Δημοσιογραφία, τηλε-εισαγγελείς, πανηγύρια και τηλεοπτικός αχταρμάς!!!


Προϊόντος του χρόνου, διαπιστώνω ότι η δημοσιογραφία εν πολλοίς έχει χάσει αρκετά από τα χαρακτηριστικά. Και κυρίως αναφέρομαι στην "τηλεοπτική" δημοσιογραφία, έτσι όπως ασκείται με τις καθημερινές εκπομπές, όπου δεκάδες πολιτικοί δίνουν ένα χεράκι βοήθειας στους παρουσιαστές. Δεν υπάρχει εκπομπή στην τηλεόραση, στην οποία να μην συμμετέχουν πολιτικοί! Κάθονται οι εκπρόσωποι των κομμάτων -και είναι κάμποσα- και περιμένουν σαν μαθητούδια να τους δώσουν το λόγο για να καταφέρουν να αρθρώσουν μερικές κουβέντες. Δεν έχει σημασία αν θα εκφραστούν όπως θέλουν, αλλά αυτοί υπομένουν καρτερικά τη σειρά τους.

 ...............................

Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, μεσάνυχτα... Οι πολιτικοί εκεί πιστά, ανταποκρινόμενοι στις προσκλήσεις των καναλιών και στις προκλήσεις των καιρών! Πού τον βρίσκουν τόσο χρόνο και κυριολεκτικά κωλοβαράνε στα στασίδια των τηλεοπτικών εκπομπών, περιμένοντας πότε θα τους δώσει το λόγο ο Οικονομέας ή πότε θα τους επιτιμήσει ο Καμπουράκης ή πότε θα σταματήσει τον πανηγυρικό της ημέρας ο Παπαδάκης, ή πότε ο Ευαγγελάτος θα αποδείξει τη γνησιότητα μιας είδησης κ.ο.κ. Έχει αναρωτηθεί κανείς πόσο χρόνο αναλώνουν οι πολιτικοί, τους οποίους πληρώνει ο ελληνικός λαός, για να συμπαραστέκονται σ' αυτούς τους δημοσιογράφους; Ουσιαστικά το "ενημερωτικό" πρόγραμμα των τηλεοπτικών καναλιών γίνεται με τη συμμετοχή των πολιτικών. Κι αυτό είναι το παράδοξο. Βέβαια, η απάντηση και των μεν και των δε, θα είναι απλή, ότι δηλαδή πρέπει να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό!!!
 ...............................
Ωστόσο προκύπτει κι ένα άλλο ζήτημα κι αυτό έχει σχέση με το είδος της δημοσιογραφίας που ασκείται. Ποιος είπε ότι αυτή είναι δημοσιογραφία. Κάποτε λέγαμε ότι η δημοσιογραφία είναι η ΕΙΔΗΣΗ, η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ. Τώρα δημοσιογραφία είναι η δημιουργία του μπάχαλου. Ποιος πολιτικός προκαλεί και δημιουργεί χαβαλέ σε μια εκπομπή; Ε, τότε τα μηχανάκια "χτυπάνε" κορυφή! Λέει πολλές φορές ο Χατζηνικολάου "από το ρεπορτάζ που έκανα..."!!! Και τρελαίνομαι στα γέλια. Ποιο ρεπορτάζ και από πού το έκανες; Από το σπίτι σου ή από το γραφείο σου;; Δεν έχει καταλάβει ότι ρεπορτάζ σημαίνει ξεποδάριασμα!!! Τα ίδια λέει και οΠαπαδάκης κι άλλοι παρουσιαστές και σε κάνουν θεατή και ακροατή σε πανηγύρια.
...............................
Κι αναφέρω τα ονόματα, ενώ υπάρχουν κι άλλα, για να πω ότι αυτοί οι οι δημοσιογράφοι με τη στήριξη της ιδιοκτησίας έχουν αλλάξει τον ρου της δημοσιογραφίας. Την έχουν κάνει θέαμα και ακρόαμα. Μερικές φορές έχω την εντύπωση, σε άσχετες ώρες, ότι ακούω τις φωνές του Παπαδάκη στον Αντέννα. Οποιαδήποτε στιγμή ανοίξετε την τηλεόραση θα τον ακούσετε να φωνάζει κι ενώ γύρω του θα είναι 4-5 καλεσμένοι, συνήθως πολιτικοί που υπομένουν τους μακροσκελείς και εξυπνακίστικους μονολόγους του για να έχουν τη δυνατότητα κι αυτοί να πουν δυο κουβέντες... Σκέφτομαι ότι αν δεν ήσαν και λιγάκι ηθοποιοί δεν θα μπορούσαν να κάνουν εκπομπές. Μπορούν μόνοι τους, χωρίς να έχουν τους πολιτικούς στο στούντιο;;; Αλλά καθιέρωσαν το μπούγιο κι έτσι, εις μάτην, περιμένει ο τηλεθεατής ν' ακούσει το "συμπέρασμα" της συζήτησης - ας την πούμε συζήτηση, γιατί κάθε άλλο παρά συζήτηση είναι. Είναι οχλοβοή, είναι οι αλαλαγμοί όλων ή κάποιων, είναι η προσπάθεια εκείνου που φωνάζει δυνατότερα για να υπερκεράσει τους άλλους κ.λπ.
 ...............................
Ποτέ, μα ποτέ, δεν έχει βγει κάποιο συμπέρασμα από τις τηλεοπτικές συζητήσεις και σ' αυτό έχουν μερίδιο ευθύνης όλοι! Και οι καλεσμένοι που δεν είναι σε θέση να διατυπώσουν πέντε απόψεις με ευκρίνεια, αλλά και οι παρουσιαστές που αδυνατούν να το βουλώσουν και δεν αφήνουν τους καλεσμένους τους να ολοκληρώσουν τις σκέψεις τους. Ο καθένας θέλει να καναλιζάρει την συζήτηση στο δικό του σκεπτικό και να βγάλει για τον εαυτό του κάποιο "συμπέρασμα". Όσο για τον τηλεθεατή; Ποιος τον λογαριάζει;;; Πολλές φορές έκανα προσπάθεια να παραμείνω μπροστά στο χαζοκούτι για να δω πού θα μπορούσε να βγάλει μια συζήτηση (ο Θεός να την κάνει συζήτηση...). Ουδέποτε έμεινα ικανοποιημένος. Μπορεί οι παρουσιαστές να θέλουν να βάλουν τίτλους στις εκπομπές τους, αποδεικνύεται όμως τελικά ότι δεν έχουν αρχή, μέση και τέλος. Είναι εκπομπές της εξυπνάδας και μερικές φορές είναι εκπομπές όπου το υβρεολόγιο έχει την πρωτοκαθεδρία και πέφτει ξύλο!

Νίκος Λαγκαδινός