Κοιμήθηκε εν Κυρίω ο Παπαπέτρος !

Ιερέας της εκκλησίας του Αγ. Δημητρίου, Τορόντο και μετέπειτα μητροπολίτης Ζάμπιας

Καλόν παράδεισον Δεσπότη μου

Στις ουράνιες μονές, για να ψάλει τον Τρισάγιο Ύμνο μαζί τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ στον Άγιο, Κύριο, Σαβαώθ, που τόσο αγάπησε, πέταξε το πρωί της Τρίτης 31ης Ιανουαρίου ο, Ναουσαίος στην καταγωγή, Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νικοπόλεως, του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, Πρώην Μητροπολίτης Ζάμπιας, μακαριστός Πέτρος Καρατρούπκος. Ο Σεβασμιώτατος από μικρός αφιερώθηκε στην εκκλησία και τα μοναχικά τάγματα, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, και από τη θέση του ιεροδιακόνου και του ιερομονάχου κατόπιν υπηρέτησε την Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Πολίτης του κόσμου ο Μακαριστός Πέτρος υπηρέτησε την ομογένεια της Αμερικής και του Καναδά, απ΄ όπου και εδέχθη την ύψιστη τιμή της Αρχιεροσύνης από τον Μακαριστό Πατριάρχη Αλεξανδρείας Πέτρο, ο οποίος τον χειροθέτησε Μητροπολίτη Ζάμπιας. Τα τελευταία του χρόνια έλαβε τον τίτλο του Επισκόπου Νικοπόλεως , υπηρετώντας την Εξαρχία του Πατριαρχείου στην Αθήνα. Τα τελευταία δυο χρόνια της επίγειας ζωής του έμενε μόνο στη Νάουσα, διακονούμενος από την αδελφή του και τις ανηψιές του, που τόσο τον αγάπησαν και τον φρόντισαν, μέχρι την τελευταία στιγμή του. Τον μακαριστό μου Δεσπότη θα τον θυμάμαι πάντοτε ως έναν Ιεράρχη με ευρύτητα πνεύματος, άπειρο χιούμορ και πάνω απ΄ όλα με διάκριση. Απέφευγε την κατάκριση και τους φαρισαϊσμούς, όσο τίποτε άλλο. Πολλές φορές στο πνευματικό κέντρο του Αγίου Μηνά, μας διηγήθηκε, με την χαρακτηριστική ναουσαίϊκη προφορά του, γεγονότα από την παλιά Νάουσα. Χθες το απόγευμα η χάρη της Υπεραγίας , Ομοουσίου και Ζωοποιού Τριάδας με επέτρεψε να πάρω για τελευταία φορά την ευχή του. "Γέροντα θέλεις τον πατροπαράδοτο... καπουτσίνο σου" αστειεύτηκα. Με δυσκολία ανάσαινε. Πέταξε η ψυχή του σήμερα κοντά στον Δημιουργό του. Θα σε θυμόμαστε όλοι εμείς που σε αγαπήσαμε για την απλότητα , την αγάπη και το χιούμορ σου Δεσπότη μου. Όπως τότε που με τον παπαΘανάση σε παίρναμε από το Πλατύ , όταν ερχόσουν με το ταπεινό σου ρασάκι, από την Αθήνα και τον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών. "Εμ, άντε ντε που είστε", μας χαιρετούσες. Αιωνία σου η Μνήμη και καλόν παράδεισο Δεσπότη μου.

Θόδωρος Ελευθεριάδης