μελίνα Μερκούρη όλα τα μάγευε και τα έκανε διαφορετικά. Είναι ένα νόμισμα νέας κοπής. Κόπηκε και μετά το εργοστάσιο έκλεισε" ήταν ορισμένες μόνο από τις αναφορές του καλλιτεχνικού διευθυντή των εκδηλώσεων Γιώργου Λιάνη στο πρόσωπο της αείμνηστης Ελληνίδας ηθοποιού και πολιτικού.

Έκανε, μάλιστα, ιδιαίτερη αναφορά στο τελευταίο καλοκαίρι της ζωής της, που δεν ήταν καλά στην υγεία της, καθώς και στην παρουσία της στις Πρέσπες.

"Οι Πρέσπες είναι ο φάρος που φωτίζει το νου και ζεσταίνει τη ψυχή μας" δήλωσε η πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτιστικών Εκδηλώσεων Πρεσπών - Φλώρινας Χρύσα Μάντση, αναφερόμενη στις εκδηλώσεις, ενώ ο περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας Γεώργιος Δακής αναφέρθηκε στην ενεργό στήριξη του θεσμού από την πλευρά της Περιφέρειας "ώστε οι Πρέσπες να είναι γεμάτες ζωντάνια και να δέχονται επισκέπτες από όλο τον κόσμο".

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος Γιάννης Βούρος υπογράμμισε τη σημασία που έχουν όλοι αυτοί οι "πολιτιστικοί πυρήνες" στη Βόρεια Ελλάδα και τόνισε πως το ΚΘΒΕ στέκεται αρωγός στις προσπάθειες των παραμεθόριων περιοχών, ενώ η σκηνοθέτις Σοφία Σπυράτου στάθηκε ιδιαίτερα στο πρόσωπο Μελίνα Μερκούρη, σημειώνοντας: "Είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία, ένας άνθρωπος που λάτρεψε όσο τίποτα την ελευθερία και την Ελλάδα".

Το κόστος των εκδηλώσεων δεν αναμένεται να ξεπεράσει τις 140.000 ευρώ, ενώ στο φεστιβάλ Πρεσπών η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. "Αλλες χρονιές ο προϋπολογισμός ήταν πολύ μεγαλύτερος, όμως τα φετινά Πρέσπεια θα είναι μέσα στις καλύτερες εκδηλώσεις" κατέληξε ο κ.Λιάνης.

Α.Κ.

© ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ. 

Οι πνευματικοί άνθρωποι δεν είναι άνθρωποι

Οι τεράστιες διαστάσεις που πήρε η είδηση του τραγικού θανάτου του 19χρονου επιβάτη του τρόλεϊ γέννησε μια ακόμα είδηση που προκάλεσε συζητήσεις κι αφορούσε ένα σχετικό tweet της Λένας Διβάνη.


Πριν από οτιδήποτε άλλο όμως, ας ασχοληθούμε πρώτα με τα γεγονότα. Κάποια Λένα Διβάνη η οποία διατηρεί έναν προσωπικό λογαριασμό στο Twitter, την ώρα που στο δημοφιλές μέσο δικτύωσης όλοι συζητούσαν για το συγκεκριμένο περιστατικό έγραψε το εξής:

 Συμπερασμα: οι ελεγκτες δεν πρεπει να κανουν τη δουλεια τους γιατι καποιος τζαμπατζης μπορει να πηδηξει εξω απο το οχημα. Λογικο.

To σχετικό tweet προκάλεσε αντιδράσεις οι οποίες και πολλαπλασιάστηκαν όταν άρχισαν τα διάφορα site που ζουν και πεθαίνουν για λίγα παραπάνω clicks να δημοσιεύουν σχετική είδηση με τον τίτλο «Θύελλα αντιδράσεων για τη Λένα Διβάνη στο Twitter». Σύντομα, το περιεχόμενο του tweet ξεχάστηκε και τα διάφορα σχόλια άρχισαν να αφορούν προσωπικά τη συντάκτρια του, με τη βοήθεια φυσικά των γνωστών κίτρινων και αιμοδιψών ΜΜΕ. Για παράδειγμα, το Πρώτο Θέμα έσπευσε να τονίσει ότι «η Λένα Διβάνη, συγγραφέας και προνομιούχος “ημέτερη” του Γιώργου Παπανδρέου ενοχλείται από τον “τζαμπατζή'-19χρονο θύμα του θλιβερού περιστατικού». Δεν είναι καταπληκτική και σε αυτή τη συζήτηση η εμπλοκή του ονόματος του Γιώργου Παπανδρέου;

Ολοκληρώνοντας την περιγραφή των γεγονότων, εκτιμώ ότι αξίζει να αναζητήσουμε τους λόγους που το συγκεκριμένο tweet έλαβε τόση μεγάλη δημοσιότητα. Φταίει το περιεχόμενο του; Φταίει η συντάκτρια του; Φταίνε τα ΜΜΕ; Φταίει ο...Γιώργος Παπανδρέου;

Ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο πρώτο ερώτημα. Μήπως ήταν το περιεχόμενο του συγκεκριμένου tweet που εξόργισε τον κόσμο; Χαζεύοντας το Τwitter και το Facebook τις πρώτες ώρες που έγινε γνωστό το τραγικό συμβάν, διαπίστωσα ότι γράφτηκαν πράγματα που λογικά θα εξόργιζαν πολύ περισσότερο εκείνους που εξοργίστηκαν από το tweet αυτής της Λένας της Διβάνη. Δεν διαβάσαμε όμως καμία είδηση τύπου «θύελλα αντιδράσεων για το tweet κρεοπώλη από τα Πατήσια» ή «χυδαιότητες πολιτών κατά του νεκρού 19χρονου στα social media».

Θα σπεύσουν κάποιοι να αναρωτηθούν «μα τι γράφει αυτός, η Λένα Διβάνη είναι διάσημη, το ίδιο θα την αντιμετωπίσουν τα ΜΜΕ με τους υπόλοιπους;». Νομίζω ότι ούτε εδώ κρύβεται η εξήγηση. Η Λένα Διβάνη είναι πράγματι επώνυμη, πράγματι γνωστή σε αρκετούς Έλληνες αλλά εκτιμώ ότι η αναγνωρισιμότητα της δεν είναι και τόσο μεγάλη, ώστε να δικαιολογεί τις διαστάσεις της κριτικής εναντίον της.

Υποψιάζομαι ότι η εξήγηση της δημοσιότητας που έλαβε το tweet αυτής της Διβάνη βρίσκεται κάπου αλλού και συγκεκριμένα στις δυο ιδιότητες της που την καθιστούν «επώνυμη». Αυτή λοιπόν η Λένα Διβάνη που σχολιάζει στο Twitter είναι καθηγήτρια Πανεπιστημίου και συγγραφέας, είναι δηλαδή «πνευματικός άνθρωπος».

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Στους κατηγόρους της αρκούν οι δυο αυτές ιδιότητες για να την καταδικάσουν, ακόμα κι αν δεν την γνωρίζουν, ακόμα κι αν δεν διαβάζουν τα βιβλία της, ακόμα κι αν δεν την παρακολουθούν στο Twitter. Η Λένα Διβάνη είναι καθηγήτρια Πανεπιστημίου κάτι που συχνά στην κυρίαρχη ελληνική αφήγηση περιγράφεται συνοπτικά στη φράση «διδάσκει τα παιδιά μας». Η Λένα Διβάνη είναι συγγραφέας κάτι που συχνά στην κυρίαρχη ελληνική αφήγηση περιγράφεται ως«πνευματικός άνθρωπος».

