Ο αείποτε φίλος Μάριος Βερέττας έδειξε το άηθες πρόσωπο των ανθρώπων που συμπορεύονται με τον ΣΥΡΙΖΑ. Του έγραψα κάποια πράγματα στη σελίδα του και τα έσβησε επειδή δεν του άρεσαν. Δικαίωμά του. Αυτό ωστόσο δείχνει τι μας περιμένει αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει στην εξουσία! Όσες φορές έχω γράψει για τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Τσίπρα και τα στελέχη του, η επιχειρηματολογία μου κυρίως βασίστηκε στα λάθη, τις παραλείψεις, τις παλινωδίες τους ακόμη και στις αντικρουόμενες πολλές φορές θέσεις τους που με έντεχνο τρόπο προσπαθούν εδώ και πολύ καιρό να περάσουν στον λαό.
Δεν έχω κάποια θέση στο ΠΑΣΟΚ ή σε κάποια άλλη οργάνωση. Είμαι ελεύθερος σκοπευτής κι έχω δικαίωμα, ως πολίτης, να κρίνω τους πάντες. Πόσο μάλλον τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το πολιτικό μόρφωμα που επιχειρεί ν' αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας με δόλιο τρόπο. Ουδέποτε έκανα κριτική της σκοπιμότητας, που είναι δείγμα ηθικής αχρειότητας και έλλειψη αυτοσεβασμού.
Δεν μπορώ να δεχθώ την κριτική –αν αυτό λέγεται κριτική– του ΣΥΡΙΖΑ στα δυο μεγάλα κόμματα, τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτή είναι κριτική που υπηρετεί συγκεκριμένες επιδιώξεις, δηλαδή να κυβερνήσουν πάση θυσία οι «συνιστώσες» του, και είναι κριτική εμπαθής, κριτική που εν πολλοίς έχει παραποιήσει την αλήθεια, κριτική του μαυροπίνακα.
Εκεί που εγώ βλέπω χρώματα οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ μουντζαλώνουν το χαρτί και βλέπουν διαρκώς μαύρο! Και βέβαια έχουν προεξοφλήσει για τον πολίτη βαθμό ορατότητας… μηδέν! Δεν μπορώ να ξέρω αν τελικά η πλειοψηφία θα αναθέσει τη διακυβέρνηση της χώρας στον Τσίπρα. Κοντός ψαλμός, αλληλούια…
Πάντως τους τελευταίους μήνες παρακολουθήσαμε αυτούς τους πολιτευόμενους αρλεκίνους να προσποιούνται τους τιμητές της δημόσιας ζωής και να καταδαπανώνται στο αχάριστο έργο του διασυρμού και της κατασυκοφάντησης παντός ό,τι δεν εμπίπτει στην περιοχή του δικού τους ιδεώδους ζωής ή δεν συμβαίνει να προσαρμόζεται στην «αισθητική» αλφαβήτα τους. Τολμάνε να μιλήσουν για ήθος οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ, που τα τελευταία χρόνια αναλώνονται μεταφορικά και κυριολεκτικά σε ένα είδος πετροπόλεμου.
Αποκλεισμοί δρόμων και λιμανιών, καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημιακών σχολών, απεργίες συνεχείς και ακατανόητες, ύβρεις και προπηλακισμοί πολιτικών, φωτιές, καταστροφές… Επιδίωξαν να γίνουν οι δερβίσηδες της δημοκρατίας, αυτοί οι βιρτουόζοι της δυσφήμησης και του διασυρμού όλων εκείνων των προσώπων και των θεσμών που δεν εξυπηρετούσαν τους δικούς τους σκοπούς.
Το πνευματικό και καλλιτεχνικό ιερατείο που διεκδικούσε τα πρωτεία στο εποικοδόμημα και στηρίζει τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, στη διάρκεια των χρόνων της μεταπολίτευσης, στίλβωσε για τα καλά την κάθε εξουσία. Οι περισσότεροι από τους καλλιτέχνες και τους πνευματικούς ανθρώπους υπήρξαν στιλβωτές της άνετης και επικερδούς υμνολογίας. Πάντα κοντά στην εξουσία…
Δεν θέλω εδώ να μιλήσω για τα λάθη και τις παραλείψεις του ΠΑΣΟΚ στο χρονικό διάστημα που κυβέρνησε τη χώρα. Έκανε λάθη σοβαρά. Και τα έχω επισημάνει. Έχω κρίνει και τα πεπραγμένα της κυβερνητικής πρακτικής τουΓιώργου Παπανδρέου. Αυτό όμως πιστεύω ότι μας λείπει στις μέρες μας είναι η καθαρή ματιά. Η δημόσια γνώμη, δυστυχώς, συμβαίνει να παρασύρεται συχνά από δημαγωγούς και αυτόν τον ρόλο επέλεξαν οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ.
Η καραμέλα για μια «κυβέρνηση της αριστεράς» είναι μια σαχλαμάρα. Για ποια «αριστερά» μιλάνε; Όπως επίσης και το γεγονός ότι πας μη ομνύων στο αφελές αλάθητο της δικής τους κρίσης επί παντός θέματος, απέναντι και σ’ εκείνα από τα οποία τους χωρίζει αστρική απόσταση, είναι εχθρός της δημοκρατίας, του λαού, του έθνους! Μιλάμε δηλαδή για χαρακτηριστικά δικτατορικής σκέψης.
Εγώ πιστεύω στην ιερότητα του αγαθού που μου έχει δοθεί να στοχάζομαι και να εκφράζω τους στοχασμούς μου ελεύθερα… Αν λοιπόν αυτοί θέλουν να ανοίξουν δρόμο χωρίς εμάς, εμείς θέλουμε να προχωρήσουμε όλοι μαζί!!!
Νίκος Λαγκαδινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου