ΤΑ ΣΟΚ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Μια σειρά γεγονότων, από τα ναζιστικά ραπίσματα στις «παρειές» της αστικής δημοκρατίας, τον εγκληματικό αυτισμό των κομμάτων, την ομόθυμη στήριξη στον 24χρονο νεαρό από την Παιανία που προχώρησε στην αυτοδικία και το σχεδόν αυτοχειριαστικό κίνημα του «δεν με νοιάζει» που απλώνεται μεταξύ των πολιτών, συντείνουν στην εκτίμηση ότι το εθνικό σκάφος πλέει αύτανδρο στην άβυσσο. Ελάχιστες ημέρες πριν από τη νέα εκλογική αναμέτρηση πολιτικοί και πολίτες «παραμυθιάζουν» και «παραμυθιάζονται», στήνουν εκουσίως ή ακουσίως σκηνικά διχασμού, υποτιμούν ή υπερτιμούν τις εκκολαπτόμενες αλλαγές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα και τις συνέπειές τους για την Ελλάδα και αδυνατούν να ομονοήσουν στο μίνιμουμ των εθνικών αναγκαιοτήτων .

 Το τηλεοπτικό πλάνο του Χρυσαυγίτη Ηλία Κασιδιάρη μπορεί να «σόκαρε» την πολιτική τάξη της χώρας και να ομογενοποίησε τις διαπιστώσεις και τις επισημάνσεις για το κίνδυνο «του φιδιού» που περιφέρεται από τις 6 Μαΐου «νομιμοποιημένο», αλλά δεν δείχνει να οδηγεί στο επόμενο αυτονόητο επιβεβλημένο και μόνο ουσιαστικό βήμα που απαιτείται για την προστασία της κοινωνίας, της δημοκρατίας και της χώρας. Δηλαδή, στην αναζήτηση της πολιτικής ατζέντας και της ρητορικής που θα μπορούσε να γεφυρώσει το «βάραθρο» που έχει ανοίξει στη χώρα η πολύπλευρη κρίση και το οποίο διευρύνουν με επικίνδυνη ελαφρότητα και απερισκεψία τα πολιτικά κόμματα με τις ψευδεπίγραφες διαιρέσεις «δεξιών-αριστερών» «πατριωτών-ενδοτικών» και τα ακυρωμένα από την ελληνική και διεθνή πραγματικότητα διλήμματα «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» .

 Η ελληνική κοινωνία ακινητοποιημένη στα δικά της καθημερινά αλλεπάλληλα «σοκ», της ανεργίας, της εγκληματικότητας, της ανασφάλειας για το τι ξημερώνει, δεν φάνηκε να σοκάρεται από τα «φασιστικά χαστούκια». Επιπλέον είχε εκπαιδευτεί με επιμέλεια πολλά χρόνια στη συστηματική παραβίαση των κανόνων που επιβάλλει η δημοκρατία και η οργανωμένη λειτουργία του κράτους, στην ανοχή της ανομίας και της παρανομίας. Και τους τελευταίους πολλούς μήνες «εθίστηκε» στην ιδέα και την εικόνα «στραπατσαρίσματος» του κοινοβουλευτισμού ως δήθεν μάθημα και τιμωρία στους «πολιτικούς που έφεραν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση».

 Το «συμβόλαιο» αυτό άλλωστε ανέθεσαν στους Χρυσαυγίτες στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση 440 χιλιάδες Ελληνες που τους ψήφισαν και απομένει να δούμε αν θα το «ακυρώσουν» στις 17 Ιουνίου. Δυστυχώς τα κόμματα που εξεγέρθηκαν και δικαίως στη «βαναυσότητα» του αμφιλεγόμενου Χρυσαυγίτη στέκονται αμήχανα στη «βαναυσότητα» έναντι των καρκινοπαθών, στις προειδοποιήσεις ότι χιλιάδες συνταξιούχοι σύντομα θα υποστούν την «απάνθρωπη» στέρηση των συντάξεών τους, στην ανεξέλεγκτη καταβύθιση στην εγκληματικότητα και την ανομία. Με μια εγκληματική λογική «business as usual» οι πολιτικές δυνάμεις υπόσχονται «αναδιαπραγματεύσεις», «αναθεωρήσεις» «καταγγελίες» και εκβιαστικά αντίποινα, ξαναμοιράζουν «λεφτά που δεν υπάρχουν», πλειοδοτούν, δημιουργούν φρούδες ελπίδες στους απελπισμένους και κλείνουν και πάλι το μάτι στους επιτήδειους κρατικο-αναθρεμένους που αλλάζουν «σημαία» ανάλογα με το ποιο πλοίο προβάλλει πρώτο στον κάβο.

Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, που διαγκωνίζονται για την εκλογική πρωτιά και την εντολή της διακυβέρνησης «τζογάρουν» σε ακοστολόγητα μέτρα, δηλώνουν προθέσεις που δεν γίνεται να μετουσιωθούν σε πράξεις, είτε εντός είτε εκτός Μνημονίου. Οι προεκλογικές υποσχέσεις για τα επιδόματα ανεργίας και αποκατάστασης των συντάξεων αγγίζουν τα όρια της «ανήθικης εξαπάτησης» αν αναλογιστεί κανείς ότι το ΙΚΑ , ο ΟΑΕΕ και ο ΟΑΕΔ στην κυριολεξία ξύνουν αυτή τη στιγμή τον πάτο των ταμείων για να καταβάλουν συντάξεις, ενώ είναι παντελώς αμφίβολο μέχρι πότε θα υπάρχει αυτή η δυνατότητα.

Την ίδια ώρα, ο τουρισμός που λειτούργησε ως «σωσίβιο» την περσινή χρονιά παρασύρεται στον πάτο εξαιτίας της μέγγενης πιέσεων και εκβιασμών από τους παγκόσμιους ταξιδιωτικούς πράκτορες. Εκμεταλλευόμενοι την πολιτική αβεβαιότητα και την επισφαλή θέση της χώρας στην Ευρωζώνη, οι μεγάλοι παίκτες του τουρισμού προσπαθούν να εξασφαλίσουν αντί ψιχίων τα συμβόλαια του 2013. Εξαναγκάζουν τις δύο «απασφαλισμένες βόμβες» της Ευρωζώνης δηλαδή την Ελλάδα και την Ισπανία να «μειοδοτούν» για τα πολυπόθητα συμβόλαια.

Ευκαιρίες
Με παρόμοιες μεθόδους μεγάλα επιθετικά funds προερχόμενα από την Κίνα, τις ΗΠΑ , την Ελβετία και την Ιαπωνία έχουν εξαπολύσει «κυνήγι» ευκαιριών στην Ελλάδα . Βολιδοσκοπούν και οργανώνουν την αγορά εταιρειών που είτε είναι ήδη κουφάρια είτε αργοπεθαίνουν από την έλλειψη ρευστότητας ή βρίσκονται υπερχρεωμένες στις τράπεζες. Ομολογούν δε με κυνισμό ή επιχειρηματικό ρεαλισμό -διαλέξτε όποιον όρο σας ταιριάζει- ότι ποντάρουν στην «Ελλάδα της δραχμής».

Σε αυτή την Ελλάδα που δεν επιθυμεί να επιστρέψει η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών αλλά ταυτοχρόνως τη φέρνει όλο και πιο κοντά με την πείσμονα λογική «δεν με νοιάζει» με την οποία δείχνει να κάνει τις πολιτικές και άλλες επιλογές της.

Κατερίνα Γαλανού