Από την έναρξη της εκδήλωσης αυτής της κρίσης, οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις της χώρας απέτυχαν να σταθούν στο ύψος αυτής της μοναδικής ιστορικής πρόκλησης αλλά και εθνικής ευθύνης που αναλογεί σε μια τέτοια πρωτοφανή περίσταση.
Το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τις δικές του ευθύνες, αλλά και τις ευθύνες του πολιτικού συστήματος συνολικά, αναγνωρίζοντας έμπρακτα και όχι στα λόγια, τα λάθη του παρελθόντος.
Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, σχεδόν στο σύνολό τους, συνέχισαν να πολιτεύονται με όλες τις παθογένειες που μας έφεραν στην κρίση και πληρώσαμε πανάκριβα.
Είναι η ώρα να κοιτάξουμε μπροστά, αλλά οι ευθύνες και των άλλων πολιτικών δυνάμεων κρίνονται στις εκλογές αυτές.
- Οι ευθύνες του κ. Σαμαρά είναι τεράστιες, ιστορικών διαστάσεων.
Αρνήθηκε και αρνείται μέχρι και σήμερα την αναγνώριση και ανάληψη οποιασδήποτε ευθύνης αναλογεί στη ΝΔ, για το ότι φτάσαμε στην κρίση.
Ετέθη ο ίδιος επικεφαλής του λεγόμενου «αντιμνημονιακού μετώπου», μιας ετερόκλητης και καιροσκοπικής συμμαχίας πολιτικών δυνάμεων που προσπάθησαν να πείσουν ότι το μνημόνιο έφερε την κρίση και όχι η κρίση το μνημόνιο.
Λειτούργησε σε μια άτυπη συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ και με σχεδόν πλήρη ταύτιση απόψεων και επιχειρηματολογίας στα περισσότερα θέματα, εκτρέφοντας το τέρας του διχασμού, της συνωμοσιολογίας και της δημαγωγίας, που τελικά έπληξε καίρια τον ίδιο και την παράταξή του, όταν η ιστορία τον υποχρέωσε εξ ανάγκης στα τέλη του 2011 να κάνει στροφή 180 μοιρών και να στηρίξει τα όσα κατήγγειλε μέχρι τότε. Αυτό ήταν το τίμημα της δημαγωγίας του.
Εξάλλου, ο κ. Σαμαράς ευθύνεται και για τη διενέργεια των εκλογών αυτή την τελείως άκαιρη χρονική στιγμή, με σχεδόν μηδενική ρευστότητα στην οικονομία και με ένα τραπεζικό σύστημα μετέωρο πριν καν ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίησή του, πριν καν εισπράξουμε τη δόση που θα επέτρεπε στο κράτος να αποπληρώσει τις υπέρογκες συσσωρευμένες υποχρεώσεις του, δίνοντας το φιλί της ζωής σε χιλιάδες επιχειρήσεις που παραπαίουν.
Τα φαινόμενα που ζούμε τώρα, όπως η τραγική έλλειψη φαρμάκων και η ενεργειακή κρίση, είναι ακριβώς το αποτέλεσμα της βιασύνης και απρονοησίας να κάνουμε εκλογές χωρίς να σταθεροποιηθεί η κατάσταση της οικονομίας μας. Είναι φαινόμενα ενδεικτικά και των μεγάλων κινδύνων που ελλοχεύουν.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί παρά άλλη μια καμουφλαρισμένη εκδοχή των νοσηρών φαινομένων καιροσκοπισμού και δημαγωγίας που ζήσαμε κατά κόρον τα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Δεν θέλει το μνημόνιο, αλλά θέλει τα λεφτά του μνημονίου, γιατί γνωρίζει ότι χωρίς αυτά η χώρα μας κινδυνεύει.
Δεν θέλει το μνημόνιο, αλλά θέλει τη μείωση του χρέους του μνημονίου -και μάλιστα μεγαλύτερη.
Διατείνεται ότι μπορούμε να «εκβιάσουμε» τους εταίρους μας διότι είμαστε πια κοντά σε πρωτογενές πλεόνασμα και δεν έχουμε πια τόσο μεγάλη ανάγκη τα χρήματά τους.
Μόνο που είμαστε πια κοντά σε πρωτογενές πλεόνασμα χάρη στην πολιτική που ασκήθηκε μέχρι τώρα την οποία καταγγέλει και θέλει να ακυρώσει.
Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο εξίσου σοβαρό. Είναι άραγε φορέας αλλαγής μια δύναμη που εναντιώθηκε και εναντιώνεται σε κάθε προσπάθεια διαρθρωτικής αλλαγής, μεταρρύθμισης του κράτους, των θεσμών και της οικονομίας προκειμένου να γίνουμε κοινωνία ευνομίας και να αποκτήσουμε αυτοδύναμη παραγωγική οικονομία; Παντού ακραία άρνηση -ακόμα και με την υπόθαλψη βίαιων συμπεριφορών- και λυσσαλέα υπεράσπιση της στασιμότητας και της υφιστάμενης κατάστασης.