Είναι δυνατόν λοιπόν οι πνευματικοί άνθρωποι (που διδάσκουν και τα παιδιά μας) να γράφουν τέτοια πράγματα; Είναι δυνατόν μορφωμένοι άνθρωποι να εκφράζονται έτσι; Είναι δυνατόν οι πνευματικοί άνθρωποι να μην συμφωνούν με τον απλό λαό; Εξάλλου, που ήταν οι πνευματικοί άνθρωποι όταν οι υπουργοί έπαιρναν τις μίζες; Γιατί δεν μιλούσαν στους πολίτες;

Η Λένα Διβάνη λοιπόν δεν κρίνεται μόνο γι' αυτό που έγραψε αλλά κυρίως γι' αυτό που είναι κι εμμέσως γι' αυτό που δεν έγραψε. Από τη Λένα Διβάνη απαιτείται να πει «την αλήθεια», η οποία είναι φυσικά μια και όχι διαφορετική από αυτή των κατηγόρων της.

Γιατί η Λένα Διβάνη είναι πνευματικός άνθρωπος και οι πνευματικοί άνθρωποι οφείλουν να είναι δικοί μας άνθρωποι. Οφείλουν να παρεμβαίνουν για να επιβεβαιώσουν της απόψεις μας, να ενισχύσουν τα επιχειρήματα μας και γενικότερα να πάρουν το μέρος μας. Οι πνευματικοί άνθρωποι δεν είναι άνθρωποι, είναι μόνο πνευματικοί. Σκέτο. Το αυξημένο κύρος τους έχει αξία μόνο όταν λειτουργεί υπέρ μας, όχι πάντοτε.

Η Λένα Διβάνη διδάσκει τα παιδιά μας. Δεν μπορεί να γράφει στο προσωπικό της λογαριασμό ό,τι θέλει, ακόμα και βλακείες. Δεν είναι άνθρωπος σαν κι εμάς. Είναι πνευματικός άνθρωπος. Γιουσουφάκι των ιδεοληψιών μας. Στην πυρά

Παραπολιτική 

Ο Μηλιός μετατρέπει την κηδεία του 19χρονου σε πολιτική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ.!

O Γιάννης Μηλιός δεν είναι μόνο καθηγητής πολιτικής οικονομίας και υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο εθνικός μας δικαστής. Και τούτο διότι ο ασυνείδητος βουλευτής ανέφερε ως φόνο το θάνατο του 19χρονου. Παραθέτουμε το απίστευτης αθλιότητας τweet:



O Γιάννης Μηλιός είναι ο ίδιος άνθρωπος που λίγο πριν τις εκλογές του Μαΐου του 2012, σε εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη με καλεσμένους τον Παπακωνσταντίνου, τον Χατζηδάκη, είχε πει ότι η Ελλάδα θα δανειστεί από το Αμπού Ντάμπι. Χθες, εκμεταλλευόμενος με τον πλέον ειδεχθή τρόπο το θάνατο ενός παιδιού, έκανε κάλεσμα στο περιστέρι λες και επρόκειτο για κάποια πολιτική συγκέντρωση.

Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ, κινούμενος στο ίδιο μήκος κύματος με τον Μηλιό (το μήλο κάτω απ' τον Μηλιό), εξέδωσε δελτίο τύπου στο οποίο κατονόμασε ως φονιά το μνημόνιο και μεταξύ άλλων πρότεινε:

-να σταματήσουν οι εξευτελισμοί και οι παράνομες κατακρατήσεις επιβατών από ελεγκτές
-να καταργηθεί η αμοιβή ελεγκτών με ποσοστά επί των προστίμων
-να μειωθεί το κόστος του εισιτηρίου για όλους τους επιβάτες και
-να κατωχυρωθεί δωρεάν πρόσβαση σε άνεργους, χαμηλοσυνταξιούχους, φοιτητές και μαθητές σε όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Η αθλιότητα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τελειωμό. Χτυπώντας πια το κεφάλι του στο δημοσκοπικό του ταβάνι προσπαθεί να δημιουργήσει μίνι εξεγέρσεις μετατρέποντας τις κηδείες σε πολιτικές συγκεντρώσεις και τα ατυχήματα σε φόνους. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε στο πρόσωπο ενός ελεγκτή με προφανή απρεπή συμπεριφορά τον εκφραστή σκληρών μνημονιακών πολιτικών και τον βασανιστή του ελληνικού λαού.

Αιδώς Αργείοι

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ !...


Το χρέος του Νότου της Ευρωζώνης, της Γαλλίας συμπεριλαμβανομένης, είναι περίπου 4,7 τρισ. ευρώ. Πρόκειται για μια σκληρή πραγματικότητα, που δεν αντιμετωπίζεται με μετάθεση της συνολικής λύσης με ημίμετρα και διευθετήσεις.

Με άλλα λόγια, δεν είναι μόνο το δημόσιο χρέος της Ελλάδας που δεν είναι βιώσιμο, αλλά του Νότου συν τη Γαλλία. Αλλη λύση πλην μιας σε μεγάλο βάθος χρόνου μετάθεσης της αποπληρωμής με χαμηλά έως συμβολικά επιτόκια δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Αντί να το βουλώσουμε

Όταν χθες νωρίς το πρωί διάβασα την είδηση του θανάτου ενός νεαρού που πήδηξε έξω από το τρόλεϊ την ώρα που αυτό βρισκόταν εν κινήσει, το μόνο που σκέφθηκα ήταν πόσο εύκολα μπορεί τελικά να χαθεί μια ανθρώπινη ζωή.

Με εντυπωσίασε η απερισκεψία του θύματος και η φοβερά λανθασμένη προσωπική του επιλογή να λάβει ένα τόσο μεγάλο ρίσκο. Προσπέρασα όμως την είδηση, θεωρώντας ότι δεν πρόκειται να λάβει διαστάσεις μεγαλύτερες από μια είδηση που κυρίως περιγράφει ένα ανθρώπινο δράμα.

Κι όμως! Μέσα σε λίγες ώρες, ο θάνατος του νεαρού έγινε το πρώτο θέμα συζήτησης και μάλιστα με όρους καθαρά πολιτικούς, με όρους...μνημονίου-αντιμνημονίου! Αν και κανονικά ίσως δεν θα

Τι παράπονο μπορεί να έχει μια γυναίκα από τους σημερινούς άντρες;;;

Βραδιάζει... Πρόλαβα όμως να την δω κι έτσι κατάφερα να την αποτυπώσω με χρώματα. Τη γυναίκα που στεκόταν ακίνητη σα να περίμενε κάτι, κάποιον, κάποια... Έμεινα αποσβολωμένος όταν ένιωσα τα δυο μεγάλα μάτια της να με κοιτάζουν, αλλά αργά-αργά έσυρα τη δική μου ματιά στο αραχνοϋφαντο φουλάρι της. Και μετά... Χάθηκα ξανά στον παράδεισο των ματιών της. Είχε κολλήσει το στόμα μου. Δεν είχα σάλιο αλλά, παράξενο, δεν ένιωθα δίψα. Ήταν

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ !...


Με υποθέσεις και πολλά «αν» βεβαίως και δεν γράφεται η ιστορία. Ολοι άλλωστε το γνωρίζουν αυτό, ακόμη και οι ονειροπόλοι. Όμως, καμιά φορά, τα πολλά «αν» κάνουν πιο συναρπαστική τη διήγηση της ιστορίας και «πλέκουν» ένα παραμύθι αρκετά ρεαλιστικό με αρχή, μέση και τέλος και καθόλου φανταστικό.

«Αν» είχαμε λίγο λιγότερο φοροδιαφυγή, «αν» ήταν μικρότερη η σπατάλη, «αν» δεν υπήρχαν έστω

Αυστραλία:

Πατέρας και γιος, ηγέτες των Αβοριγίνων με ελληνικό αίμα

του  Σ. Χατζημανώλη

Μισός Έλληνας και μισός Αβορίγινας είναι ο πρώτος Επίτροπος για τα Παιδιά και τους Νέους Αυτόχθονες της πολιτείας της Βικτόριας. Είναι ο Άντριου Τζιάκομος, γιος του ομογενή Αλεξ Τζιάκομου, του πρώτου λευκού που αποδέχθηκαν οι ιθαγενείς ως «ηγέτη» τους.

Ο Άντριου Τζιάκομος επί 14 χρόνια ήταν ανώτερος υπάλληλος του υπουργείου Παιδείας, υπεύθυνος για ριζικές μεταρρυθμίσεις που έχουν λάβει χώρα αναφορικά με το νομικό σύστημα και τις δίκες των αυτόχθονων, καθώς επίσης και για επίσημες συμφωνίες μεταξύ της πολιτείας και των

Αχ αυτό το κυνήγι του κέρδους!
Λίγες μόλις μέρες μετά την πώληση του 902 και την απόλυση των εργαζομένων του, ο Ριζοσπάστηςδημοσιεύει έρευνα του για τα εργοστάσια της Χαλκίδας που κλείνουν «από το κυνήγι του κέρδους».



Όσο καλή διάθεση κι αν έχει κανείς απέναντι στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, είναι φοβερά δύσκολο να μην γελάσει πικρά για την υποκρισία του ιστορικού κόμματος

ΣΗΚΩ ΚΑRL, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΣ !...

Στις εποχές της απουσίας των «εμβασμάτων», η διατήρηση κομμουνιστικών επιχειρήσεων είναι δύσκολη, το ΚΚΕ αποφαίνεται και έως αδύνατη. Πόσο, μάλλον, όταν αυτές καλούνται να λειτουργήσουν στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος και ιδιαίτερα, όταν αυτό βρίσκεται σε κρίση.

Η τυποεκδοτική έκλεισε κι ο 902, πουλήθηκε. Δεν άντεξαν οικονομικά !... Πριν περάσουμε στις

"Με την πολιτική ασχολούνται μόνο οι αποτυχημένοι ή τα λαμόγια"

Από τη στιγμή που ξεκίνησα να ασχολούμαι με την πολιτική και την ειδησεογραφία σαν χόμπι, άρχισα να παρατηρώ τη σχέση των ανθρώπων γύρω μου με την πολιτική, τα κόμματα, τις όποιες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις και το πόσο τους ενδιέφεραν ή τους επηρέαζαν τα όσα συνέβαιναν. Μετά λύπης μου συνειδητοποίησα οτι η πλειοψηφία αδιαφορούσε καθώς είχε πιο σημαντικά θέματα να ασχοληθεί όπως το ποδόσφαιρο, ή τα ρούχα... Οι ίδιοι άνθρωποι σήμερα, χρόνια ανενημέρωτοι αποτελούν βορά στον κάθε τυχάρπαστο λαϊκιστή που τους συγκλονίζει με τα επιχειρήματά του και τις μαγικές λύσεις του...
Από τη στιγμή που ο κύκλος μου (οικογένεια και φίλοι) συνειδητοποίησε το σαράκι το οποίο κουβαλάω με αποθάρρυνε, μην ασχολείσαι τι έχεις να κερδίσεις, γιατί τσακώνεσαι, γιατί χαλάς τη ζαχαρένια σου, αφοσιώσου στις σπουδές σου κλπ κλπ. Η κλασσική διαχρονική ατάκα που πάντα μου ανέβαζε το αίμα στο κεφάλι ήταν το: "με την πολιτική ασχολούνται οι αποτυχημένοι κάθε επαγγέλματος ή τα λαμόγια". Δεν ξέρω αν αυτό ισχύει διεθνώς αλλά στη χώρα μας δεν υπάρχει αμφιβολία οτι αυτό συμβαίνει, όποιος αξιόλογος τύχει να ασχοληθεί λόγω κάποιου φωλιασμένου σαρακιού, ξεβράζεται μετά από λίγο, καθώς το σύστημα δεν τον σηκώνει και το στομάχι του δεν αντέχει.

Το ελεύθερο πεδίο που αφήσαμε τα προηγούμενα χρόνια στη μετριότητα να καθορίζει τις ζωές μας, το βρίσκουμε μπροστά μας τώρα. Όταν η χώρα θα έπρεπε να τρέχει με χίλια μπροστά, να εκπονούνται σχέδια επι σχεδίων για κάθε πιθανό ή απίθανο ενδεχόμενο, να γίνονται προσεκτικές και στοχευμένες κινήσεις από την πολιτική ηγεσία με στόχο την πάταξη καρκινωμάτων όπως η φοροδιαφυγή, να παρουσιάζονται στην τρόικα δομημένες σοβαρές εναλλακτικές και παράλληλα να γίνεται μία διεθνής προσπάθεια να τιθασευτούν οι αγορές και να προχωρήσουμε σε έναν πιο ανθρώπινο καπιταλισμό, αυτό που γίνεται είναι οι περιχαρείς για την καρέκλα τους Υπουργοί, να κοροϊδεύουν την τρόικα, να εφαρμόζουν αυτοκτονικές συνταγές και τίποτε άλλο. Οι χωρίς σχέδιο απολύσεις, έχουν βαφτιστεί μεταρρυθμίσεις τις οποίες εφαρμόζουν άνθρωποι χωρίς καμία επαφή με τα Υπουργεία τα οποία διοικούν.

Χρόνια τώρα υπάρχουν φωνές ανθρώπων που λένε οτι η χώρα κινείται σε λάθος δρόμο, κάποιοι από αυτούς επιχείρησαν να ασχοληθούν με την πολιτική αλλά εγκατέλειψαν εξαντλημένοι, άλλοι αποφάσισαν απλά να περιοριστούν στον ρόλο του παντογνώστη κριτή των πάντων.
Όλοι αυτοί οι "ικανοί και παραγωγικοί" που θα μπορούσαν να μας σώσουν, που έχουν σειρά ιδεών, λίγο έχουν μετατοπιστεί από το δόγμα "με την πολιτική ασχολούνται οι αποτυχημένοι και τα λαμόγια", παρ' όλα αυτά συμμετέχουν σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό σε συσπειρώσεις ατόμων που κάνουν παρεμβάσεις και διεκδικούν ρόλο. Το λυπηρό είναι οτι το κάνουν με τον ίδιο σνομπίστικο και απαξιωτικό τρόπο που το έκαναν και στο παρελθόν, ασχολούνται με κάτι που χρόνια απορρίπτουν, χωρίς να διαφαίνεται οτι έχουν στόχο να αλλάξουν τα πράγματα εκ των έσω. Απλά θέλουν να ακουστούν και να επηρεάσουν αυτούς που καλώς ή κακώς είναι διατεθειμένοι να μπουν στον βούρκο, ασκώντας τους εννοείται κριτική οτι δεν μπορούν να αποδώσουν όπως θα μπορούσαν δυνητικά να αποδώσουν οι ίδιοι, αν ήταν διατεθειμένοι να θυσιάσουν την όποια ηρεμία τους για να ασχοληθούν με την πολιτική.

Ο απόλυτος σνομπισμός έχει δώσει τη θέση του στον ενοχλητικό ελιτισμό. Οι προτάσεις και ο τρόπος σκέψης χαρακτηρίζονται από έναν εξαιρετικά απαξιωτικό τρόπο. Για όλα φταίει το κράτος και οι τεμπέληδες, απολύονται στον ιδιωτικό τομέα, άρα η λύση είναι, για να είναι δίκαια τα πράγματα, να απολυθούν και στον δημόσιο τομέα. Κανένα δίχτυ προστασίας, καμία κοινωνική πολιτική καθώς νέτα σκέτα "λεφτά για κοινωνική πολιτική δεν υπάρχουν". Το πιο ανησυχητικό είναι οτι μάλλον δεν συνειδητοποιούν οτι ορισμένες θέσεις που εκφράζουν, ενέχουν και ψήγματα μισανθρωπισμού. Το "να απολυθεί και δεν με νοιάζει το μέλλον του" είναι μια αισχρή σκέψη. Είναι εντυπωσιακό οτι ορισμένοι δεν μπορούν να καταλάβουν ή μάλλον αδιαφορούν για τον ρόλο που διαδραματίζει ο καθένας σε μία κοινωνία και τα φαινόμενα ντόμινο που ακολουθούν.

Το κακό με τον σοσιαλισμό είναι οτι κάποτε τελειώνουν τα λεφτά, είχε πει η Θάτσερ, αλλά το κακό με τον καπιταλισμό είναι οτι έχει δώσει υπόσταση και αξία σε μία ανύπαρκτη και χωρίς αντίκρυσμα "οντότητα" όπως είναι τα λεφτά, βάζοντας στην άκρη τον άνθρωπο.

Το ανησυχητικό αυτές τις μέρες είναι οτι όλοι έχουμε ακονίσει νύχια και δόντια και είμαστε έτοιμοι να κατασπαράξουμε ο ένας τον άλλον, αποτέλεσμα της παντελούς απουσίας οράματος και ελπίδας. Σε λίγο καιρό αν κάτι δεν αλλάξει θα αρχίσει να λειτουργεί ο πραγματικός κοινωνικός αυτοματισμός, η μία ομάδα θα στρέφεται εναντίον της άλλης όχι πια θεωρώντας οτι παρακωλύει την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας αλλά στα πλαίσια της λογικής "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα".
Οι προβλέψεις για το μέλλον της χώρας δεν είναι ευοίωνες και τα τεράστια θέματα που θα ανακύψουν μπορούν να λυθούν μόνο πολιτικά σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο με τις αγορές και τα αρπαχτικά σε δεύτερη μοίρα. Κάτι τέτοιο φυσικά θα γίνει μόλις επέλθει πραγματικά η συνειδητοποίηση οτι μιλάμε για διεθνές πρόβλημα που είναι τελικά δομικό πρόβλημα του καπιταλιστικού συστήματος.

Καλή και χρυσή η οικονομική επιστήμη, αλλά έχει έρθει ο καιρός να υποταχθεί στην πολιτική και για να γίνει αυτό χρειαζόμαστε "πολιτικούς ογκόλιθους", πραγματικά πολιτικά όντα και όχι αποτυχημένους ή λαμόγια.

Τσούγδω 

Γενετιστές:

Ο Αδάμ και η Εύα έζησαν πριν από περίπου 135.000 χρόνια στην Αφρική και δεν συναντήθηκαν ποτέ

Στο μονοπάτι της ανθρώπινης δημιουργίας κατάφεραν να διεισδύσουν γενετιστές από το πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνια, οι οποίοι μετά από έρευνες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο «Αδάμ» ο πρώτος άνδρας και η «Εύα» η πρώτη γυναίκα έζησαν στην Αφρική πριν από περίπου 135.000 χρόνια.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή γενετικής Κάρλος Μπουσταμάντε του πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", ανέλυσαν γενετικά το γονιδίωμα του χρωμοσώματος Υ 69 ανδρών από επτά διαφορετικούς πληθυσμούς της

Η ανάγκη να ξεπεραστεί το φράγμα της μοναξιάς...
Το επισήμανε η αγαπημένη μου και γλυκύτατη φίλη Ελένη Μαβίλη: "Φυγή στη λογοτεχνία και την ποίηση για να μην μας τρελάνουν τελείως..."
Εχει συσωρευτεί τόση διαστροφή στο μυαλό αυτών που κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους, που πλέον δεν αντέχω να σκέφτομαι. Και δεν είμαι σε θέση να τα βγάλω πέρα. Ετσι λοιπόν, αυτή την περίοδο "καταπίνω" το ένα βιβλίο μετά το άλλο. Γιατί όπως ξέρετε δεν υπάρχει περίπτωση να ξεμπερδέψουμε με αυτά που θα θέλαμε. Λοιπόν, το διάβασμα κάνει καλό. Αλλωστε το ήξερα πάντα αυτό κι εσείς οι φίλοι επίσης το ξέρετε. Μονάχα που πρέπει να μην αφήνετε το χρόνο να φεύγει ασκόπως. Διαβάστε, γράψτε, ακούστε μουσική, τραγουδείστε, φλερτάρετε όσο μπορείτε [πάντα με σύνεση], κάντε περιπάτους, ταξιδάκια αν μπορείτε, ανακοινώστε τις φαντασιώσεις και τους στοχασμούς σας...