Η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι πράξη καταδίκης των στρεβλών φαινομένων που χαρακτήρισαν την μεταπολιτευτική περίοδο. Το αντίθετο.
Μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν, οι αντιλήψεις είναι κατά βάθος οι ίδιες.
- Σήμερα η πρώτη και μεγάλη μας μάχη είναι αυτή για την Ελλάδα.Με ενότητα, με παρρησία, με αίσθημα ευθύνης και ειλικρίνειας. Χρειάζεται τόλμη και μεγάλες αλλαγές για να απαλλαγούμε από τα φαινόμενα που μας έκαναν να είμαστε ο ασθενής κρίκος της αλυσίδας του Ευρώ.
Να σταθούμε στις δικές μας δυνάμεις. Με μεγαλύτερη αυτοδυναμία. Χωρίς εξαρτήσεις.
Αυτός είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος για να προστατέψουμε τα κεκτημένα της προόδου μας τις προηγούμενες δεκαετίες, τη συμμετοχή μας στην κοινότητα των προηγμένων χωρών, τη συμμετοχή μας στην κοινότητα ενός από τα πιο ισχυρά νομίσματα του κόσμου.
Αυτό είναι το μέγεθος της εθνικής πρόκλησης που αντιμετωπίζουμε από την πρώτη στιγμή. Αξιοποιώντας την αξιοπιστία και τη φερεγγυότητα του λόγου μας έναντι των εταίρων μας, για να βελτιώνουμε βήμα-βήμα και με διαπραγμάτευση τις αρχικές συμφωνίες, ακριβώς όπως κάναμε μέχρι τώρα.
Αυτός δεν μπορεί παρά να είναι και ο στόχος της κυβέρνησης που πρέπει να προκύψει από τις επόμενες εκλογές: μια κυβέρνηση ευρύτατης συνεργασίας, μια κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης, για τη συνέχιση πρωτίστως της προσπάθειας για τις μεγάλες αλλαγές που αντιμετωπίζουν τη ρίζα του προβλήματος, με παράλληλη προσπάθεια να βελτιωθούν για άλλη μια φορά οι όροι της συμφωνίας με τους εταίρους μας μέσα από διάλογο, αξιοποιώντας και τη μερική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρώπη, μετά και την εκλογή Ολάντ - χωρίς να περιμένουμε σωτήρες ή θαύματα.
Αυτή είναι η πρόταση του ΠΑΣΟΚ.
Είναι η μόνη πατριωτική, προοδευτική, ρεαλιστική, αλλά ταυτόχρονα και τολμηρή πρόταση.
- Κατανοώ πλήρως τον πόνο αλλά και την οργή των πολιτών. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθουν θυμό οι πολίτες που πλήρωναν κανονικά του φόρους τους, που σεβόντουσαν τους νόμους και τους κανόνες, που δεν συμμετείχαν στις αδιαφανείς συναλλαγές των διαφόρων συντεχνιών με το κράτος.
Θα ήθελα να είχαμε το χρόνο που χρειάζεται, και χρειάζεται τουλάχιστον μία τετραετία, για να διορθώσουμε αυτά που εξοργίζουν τους νομοταγείς πολίτες εδώ και δεκαετίες με βαθύτατες αλλαγές που ξεκινήσαμε. Δεν τον είχαμε.
Την ίδια ώρα έπρεπε να αποφασίσουμε άμεσα πώς θα αποφύγουμε την κατάρρευση της χώρας.
Αδικήσαμε πολύ κόσμο, αλλά την αποφύγαμε. Αναγκαστήκαμε να δώσουμε μάχες με πυρομαχικά που είχαμε και αντλούσαμε από ένα σύστημα άδικο. Αλλά αποφύγαμε την κατάρρευση. Και τώρα μπορούμε να συνεχίσουμε τις αλλαγές και να κατακτήσουμε μια κοινωνία δικαιοσύνης και προστασίας του αδυνάμου. Να αντιμετωπίσουμε τις αδικίες.
Αν είχαμε καταρρεύσει, δεν θα μπορούσαμε να διορθώσουμε τίποτα. Αν καταρρεύσουμε δεν θα μπορέσουμε να διορθώσουμε τίποτα.
Είναι φυσιολογικό και υγιές σήμερα οι νομοταγείς πολίτες να θέλουν να καταδικάσουν τα στρεβλά φαινόμενα της Μεταπολίτευσης, να έχουν διάθεση τιμωρίας.
Αλλά θέλω να τους πω με κάθε ειλικρίνεια ότι, πρέπει να σταθμίσουν με μεγάλη προσοχή τις επιλογές τους αν θέλουν αυτό που θα ψηφίσουν να αποτελεί πραγματική καταδίκη του στρεβλών φαινομένων του παρελθόντος και όχι μια κατ’ επίφαση καταδίκη που πίσω της κρύβει την προσπάθεια διαιώνισης των παθογενειών αυτών.
Γιατί τότε, το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να νομίζουν καλοπροαίρετα ότι τιμωρούν κάποιους και στην πραγματικότητα να τιμωρούν τον ίδιο τους τον εαυτό, την προοπτική της χώρας και των παιδιών τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου